Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Israel was bevoorrecht. Dat kwam doordat zij het Woord van God hadden?’

Als de apostel zich afvraagt wat het voordeel van de Jood en het nut van de besnij-
denis is, dan stelt hij vast, dat het eerste, het belangrijkste is dat aan hen de woorden
van God zijn toevertrouwd (Romeinen 3:1-3).
Er bestond echter wel van meet aan vijandschap. Dat werd zichtbaar in een vleselijk
kenmerk: de besnijdenis. Ingesteld bij Abraham, Genesis 17.

‘Zij waren bevoorrecht, uitgekozen door Ieue.’

Ja. Ieue bepaalde, dat een uitverkoren volk een speciale plaats zou innemen voor
Hem te midden van de volkeren. Niet omdat zij zo’n goed volk zijn, maar omdat Ieue
het liefhad. Daardoor ontstond vijandschap. Andere volkeren zagen Israel niet zo zit-
ten en Israel vocht vaak tegen de vijanden. In de tijd dat de Heer op aarde was, was
Israel onder het Romeinse juk. Dat haatten zij en door hun religieuze inzettingen kon-
den mensen uit de volkeren niet echt tot Ieue naderen.

‘Terwijl Israel eigenlijk bedoeld was Zijn licht en toegang tot Ieue aan de volkeren te
 geven.’

Maar die gaf zij niet. Eerder zorgde zij ervoor, dat de afstand tot Ieue groter werd.
Zij waren eerder een hindernis dan dat zij toegang tot Ieue bevorderden. Er was
duidelijk sprake van vijandschap. Hoewel de vijandschap kwam door de houding
van Israel, het was God zelf die in feite deze vijandschap bewerkte door een ver-
schil in het vlees (besnijdenis) in te stellen. En het draaide om toegang tot Ieue. 

‘Zeg, ik ben best benieuwd naar de uitwerking van het kruis in de verzoening.’

Het is ook iets groots. Als we eerst kijken naar Efeziers 2:11-18, dan lezen we
daar iets bijzonders. Het gaat daar om een in twee groepen verdeelde mensheid.
Israel onderscheidt zich door de besnijdenis. De afsnijding van het vlees, zoals ooit
aan Abraham opgedragen door Ieue, die zich dan onthult als Al Sjaddai. God is al-
genoegzaam, en het vlees (al wat de mens zelf kan) moet afgesneden. Dat toont
Genesis 17 in een bijzonder type van de afsnijding van Christus op Golgotha.

‘Nu ben ik direct wakker. Ongelooflijk. Genesis 17 wijst al naar het kruis?’

Dat is zeker, ja. En door het kruis werd de wederzijdse verzoening een feit. We
vergeten soms dat een brede kloof bestond tussen Israel en de volkeren. In evangelie-
prediking wordt vaak en veel over het kruis gesproken. Terecht. Alleen lijkt het wel,
dat alleen de positie van de zondaar tegenover God wordt besproken. En dat die zon-
daar door het kruis gered kan worden.
Eigenlijk: gered is, maar dat wordt weinig benadrukt.

‘De boodschap van Efeziers 2 wordt maar weinig besproken?’

We zijn erg gewend aan het feit, dat de volkeren met Israel omgaan op een nauwere
manier dan ooit voor het kruis. Alhoewel het recente verleden diverse vreselijke uit-
braken van vijandschap tegen Israel heeft laten zien, het was voor het kruis ook erg.
Er bestond vijandschap. Tussen Israel en de volkeren in het vlees. De besnijdenis was
symbol van hun uitverkiezing en afzondering van de overige volkeren. Zij hadden ook
meer licht doordat zij de Thora en andere geschriften bezaten. Morgen spreken we
elkaar weer!

‘En de aspecten van het kruis, zit daar nog meer aan vast?’

We zullen er rustig de tijd voor nemen. Als God de tijd neemt voor Zijn grote plan van
eonen, dan kunnen wij ook de tijd nemen voor deze centrale gegevens van Zijn werk.
In Efeziers 2:11-18 komt een heel ander aspect van de wederzijdse verzoening door
het kruis naar voren dan in Kolossenzen 1:20 en 22. In beide teksten is het geweldig
wat naar voren komt! Gods liefde uitgewerkt in de wederzijdse verzoening! 

