Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Wonderlijk, dat wij in zo’n bijzondere genadetijd leven. Het is
eigenlijk ongelooflijk dat God ons uitkoos om bij het lichaam
van Christus te horen.’

Als je gaat beseffen wie je in jezelf bent en dat je toch Gods genade
hebt ontvangen en daarin dagelijks leeft, dan wéét je dat het niets
met jezelf te maken heeft. Door je eigen werken zou je er nooit bij
hebben kunnen horen. Maar het is genade, een gunst van God die
het zo geweldig maakt.

‘Het is zo geweldig dat het niet van jou zelf afhangt, maar helemaal
van Hem. Hoe meer je dat weet, hoe rustiger je van binnen wordt.’

Centraal in de brief over dienstbetoon en wandel, Filippenzen, staat
gezindheid van Christus Jezus. God verhoogt Hem en op basis van
Zijn lijden en verhoging zal elke tong van harte belijden, dat Jezus
Heer is. En dan komt Paulus: God is het, die zowel het willen als het
werken in ons werkt, naar Zijn welbehagen. Dus het willen en werken
is ook Zijn genade, dat doet Hij in en door ons!

‘Sommigen denken dat als je steeds benadrukt dat Gód het doet, de
gelovigen lui worden en niets meer doen.’

Kijk maar naar Paulus zelf zou ik zeggen. Hij gaf álle eer aan God en
werkte heel hard, hij was uiterst actief bezig in het evangelie!
Daarbij voorzag hij zelf in zijn levensonderhoud door tenten te
maken, iets dat op zich ook weer een betekenis heeft.

‘Het is in feite merkwaardig dat men denkt dat je van de boodschap
van genade (geestelijk) lui zou worden.’

Vreemd ja, want het zette al talloze gelovigen  juist aan om allerlei
activiteiten te ontwikkelen, en het evangelie te verkondigen, kijk
maar naar de Thessalonicenzen. Zij bestreken een groot gebied en
brachten daar het goede nieuws van een genadig God.

‘Paulus maakt een einde aan religie, geen eisen die aan de mens
gesteld worden, alles is volbracht. We rusten in het volbrachte
werk van Christus.’

Ja, de Opgestane is aan Gods rechterhand en zorgt zelf als hoofd voor
Zijn lichaam, Hij voedt en koestert de gemeente. Vervolgens is die
gemeente actief bezig om op aarde anderen dat goede nieuws te
brengen. Men neemt dat niet in dank af, zeker in de religieuze wereld
niet. Genade breekt alle menselijk denken en heilige huisjes af!

‘Tjsa, het beste komt nog! Dat kunnen wij echt tegen elkaar zeggen.
Wat een grote bemoediging als je die woorden van redding tot je neemt.’

We kunnen elkaar steeds bemoedigen met de woorden van het geloof
en de uitstekende leer. Paulus, de verguisde apostel van de natiën,
brengt ons goed nieuws. Genade. Het mooiste en tegelijk het moeilijk-
ste voor de mens. De aanstoot van het kruis heeft er alles mee te maken.

‘Dat biedt weinig perspectief voor de religieuze mens, die graag zelf iets
wil doen en daarmee aan Gods werk toevoegen.’

En daarom werd Paulus verguisd, achtervolgd, met de dood bedreigd,
en uiteindelijk zelfs verlaten door de gemeentes die hij zelf gesticht en
opgebouwd had.
Desondanks rekende hij het al die mensen niet toe. Hij had er zeker wel
verdriet van. Maar uiteindelijk leefde hij in het besef dat God in alles de
hand heeft en dat Hij niet loslaat wat Hij ooit begon!

‘Dat is toch een heel ander mens dan Saulus die zelf dreiging en moord
blies tegen de discipelen. Ongekend eigenlijk.’

Ook daarin zie je de wetmatigheid, dat de slaaf (Hagar, Ismaël) altijd de
vrije (Sarai, Isaak) vervolgt. Oftewel: zij die in slavernij onder de wet
zijn vervolgen hen die vrij zijn onder de genade.

‘Het is het vlees wat dan hard aan het werk is?’

Vlees en geest staan tegenover elkaar, de slavernij is de kant van het
vlees en de vrijheid is de kant van de geest (van God).
Gods genade blijft dat wat regeert in deze tijd. Het is een aangename
tijd, een dag van welbehagen. Het bijzondere is, dat deze rijkdom aan
genade ook niet in de komende 1000 jaren op aarde geldt. Dan geldt het
nieuwe verbond voor de huizen Juda en Israël, die dat zullen prediken
aan de volkeren.

‘En in de tijd van de nieuwe aarde en de nieuwe hemel dan? Geldt dan
ook nog niet de genade zoals die nu voor het lichaam van Christus geldt?’

