15 mei 2019
‘Eenheid in de gemeente.’
Dat is wel zo, wanneer we het vanuit
God zien. De eenheid van de geest is
er, en die zouden wij bewaren met de
band van de vrede. Mensen zullen di-
rect zeggen, dat de christenheid hope-
loos verdeeld is. En daaruit verlangen
zij naar eenheid. Maar waarin? Deze
maand, op 29 mei, tekenen 40 kerken
een verklaring van verbondenheid, die
ook wel eenheidsverklaring wordt ge-
noemd. Tegen een verbrokkelde pro-
testantse kerk.
‘Men streeft naar meer eenheid.’
Het struikelblok voor de vrijzinnigen
(remonstranten) bij PKN is dat men de
dordtse leerregels bij het ontstaan op
1 mei 2004 hebben opgenomen in de
kerkorde. Zo’n voorbeeld maakt duide-
lijk, dat de leer van de kerk heel taai is.
Men bleef op aandringen van orthodo-
xe, calvinistische vleugel van de kerk,
bij deze leerregels. De fatale uitverkie-
zingsleer bleef. En dat veroorzaakt nog
steeds verdeeldheid. Zo zijn er talloze
leringen en leerstukken die de gelovi-
gen verdeeld houden.
‘Eenheid van de geest bewaren.’
We zijn in feite één met allen, die ge-
loven dat Jezus stierf en opstond, zo-
als Paulus dat in 1 Thessalonicenzen
4:14 zegt:
want indien wij geloven dat Jezus
stierf en opstond, zo ook zal God
hen die te rusten zijn gelegd, door
Jezus tezamen met Hem mee voeren
Hier klinkt de voorwaarde: indien. Es-
sentieel is, dat wij geloven dat Hij uit
de dood is gewekt. Een traditioneel
verstandelijk de feiten weten, dat is
nog niet direct geloven. De eenheid
van de geest is daar met alle gelovi-
gen, ongeacht wat zij verder zelf me-
nen of geleerd is.