Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Wat dus ook gebeurde aan het kruis, is dat de vijandschap gedood
werd?’

Dit is wat in het lichaam van Christus al geldt. De apostel schrijft:

en beiden in één lichaam met God door het kruis wederzijds zal ver-
zoenen, de vijandschap erin dodend

Paulus wijst op het ene lichaam waarin eenheid is. Er bestaat geen
onderscheid meer in dat lichaam. Geen verschil meer op grond van af-
stamming of religieuze achtergrond. Zoals eerder door Paulus gezegd
in Galaten 3:26-28, er is geen verschil meer tussen Jood en Griek, slaaf
of vrije, mannelijk of vrouwelijk. Hier staat de eenwording in Christus
Jezus van twee groepen (gelovigen uit Israël en uit de natiën) op de
voorgrond. De verzoening is wederzijds, tussen deze twee groepen.

‘Dus de vijandschap erin dodend heeft te maken met het lichaam van
Christus?’

Doordat Hij aan het kruis stierf, werd ook de vijandschap gedood. Deze
vijandschap was zichtbaar in Zijn vlees. Hij was besneden op de 8^e dag,
op zichzelf is de 8 al een heenwijzing naar de nieuwe schepping. De
letterlijke besnijdenis was een aanduiding van het voorrecht dat Israël
had. Daarin lag een vleselijk verschil. Dit leverde vijandschap op tussen
Israël en de natiën. Mensen uit de natiën mochten in die tijd niet nade-
ren tot het heiligdom, de tempel. Zij werden door de Joden tegenge-
houden, middenmuur van de stenen omheining was daar de uiting van.

‘De vijandschap is dus gedood aan het kruis toen Hij stierf?’

Door het kruis werd Zijn oude situatie, Zijn leven op aarde beëindigd.
Daarmee ging ook de vijandschap in de dood. En is er vrede in het lichaam
van Christus. Daardoor een eenheid die in de wereld niet voorkomt.
In elk geval zal er in het volledige lichaam na de bazuin, als dat boven bij
Hem is, geen enkel spoortje vijandschap meer zijn. Het lichaam hoort al
bij de nieuwe schepping. In Christus zijn wij dat al. Wij genieten van de
genade en de vrede die eens de totale nieuwe schepping zullen regeren!  

‘Wat een prachtige waarheid zit in dit gedeelte.’

Het spreekt onder meer van eenheid en dus van de nieuwe schepping
waarin alles één is. Dat blijkt uit de twee woorden die nu volgen en
één woord in het Grieks weergeven: vrede makend. In dit stukje wordt
4 keer die vrede benadrukt: Hij is onze vrede (vers 14), vrede makend
(vers 15), vrede (2x, vers 17). In de nieuwe schepping, die geestelijk is,
heerst vrede. Dit in tegenstelling tot de oude waar het vlees kenmer-
kend is. Daarin is sprake van vijanden en vijandschap.

‘Mooi om deze verschillen te zien.’

Het gaat in dit stukje over twee groepen die één zijn geworden, en dat
is de vrucht van het kruis. Aan het kruis werd de vijandschap gedood.
Waarom? Omdat daar het vlees, de oude mens meegekruisigd werd.
Het vlees werd gedood, en daarmee de vijandschap. Het resultaat is
vrede, die door het bloed van Zijn kruis tot stand gebracht werd. Dat
klinkt ook in Kolossenzen 1:19,20.

‘Dus het is daarom vrede tussen die twee groepen?’

Ja, dat staat in vers 16 van Efeziërs 2:

en beiden in één lichaam met God door het kruis wederzijds zal ver-
zoenen, de vijandschap erin dodend

Hier wordt het belangrijkst genoemd: met God wederzijds verzoend.
De twee groepen delen in de vrede met God. De verzoening met God
is een feit sinds het kruis en de opstanding van Christus. Dat staat
voorop. Daarbij komt, dat er vanuit die wederzijdse verzoening met
God óók onderlinge verzoening tot stand gebracht is. Dus tussen die
twee groepen (uit Israël en uit de natiën) is ook vrede gemaakt!  

‘Inzettingen en geboden kunnen niet meer opgelegd worden?’

Het gebeurt wel, maar is onterecht als het gaat om het lichaam van
Christus. Dat lichaam, en al de leden leven in genade en zijn geroe-
pen voor genade. Zij zullen de overstromende rijkdom van Gods
genade tentoonspreiden te midden van de hemelingen. Het is vol-
komen zuivere genade. Daar komt geen mensenhand aan te pas.
Wat opgelegd kan worden (religie!) is aan het kruis genageld. De
tegenwerker bedient zich bij voorkeur van wet. Vandaar dat in
Kolossenzen 2:14-16 óók gesproken wordt over hemelse machten!

