Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Was wel fijn, even een kort overzicht van Gods plan.’

Het is uiteindelijk duidelijk. De verwarring begint als men voor
het lichaam van Christus een aardse verwachting gaat koesteren.
Meestal komt dat doordat men zich eenvoudigweg niet voor kan
stellen, dat het lichaam van Christus een roeping voor de hemel-
se machten heeft. De verwarring wordt ook gevoed doordat men
verzuimt de twee evangeliën van Galaten 2:7-9 te onderkennen.

‘Men verliest dan de unieke bediening van Paulus uit het oog?’

Dat komt door de bril die men onbewust opgezet heeft. Heel de
Griekse Schrift wordt gelezen in het licht van de Hebreeuwse en
niet andersom. Ook Paulus wordt door die bril gelezen. Terwijl
Paulus een aparte plaats inneemt, te midden van al het andere
dat geschreven werd. Het meeste licht komt door zijn brieven.

‘Ja, dat Efeziërs 2:11-22 wordt gemakkelijk  anders gelezen.’

Wanneer je de bril van Tenach op hebt, dan meen je alleen te zien
dat de gelovigen van het lichaam van Christus onder het nieuwe
verbond komen. Ondergeschikt aan Israël. Terwijl de apostel juist
duidelijk maakt, dat het anders is geworden! Het was zo, dat men
kon naderen tot de God van Israël via Israël. Iemand die tot geloof
komt, komt dan automatisch onder het nieuwe verbond.

‘En dat heeft gevolgen?’

Men moet dan de wet gaan houden, de sabbat in acht nemen en
het liefst zoveel mogelijk feesten van de Joden meevieren. Men
wordt min of meer een soort proseliet. Enkelen laten zich ook nog
letterlijk besnijden. Iets dat Paulus in Galaten 5 scherp afwijst.
Het voegt niets toe. Het bewerkt geen extra gerechtigheid. Men
valt eerder uit de genade doordat men probeert te wet te houden.
We zien, dat de dwaling van de Galaten steeds meer algemeen
wordt onder christenen en gelovigen!

‘Het plaatje van Gods plan is in feite eenvoudig.’

De gemeente, het lichaam van Christus, heeft voor de hemelse mach-
ten en krachten een hemelse bediening. Israël heeft op aarde voor de
volkeren een aardse bediening. Om te komen tot het einddoel van
Gods plan. Zo komt Israël volledig tot zijn recht, er wordt niets van
weggehaald dan wel vervangen. Ook de gemeente komt volledig tot
haar recht en gaat niet op in Israël en wordt evenmin aanhangsel van
dat uitverkoren volk.

‘God werkt wel volgens een duidelijke orde.’

God houdt van orde, niet van chaos. Toen te midden van de hemelse
machten een rebellie was uitgebroken, leidde dat tot chaos. Dat is ook
zo wanneer onder gelovigen tegenstand optreedt. Dat leidt tot wanor-
de. In Korinte ontstond in samenkomsten wanorde, en Paulus schrijft
daarover in 1 Korinte 12-14. En hij laat aan alle kanten zien, dat de orde
in die bijeenkomsten nodig is. Anders zijn ze zeker niet tot opbouw.

‘God roept Israël en de gemeente.’

De gemeente was eerst in Gods gedachten, wanneer we kijken naar
Efeziërs 1:4. Uitgekozen in Hem vóór de nederwerping van de wereld.
Dat is vóór het uitbreken van de chaos. Het duizelt je wanneer je daar
iets van gaat beseffen. Verwondering over zoveel genade. En dat God
met alle anderen een specifieke weg gaat, het is Zijn plan. Maar Hij is
liefde en zal uiteindelijk niet één verloren laten gaan. Dat is wat we
ook op hemelvaartsdag gezien hebben vanuit Lucas 15.
Het laatste woord van God is: gevonden.

‘We lezen Efeziërs 2:11-22.’