Het geweldige is, dat wij in Christus Jezus de voleinding al bereikt hebben!
Wij zijn in Hem gecompleteerd, meer is niet nodig en kunnen we ook niet
ontvangen. De rest van de schepselen zal pas bij de voleinding ontvangen
wat wij in de levendmaking bij de bazuin Gods als eersten (na Christus zelf)
zullen ontvangen!

‘Dan zijn wij dus eerder dan alle anderen, dan al die gelovigen van Hebreeën 11?’

In de komende eonen zal geen enkel schepsel zo verheerlijkt worden zoals wij
dat wel worden bij de verandering waar Paulus in 1 Korintiërs 15 van spreekt.
Wij zijn de eersten na Christus zelf!  Wat een enorme genade van God!

‘Die geloofsgetuigen in Hebreeën 11 blijven mij toch bezighouden.
Als je kijkt naar Noach, dan moet hij die 120 jaar dat hij aan de ark
bouwde, wel een heel groot geloof gehad hebben.’

Hij handelde naar wat God gezegd had. Hij was iemand die door
zijn levenshouding en arbeid predikte. Hij bouwde de ark en sprak
daarmee profetisch tegen zijn tijdgenoten, dat het enorm zou gaan
regenen, terwijl het nog nooit geregend had!

‘Dat lijkt sterk op nu, er is aangezegd dat de Heer gaat komen en dat
dat zal gebeuren met allerlei grote verschijnselen in de natuur.
De mensen denken dat zoiets niet zal gebeuren, maar de gelovigen
wéten dat. En als het gaat gebeuren is het ineens afgelopen met deze
tijd van genade.’

En daarom zeggen we als gelovigen steeds tegen elkaar: het beste komt nog!

‘We dwaalden wel af gisteren, maar toen ik er over nadacht drong
het tot mij door dat het allemaal in elkaar grijpt. Leven in geloof
is leven uit en op grond van de beloften die God geeft.’

Er komen onderweg best problemen op je af, maar je hoeft niet zelf alles
op te lossen, vaak kan dat ook niet en ben je gehouden te wachten op God,
hoe Hij het uitwerkt. Dat geldt voor het wereldgebeuren, voor je familie,
je eigen leven, het is allemaal in Zijn hand!

‘He dat van gisteren gaf wel wat houvast. Het is een kwestie van de
principes van Gods woord volgen.’

Dat deden die gelovigen uit Hebreeën 11 ook. Zij leefden op de beloften
die God gegeven had. Dát was hun kracht om zo te kunnen leven.
Overigens worden alleen specifieke illustraties uit hun leven genoemd
terwijl wel heel hun leven in geloof geleefd werd.

‘We leven in verwachting van de vervulling van al die beloften. Als je
langer op weg bent lijkt het soms dat God de vervulling uitstelt.’

Dat lijkt zo. We zouden het liefst willen, dat vandaag de bazuin van God
zou klinken en dat wij de Heer ontmoeten in de lucht. Iemand zei eens
tegen mij, dat er pakweg 30 jaar geleden ook met vuur over de spoedige
terugkeer van Jezus Christus werd gepredikt. Daarmee bedoelde hij, dat
het misschien nog wel 30 jaar kan duren voordat het zo ver is.

‘Ja dat soort opmerkingen hoor je regelmatig. Je proeft er soms een beetje
cynisme in. Al die mensen uit Hebreeën 11 zijn gestorven zonder dat zij de
vervulling van de beloften meemaakten.’

Daarmee is de vervulling dus nu veel en veel dichterbij dan toen! En als er
al 200 jaar gesproken wordt over de terugkeer van Jezus Christus en het
herstel van Israël, dan zitten we er nu helemaal dicht bij! Bovendien waren
de landen als Irak, Iran, Turkije, Egypte, Libanon, de Filistijnen en zo voorts
niet zo op de kaart als dat nu het geval is. Je moet wel heel wat profetie weg-
redeneren als je de huidige samenstelling van landen rondom Israël niet als
vervulling van profetie ziet.

‘Dat is wel zo, het wordt steeds spannender daar. De dingen kunnen van de
ene op de andere dag ingrijpend wijzigen. Als je naar 9/11 kijkt, had dat een
enorme impact in de wereld, waardoor Afghanistan en Irak werden aange-
vallen.’

Ja en met name dat laatste (Irak) is van groot belang, in verband met Babel,
dat in dat land ligt. Babel speelt een prominente rol in de eindtijd; het was
altijd al de hoofdstad van wereldrijken en zal dat ook van het laatste wereld-
rijk zijn. Maar liefst 3 hoofdstukken worden in Openbaring aan de ondergang
van Babel gewijd, omdat het tevens de ondergang van het laatste wereldrijk
inhoudt.

‘Zo gezien, is het allemaal brandend actueel wat er geschreven is in de profetiën
van de Bijbel!’

Daarachter staan de onwrikbare beloften van de grote God van Israël, Jahweh,
die ál Zijn beloften zal waarmaken! Maar eerst moet de gemeente, het lichaam
van Christus, weggerukt worden, en dat is wat mij betreft: binnenkort!