‘Dit weekend is het weer pinksteren. Wat heeft dat voor ons te zeggen?’
Men noemt het populair in pinkster- charismatische- en volle evangelie
kringen: ‘het feest van de geest’. In Israël viert men Shavuot oftewel het
wekenfeest. Dat is een oogstfeest volgens Leviticus 23:10,11 en 15,16. Men
telde dan (de omertelling) tot 50. Op de 50e dag (Grieks: pentekosta,
waarvan ons woord ‘pinksteren’ is afgeleid) wordt in de sjoel (synagoge)
het boek Ruth (vol met werkelijk schitterende typologie!) gelezen.
‘Eh, wacht even, het is dus een feest van Israël?’
In feite wel. In de Thora was het voorgeschreven, een feest van Jahweh
aan het volk Israël in het land gegeven. Een oogstfeest, dus kan men het
alleen echt in het land zelf vieren. Vanaf de 50e dag (na Pèsach) mocht
men het eerstelingenoffer (bikoerim) brengen. Op de 50e dag werd vol-
gens de kerkelijke traditie de christelijke kerk ‘geboren’, toen er op de
verkondiging door Petrus 3000 zielen tot geloof kwamen.
‘He, maar dat waren toch allemaal Israëlieten?’
Het was de eerstelingenoogst aan mensen uit Israël, toen werd de heilige
geest uitgestort. Toch was dit niet de definitieve vervulling van de pro-
fetie van Joël die door de apostel van de besnijdenis werd geciteerd. Het
betreft hier de eerstelingen voor het aardse koninkrijk, dat aan zou kun-
nen breken. Men verwachtte, dat er een grotere oogst aan mensen uit
Israël zou komen en dat daarna de oogst uit de heidenvolkeren zou gaan
komen. Dat is wat je in Openbaring leest.
‘Staat dit dan los van de roeping van Paulus?’
Jawel. Saulus was in geen velden of wegen te bekennen. Hij wordt niet
genoemd tot aan Handelingen 8, en daar dan in de zin van vervolgen
van degenen die van ‘die weg’ (van Jezus) waren. Hij paste op de mantels
van hen, die Stefanus stenigden. Hij stemde in met dat gebeuren.
Nog afgezien van de typologische betekenis daarvan, hij blies dreiging en
moord tegen de discipelen, die hoorden bij de eerstelingenoogst.