Dit is een gedeelte waarin Paulus het derde aspect van het zogenaamde
Efeze-geheimenis laat zien. En dat geheimenis wordt in Efeziërs 3:6
samengevat met drie keer gezamenlijk. De natiën (de gelovigen daaruit)
blijken in de geest te zijn:

gezamenlijk lotgenieters                                                                 (1:3-14)
gezamenlijk-lichaam                                                                        (1:20-2:10)
gezamenlijk deelhebbers van de belofte in Christus Jezus     (2:11-22)

De gelovigen uit Israël en uit de volkeren worden samengevoegd tot
één lichaam, waarin alle leden gelijk zijn. Nu het volk Israël tijdelijk als
volk voor wat hun speciale bediening betreft, op ander spoor gezet is,
kunnen gelovigen uit Israël andere belofte(n) ontvangen: de hemelse
belofte in Christus Jezus!

‘Nou, dat is heel wat. Vast voedsel vandaag.’

Ja, en onvoorstelbaar belangrijk dat we dit goed scherp zien. Het
geeft antwoord te midden van de oneindige verwarring waarin ge-
lovigen vandaag verzeild zijn geraakt. We zien dus, dat er in Efeziërs
allerlei hemelse beloften (en zegeningen) gegeven worden aan al de
gelovigen, die ook geroepen zijn in Christus Jezus. Die ontvangen zij
allemaal op gelijk niveau; in de geest bestaat geen onderscheid.

‘Het wordt duidelijk: Israëls plaats is op aarde.’

Zij ontvingen aardse beloften in Jezus Christus. Zij zullen hun specia-
le bediening uitvoeren in de toekomst op aarde, voor de volkeren.
De gemeente die het lichaam van Christus is zal haar speciale bedie-
ning uitvoeren in de komende eonen in de hemelen, en dat voor de
hemelse machten en krachten. Ieder hun eigen niveau, ieder hun
aparte plaats in Gods plan, tot zegen voor anderen.

‘Vandaag hemelvaartsdag.’

Veel christenen en gelovigen weten eigenlijk niet goed raad met deze
dag. Men is opgewonden en leeft lang naar kerstmis toe, in december.
Dat is makkelijk. Een kindje, net geboren, liggend in een kribbe. Dat is
vol sfeer, en aangenaam. Je kan het zien, een gezinnetje: Jozef, Maria,
het kindje Jezus. Spreekt veel mensen aan. Herders die komen om het
eer te bewijzen. Zodra het gaat om wat Hij kwam doen en waarom Hij
mens werd op aarde, barst de discussie los en is Hij omstreden.

‘Met hemelvaart vertrok Hij van de aarde en werd onzichtbaar.’

Veel christenen en gelovigen zeggen dan: ‘daar kan ik niets mee, ik heb
veel liever Jezus zoals Hij op aarde wandelde en goede daden deed’.
Zij willen Jezus navolgen, in Zijn voetstappen gaan, zoals Petrus schrijft.
Maar wat de betekenis van hemelvaart eigenlijk is, en dat wist Petrus
ook, en dat vermoedelijk van Paulus, dat Hij aan Gods rechterhand zit
en nu verheerlijkt is. Petrus vertelt echter niets over wat Hij, Christus
Jezus, nu doet. Laat staan dat hij roept tot navolger van Christus zijn.

‘Tsja, dat laatste doet alleen de apostel van de natiën.’

Wanneer de brieven van die leraar lezen, die spreken over de verhoogde
Christus, die wij niet langer kennen naar het vlees (….), wordt ons de
diepe betekenis van Zijn hemelvaart duidelijk. Hij zit nu aan de rechter-
hand van de Vader, boven alle hemelse machten en krachten.
En Hij is gegeven als Hoofd boven alles aan de uitgeroepen gemeente,
die Zijn lichaam is. Dát betekent hemelvaartsdag!

‘Ja, geweldig, jammer dat dat zo weinig gepredikt wordt.’

Het is het evangelie van de heerlijkheid van Christus, die het Beeld van
God is. In Hem zien wij de Vader. Zijn heerlijkheid wordt in vooral de
latere brieven van Paulus volledig bekendgemaakt. En hoe meer heer-
lijkheid voor Hem, hoe meer heerlijkheid voor de leden van Zijn lichaam.
Want wij hebben diezelfde hoge plaats samen met Hem, te midden van
de hemelse machten en krachten. Hemelvaart heeft alles te maken met
onze positie en plaats in en met Hem: aan de rechter(hand) van Vader!