‘Zo zien we de diepte, als we Kolossenzen 2 erbij pakken.’

Nou en of. De wet van geboden in inzettingen is buiten werking ge-
steld. Die werd toen gesymboliseerd door de sorèg, de middenmuur
van de stenen omheining. In Christus Jezus bestaat die scheiding niet
langer. Twee groepen zijn één, geestelijk gezien. Dát is boodschap
die in Efeziërs 2:11-22. Er staat dan ook in vers 15 van Efeziërs 2 :

opdat Hij de twee in Zichzelf tot één nieuwe mensheid zal scheppen

Wat is dat geweldig. Een nieuwe mensheid. De oude werd geschapen
door God opdat die zou sterven met Christus aan het kruis. Daarna
kwam Hij als de Eersteling van de nieuwe schepping uit het graf, en
was in Hem die hele nieuwe mensheid aanwezig!

‘Ongelooflijk. Wat een evangelie is dit.’

Dit heeft Christus Jezus aan Paulus onderwezen. Hij schreef het op.
Unieke boodschap die je bij de apostelen van de besnijdenis niet leest.
De Talmoedgeleerden van deze tijd kunnen hier niets van begrijpen.
Zij zijn blind voor de dingen die Paulus naar voren brengt in zijn brie-
ven. Dat was toen zo, en is nu nog steeds aan de orde.
Wij, als gelovigen in Christus Jezus, maken al deel uit van de nieuwe
schepping, de nieuwe mensheid. Dat we die uitleven, vandaag! 

In Israel Today wordt op 7 februari 2014 verwezen naar een artikel
in de krant Ma’Ariv van de hand van Admiel Kosman, een Talmoed-
geleerde. Volgens deze professor heeft Paulus de christenheid ge-
sticht, en niet Jezus van Nazareth. Hij zegt dan ook: ‘Ons probleem
is met Paulus, niet met Jezus‘. Hij betoogt, dat Paulus wegtrok van
het judaïsme, en bezig was de gelovigen ervan los te maken waar-
door de christenheid is ontstaan.
Verder zegt hij, dat de toenmalige leiders van de vroege ‘kerk’ zich
tegen Paulus verzetten, omdat hij zich in niet-Joodse richting be-
woog.
Volgens Kosman was Paulus geen ware volgeling van Jezus, maar
gebruikte het platform dat hem door Jezus geboden werd om zijn
eigen leringen naar voren te brengen.
Kosman concludeert uiteindelijk, dat Jezus, die een Jood was die de
wet in acht nam, niet echt blij zou zijn (geweest) met de activiteiten
van de apostel Paulus.

‘Machtig hoor, dat er nu één ekklesia is, die met Hem de hoogste
plaats heeft.’

Zeker, er is één lichaam van Christus. Twee groepen zijn in Hem
één, de onderlinge vijandschap is weg. In Handelingen zie je die
vijandschap volop functioneren. Men is vanuit Israël erg nijdig als
men ziet en hoort dat Paulus en Barnabas naar de natiën gaan.
Het verschil tussen Israël en de natiën had te maken met de
Thora, die met veel geboden en inzettingen op het volk gelegd
was. Het waren allerlei inzettingen voor het vlees.

‘Vandaar wat in vers 15 staat?’

Ja, daar staat: en de wet in geboden en inzettingen buiten wer-
king stelt. Dit wijst op de Thora, die geschreven werd door Mozes.
De geschreven Thora. Daarnaast kent het Jodendom het judaïsme,
dat allerlei later opgeschreven mondelinge tradities koestert. De-
ze zijn echter naast de Schrift ontwikkeld en neergelegd in de Tal-
moed. Men had toen allerlei gebodjes erbij. En dat nu nog steeds.
Jakobus gaf in Handelingen 15 inzettingen mee, waaraan de ge-
lovigen uit de natiën zich moesten houden.

‘Maar deze gelden ook nu niet meer?’

Alles is aan het kruis genageld. Voorbij. Die inzettingen zijn als
inzetting op het vlees niet langer van toepassing. In de nieuwe
schepping geldt niet langer, dat er nog sprake is van wet en ge-
boden en inzettingen die op de gelovige gelegd worden. Daar
gelden nieuwe, door de geest van God gewerkte principes. De
liefde van God is in de harten van de gelovigen uitgegoten door
Zijn geest. Dat gaat boven alle wetten en inzettingen uit!