‘De brieven van de besnijdenisapostelen zijn in zekere zin voorbereidend op de brieven
van Paulus?’

Dat is een goede conclusie, die je misschien zou mogen trekken uit het geheel van alle
brieven. Wat wel en niet gesproken wordt over de betekenis en gevolgen van het kruis,
lijkt beslissend te zijn over de diepte van de geestelijke boodschap. Waar niet gesproken
wordt over het kruis kom je niet tot een radicaal einde van de oude en de start van de frisse,
heerlijke, nieuwe schepping. Dat is de strekking van het evangelie van de voorhuid, zoals
alleen Paulus dat brengt.

‘Opmerkelijk. Nooit zo duidelijk gezien, eigenlijk.’

Zo bezien kun je veel uitdrukkingen die Paulus gebruikt, beter plaatsen. Als het bijvoorbeeld
gaat om heerlijkheid, dan lees je in zijn brieven over de hoogste en grootste heerlijkheid van
God, van de Vader, van Christus Jezus. Ook als het gaat om wijsheid, dan wordt het diepste
aan wijsheid van God en van Christus Jezus door zijn brieven onthuld. En deze facetten heb-
ben te maken met de reikwijdte en diepte van de gevolgen van het kruis.

‘Ongelooflijk, dat wij deze dingen mogen overdenken. Hoe kan het, dat Vader daarover iets
aan ons bekendmaakt? Wie zijn wij?’

Het is Zijn genade, of beter: de overstijgende rijkdom van de heerlijkheid van Zijn genade aan
ons in Christus Jezus. Dat beweegt ons en geeft ons inzicht in Zijn wegen. Het is niet uit ons-
zelf, dat wij in Christus Jezus zijn. Het is helemaal uit God.
Wij zijn niet veel edelen, niet veel wijzen, niet veel aanzienlijken. Dat versterkt de glans van
de genade van God die ons betoond is en wordt.   

‘We gaan verder met aspecten van het kruis?’

Voordat we verder specifieke aspecten onder de loupe nemen, kunnen we uit wat we
gisteren zagen, nog iets opmerken. Paulus ontving de diepste geestelijke waarheden van
Christus Jezus, ook met betrekking tot de uitwerking van het kruis. De andere apostelen
weten daar niet van.
Dat heeft te maken met de boodschap die zij brengen. Het evangelie van de besnijdenis
reikt tot de contouren van de nieuwe schepping. Dit evangelie beperkt zich eigenlijk tot
de zegen van het werk van Christus in de oude schepping. Israel heeft deel aan die zegen
wanneer zij geloven.

‘Zij kennen minder hoge zegeningen op aarde?’

Met variatie op een bekende tekst kun je misschien zeggen, dat de gelovigen van Israel –voor
zover die niet in het lichaam van Christus zijn- gezegend zijn met iedere zegening in Jezus
Christus op aarde. Dat betreft aardse zegen in de vorm van een stuk land, heerschappij, een
tastbare priesterlijke dienst met alles wat daarbij hoort. De functie van de offerdienst in de
1000 jaar (zie Ezechiel 40-48) is, dat het typologisch onderricht achteraf heeft. En wel om-
trent het offer van Jezus Christus op Golgotha en Zijn aardse leven.

‘Wacht even, komen zij dan niets aan de weet over de hemelse geestelijke zegen die wij nu al
mogen kennen?’

Nee, zij zullen in de 1000 jaar diverse aspecten van Zijn grote werk als hogepriester naar de
ordening van Melchizedek leren kennen en je kunt je zo voorstellen, dat de Hebreeenbrief
daar een belangrijke rol in zal spelen. Ook zal die brief hen op de nieuwe aarde opmerkzaam
maken richting de hogere geestelijke waarheden uit de brieven van Paulus. En de leden van
het lichaam van Christus kunnen daarin een belangrijke rol spelen als het gaat om onderricht
geven aan het volk Israel op de nieuwe aarde!