Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

6 november 2017
‘God ontfermt Zich.’

En Hij verhardt wie Hij wil. In het ge-
val van Israël het hart van de Farao.

Zonder dat Farao zich daar iets van
bewust was, maakte God zowel Zijn
wil (Laat Mijn volk gaan) als Zijn be-
doeling (Dat Ik in jou Mijn kracht zal
tonen en Mijn Naam verkondigd wor-
den over heel de aarde) bekend.

‘Farao moest wel weigeren.’

Om Gods bedoeling te bereiken, werk-
te God zelf in het hart van Farao. An-
ders zou hij te zwak geweest zijn en
het volk al na twee of drie plagen heb-
ben laten gaan. Doordat God zijn hart
versterkte, duurde het tot en met de
10e plaag.

‘Toen pas mocht het volk weg.’

Later ging Farao alsnog achter het
volk aan. Dat kon hij doen, omdat zijn
hart opnieuw verhard werd. Anders
zou het veel te zwak en verdrietig ge-
bleven zijn na de dood van zijn eerst-
geborene. Zo kon God én Farao én
diens legermacht op uiterst bijzonde-
re wijze overwinnen.

5 november 2017
‘Te moeilijk, Romeinen 9?’

Niet wanneer je erkent (gelooft), dat
God van begin tot eind in Zijn plan
geen fouten maakt. In Romeinen 9:17
lees je Gods kracht tegenover die van
een wereldleider, Farao:

want de Schrift zegt tegen de Farao:
juist hiertoe heb Ik jou verwekt: dat
Ik in jou Mijn kracht zou tonen, en dat
Mijn naam verkondigd zou worden
over heel de aarde      

‘Dat is duidelijk getoond, ja.’

In het verband daarmee, de verheer-
lijking van Gods naam, klinkt:

dus Hij ontfermt Zich over wie Hij wil
en Hij verhardt wie Hij wil         9:18

Wanneer het nodig is in Zijn plan; wat
tot verheerlijking van Zijn naam leidt,
verhardt Hij én ontfermt Hij Zich.

‘God is waarachtig. De mens niet.’

Farao’s hart werd door God verhard.
Zo kon Farao tegen de wil van God
ingaan. God zei: laat Mijn volk gaan.
Farao zei: nee. Dat kon niet anders,
want God verhardde zijn hart. Farao
wist dat niet, maar had wel gehoord
wat Mozes in Exodus 9:14-16 tegen
hem zei: Gods bedoeling met wat in
Egypte gebeurde om het volk uit te
laten trekken.

4 november 2017
‘De geschiedenis is van God.’

En tot eer van God. Het gevolg van de
uittocht en verharding van Farao’s hart
was de verheerlijking van God.
In Romeinen 9 komt Paulus op die ge-
schiedenis terug. Als aangetoond wordt
dat God niet onrechtvaardig is, verwijst
hij naar God en Mozes.

‘God ontfermt zich.’

Dat zegt Romeinen 9:15, ja:

want Hij zegt tegen Mozes: Ik zal Mij
ontfermen over wie Ik Mij ontferm
en zal barmhartig zijn voor Wie Ik
barmhartig ben

Onafhankelijk van gedrag van mensen.
Denk aan wat Romeinen 9:11 over
Jakob en Esau zegt. Voordat ze gebo-
ren waren, had God al bepaald wat
hun loopbaan zou zijn.

‘God heeft alle touwtjes in handen.’

Absoluut. In Romeinen 9:16 klinkt:

dus is het niet van degene die wil,
noch van degene die rent, maar van
God, die Zich ontfermt

De mens heeft niets in te brengen. Is
volledig afhankelijk van God. Alle po-
gingen iets bij de mens neer te leggen,
lopen stuk op Romeinen 9. Vandaar
dat je nauwelijks hoort spreken over
dit hoofdstuk.

3 november 2017
‘Blij met het evangelie.’

We zijn dankbaar en vol vreugde over
zo’n geweldige boodschap. Niet wij,
maar God voert de regie. Dat was ook
in de geschiedenis van de uittocht uit
Egypte. God verhardde Farao’s hart.
Tussendoor wordt vermeld, dat Farao
zijn eigen hart verheerlijkte.

‘Lastig punt altijd.’

Men meent, op grond van de verta-
lingen, dat Farao eerst zelf zijn hart
verhardde. Daarna gaf God hem als
het ware eraan over en verhardde zijn
hart. Dat is echter niet wat de teksten
in Exodus zeggen. Vooraf krijgt Mozes
de verzekering, dat God het doet.

‘Als een voorzegging.’

Alleen in Exodus 8:15 en 32 staat, dat
Farao zijn hart verheerlijkte. Daarvoor
staan in Exodus 4:21 en 7:3 de duide-
lijke uitspraken van God tot Mozes:

Ik zal zijn hart standvastig maken (4:21)

En Ik zelf zal het hart van Farao doen
verstijven   (7:3)

De uitkomst van de geschiedenis was,
dat Gods naam over heel de aarde ver-
kondigd en verheerlijkt werd.

2 november 2017
‘Evangelie is goed nieuws.’

Dat is het, omdat er geen menselijke
inbreng is. Het is volledig afhankelijk
van God en Zijn Christus. Dát is écht
goed nieuws. God gaf Zijn Zoon, dat
is tot redding van de wereld:

Zie het Lam van God, dat de zonde van
de wereld wegdraagt   Johannes 1:29

‘Je moet geen keuze maken?’

Die keuze is door God al lang geleden
gedaan. Wij kunnen daarvoor danken.
In de overgave in de dood van Zijn ge-
liefde Zoon heeft God het al met Zich
verzoend. De schepselen kunnen Hem
daarvoor danken. God verwacht geen
enkele religieuze handeling terug.

‘Ik ben daar zo blij mee.’

Het is zo geweldig, God is de Redder
van alle mensen. Dat evangelie is niet
stuk te krijgen. Het staat gewoon in
de Schrift:

Evenals in Adam allen sterven, zo zullen
ook in Christus allen levendgemaakt
worden                   1 Corinthiërs 15:22

Dezelfde allen die in Adam zijn, zullen
eens in Christus levendgemaakt zijn.
Is een kwestie van tijd. Aan het einde
van Gods plan van tijdperken (eonen)
zal het werkelijk zo zijn: niemand verlo-
ren, allen gered.