Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Paulus bidt om kracht.’

Ja, waar hij in Efeziërs 1 om een geest van wijsheid en onthulling in
erkenning van Hem bidt, bidt hij nu dat wij standvastig gemaakt wor-
den met kracht door Zijn geest in de innerlijke mens. Zowel in het
gebed in Efeziërs 1 als in Efeziërs 3 gaat het om het werk van de geest
van God in de gelovige. Juist die innerlijke kracht die Hij geeft door
een speciale toedeling van Zijn geest is nodig om de geheimenissen
van deze kostbare brief te verstaan.

‘Wel heel bijzonder, zulke gebeden lees je nergens anders in de Schrift.’

Nee meestal worden gebeden, zoals in de Psalmen, getekend door de
emoties van de ziel, waardoor de Psalmist roept tot Alueim (God). In
sommige gebeden, zoals die van Salomo bij de tempelwijding, gaat het
om een zeker hoger, geestelijk niveau. En als we de Heer zelf lezen,
zoals in Mattheüs het koninkrijksgebed, gaat het om hoger geestelijk
gehalte dan bij Salomo. En nóg verhevener in Johannes 17, met een
dringend gebed: ‘opdat zij allen één zijn’.

‘Maar het gaat bij Paulus nóg hoger.’

Die gebeden worden dan ook geïnspireerd door Christus Jezus, de Ver-
heerlijkte aan Gods rechterhand. In beide gebeden draait het om kracht
tot verstaan, tot begrip, tot het bevatten van de grote geheimenissen
van deze unieke brief. Het zou dan leiden tot liefde, het doorgeven van
de liefde van Christus aan allen. Dat kan als we te meer beseffen wat de
gemeente is en wat de enorm hoge plaats is, die dat lichaam heeft in het
universum in onderschikking aan Christus Jezus.

‘Die Vader, die is geweldig, dat ervaar je steeds meer en meer.’

Dat klinkt uit de woorden van Romeinen 12:14-21. ‘Houdt, voor zover
het van u afhangt, vrede met alle mensen, in het bijzonder de huisge-
noten van het geloof’. De houding van vrede en dus verzoening, dat
is wat de Vader ons aanzegt te doen in situaties waarin vijandschap
zich voordoet. En die is er voortdurend, in oppositie tegen het woord
van de waarheid van het evangelie. Daarom onderbinden wij onze
voeten met het evangelie van de vrede, dat wil zeggen: kijkend naar
onze Vader, wandelen wij in vrede met de medemensen!

Op 25 maart 2014 werd Galaten 3:7-11 besproken. Allen die
uit geloof zijn, worden gezegend met de gelovige Abraham.
Wat betekent dat eigenlijk? Wij zijn die ‘allen’? 
Wat is de vloek van de wet? Wat is er met ‘allen die uit werken
van de wet zijn’ aan de hand? Dat en meer te beluisteren:
deel A en deel B 

‘Wel een bijzonder gebed, in Efeziërs 3:14-21.’

We kunnen niet anders dan concluderen, dat Paulus hier een door God geïnspi-
reerd gebed uitspreekt. De woorden zijn zo gekozen, dat een mens uit zichzelf
nooit zoiets kan zeggen. Het ten behoeve hiervan sluit dus aan op 3:1, waar dat
ook staat. Het verwijst naar het einde van Efeziërs 2, alwaar het hoogtepunt is
dat God een woonplaats heeft in de geest: de gemeente, het lichaam van Chris-
tus. Dan is dat wel het instrument, dat door Christus Jezus wordt gebruikt voor
de hemelse machten en krachten. De soevereiniteiten en de gevolmachtigden
onder de hemelingen.

‘Hij buigt de knieën voor de Vader van onze Heer Jezus Christus.’

Dat is ook onze Vader, daar hebben wij vrije toegang toe, door Zijn geloof.
Toegang tot de Vader. Rechtstreeks. Zonder bemiddeling van een priester of
iets dergelijks. Daardoor zijn wij rijk gezegend. Vader is degene die verwekt.
Hij heeft ons gewekt om zonen van Hem te zijn, als wij werkelijk onthuld zul-
len worden aan de schepping. Dat is een hoge heerlijkheid, de plaats van zoon.
Vader is degene, die zorgt voor Zijn kinderen en Zijn zonen inzet in Zijn dienst.

‘Machtig, dat wij dan diezelfde geest hebben ontvangen.’

In het dagelijks leven heeft een zoon vooral via het bloed verwantschap
met zijn vader. In het geestelijk bereik hebben wij als zonen dezelfde geest
van de Vader ontvangen. De geest van het zoonschap. In en door die geest
leven wij. En door die geest roepen wij: ‘Abba, Vader’. Die geest komt on-
ze zwakheid te hulp. Wij weten vaak niet wat wij zullen bidden naar wat
moet zijn. Wij kennen de toekomst niet, wat morgen gebeurt bijvoorbeeld.
Daarom roepen wij misschien wel vaak in onze situatie: ‘Abba, Vader!’
En Hij zal voorzien in wat nodig is, altijd, ook vandaag!

‘Wat kunnen we veel leren van de apostel, die in verdrukkingen en lijden
zo’n houding aanneemt!’

Nou en of, Timotheüs was de apostel gevolgd, niet alleen in geloof, maar ook
in kwaad lijden omwille van het evangelie van genade. Maar, met het woord
heerlijkheid komt Paulus eigenlijk weer terug bij zijn woorden uit het einde
van Efeziërs 2 en begin van Efeziërs 3, plus al wat hij verder in Efeziërs 3:1-12
heeft gezegd als aanvulling. De gemeente is een woonplaats van God, in de
geest. Dat is de grote heerlijkheid van de gemeente die het lichaam van Chris-
tus is. Om die reden gaat de apostel God danken. Dat wilde hij al gaan doen
in 3:1, maar weidde eerst uit over het beheer van de genade en het geheime-
nis.

‘Wat is het een enorme brief, dat Efeziërs!’

Omdat de apostel aan het einde van Efeziërs 2 alle drie aspecten van het Efe-
ze-geheimenis heeft uitgewerkt, gaat hij tot een dankgebed komen. In 3:1 merk
je dat al, maar pas in 3:14 wordt het concreet:

Ten behoeve hiervan buig ik mijn knieën voor de Vader van onze Heer Jezus
Christus

In 1:17 bidt hij tot de God van onze Heer Jezus Christus, de Vader van de heer-
lijkheid en spreekt zijn woorden uit. Bidt om de geest van wijsheid en onthulling
in erkenning van Hem. En nu, in hoofdstuk 3, gaat het óók om iets belangrijks:
opdat Hij jullie geeft …. In kracht standvastig gemaakt te worden door Zijn
geest in de innerlijke mens

‘Dat is vandaag ook bijzonder hard nodig.’

Zeer zeker. In alle nood en druk hebben wij dat hard nodig. Paulus buigt de knieën
en als je door je knieën gaat, zou het alleen voor God, de Vader zijn. Dat typeert
onze innerlijke houding, geestelijk gesproken. Je kunt letterlijk op je knieën gaan
in gebed en je toch verzetten tegen wat de Vader wil. Dat uiterlijke gegeven zegt
misschien wel iets, maar zeker niet hoe het echt van binnen is bij de gelovige.
Daarom is op je knieën (letterlijk) bidden geen voorschrift bij Paulus. Het gaat
om iets veel belangrijkers: de innerlijke houding van het hart, de geest!