Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Fijn, dat we even stilstaan bij het woord levendmaken, blijkt bijzonder te zijn.’

Het levendmaken is door de geest van God en heeft een direct eerste uitwerking
op de geest van de mens. Dat wordt ook van de Heer Jezus zelf gezegd. Hij is ook
levendgemaakt in geest, zoals 1 Petrus 3:18 letterlijk zegt:

“Want ook Christus, voor ons, stierf eenmaal voor de zonden, [de] rechtvaardige
voor onrechtvaardigen, opdat Hij ons tot God zou leiden; inderdaad ter dood
gebracht in [het] vlees, echter levendgemaakt in [de] geest, waarin Hij naar de
geesten in de gevangenis gegaan is”

Dat Hij ook wat Zijn lichaam betreft levendgemaakt is, is duidelijk. Hier wordt in
Petrus echter benadrukt dat levendmaken eerst en vooral de geest van de mens
betreft. Het blijkt dat Hij in de levendmaking naar de geesten in de gevangenis ge-
gaan is en daar gepredikt heeft dat Hij de opgestane is. Dit is opmerkelijk, omdat
dit een voorbeeld is voor de leden van het lichaam van Christus, die ook aan de
geestelijke machten en krachten het paulinische evangelie gaan prediken. Ook zij
zullen dat als compleet lichaam in de levendmaking gaan doen!

‘Deze tekst in Petrus gaat dus niet over overleden mensen?’

Nee, want een mens wordt in de Schrift niet ‘een geest’ genoemd. Nooit. De mens
wordt wél  ‘een levende ziel’ (Genesis 2:7; 1 Corinthiërs 15:45) genoemd. Hier in
Petrus gaat het om een herauten aan de geesten in de gevangenis, dat zijn die gees-
telijke machten die ooit een keer zich zodanig gedragen hebben, dat zij in een ge-
vangenis (wat dat ook maar is) vastgezet moesten worden. Dat gebeurde in de da-
gen van Noach, vóór de grote vloed van Genesis 5-7. Wat daar gebeurde, is nu even
niet van belang, maar het gaat erom, dat levendmaken met geest te maken heeft.

‘Dat blijkt uit nog meer Schriftplaatsen?’

Het komt in die zin ook voor in Johannes 6:63 en 2 Corinthiërs 3:6.
In die beide Schriftplaatsen gaat het om levendmaken dat de geest van God doet:

“de geest maakt levend, het vlees heeft geen nut”
“want de letter doodt, de geest maakt levend”

Het mag duidelijk zijn, dat de geest van God levendmaakt en dat het daarbij vooral
om de geest van de mens gaat. De letter van de wet doodt. De nieuwe bediening van
de geest van God is het levendmaken van de geest van de gelovige, zodat die onder
andere in staat is tot eer van God te leven, en in staat is om het geestelijke (uit Gods
woord) ook geestelijk te verstaan. Het bijzondere werk van levendmaken heeft ook
te maken met de bediening van het lichaam van Christus, de bediening van leven,
zoals dat in 2 Timotheüs 1:9-11 staat, en zoals we vandaag gezien hebben.

‘Geweldig, dat allen levendgemaakt zullen worden.’

Ja, de vader in het geloof, Abraham, geloofde de God, die de doden levend
maakt en roept wat niet is alsof het er al was (Romeinen 4:17). Niet alleen
gold dat toen Isaäk nog geboren moest worden, maar nog meer toen hij zijn
nog levende zoon op het hout bond om hem te gaan offeren. Dat was wat
uit zijn geloof voortkwam. Hij gaf God de eer, door in geloof zo ver te willen
gaan in opdracht van Jahweh. Hij geloofde de beloften die God gegeven had.

‘Wat een voorbeeld voor ons!’

Abraham geloofde in de God van de opstanding, dat God bij machte was
leven te geven uit de dood. Zo is 1 Corinthiërs 15 bezig, met die grote God
van de opstanding, opwekking en levendmaking van doden.
Ongelooflijk hoor, zo’n evangelie. Zonder dat heb je geen evangelie. En het
moet ook allen betreffen.

Nu hebben we twee Schriftplaatsen gezien, waarin het woord levendmaken
letterlijk gebruikt wordt, dat wil zeggen: het gaat om wérkelijk dode men-
sen leven te geven zodat zij buiten het bereik van de dood komen en blijven.
Figuurlijk wordt het in Romeinen 8:11 gebruikt. In 8:10 wordt al iets opmer-
kelijks gezegd, namelijk dat indien Christus in jullie is, is inderdaad het lichaam
dood vanwege de zonde, de geest echter is leven vanwege de gerechtigheid.

Hier wordt het woord levendmaken niet gebruikt, maar we zien wel de uitwer-
king van de levendmakende kracht van de Vader: de geest echter is leven van-
wege de gerechtigheid.

‘Maar het woord levendmaken wordt wel in Romeinen 8:11 gebruikt?’

Daar zien we de verdere uitwerking van die levendmakende geest van God in
de gelovige:
Indien echter de geest van Hem, die Jezus uit de doden opwekt in jullie woning
maakt, zal Hij die Christus Jezus uit de doden opwekt, ook jullie stervende li-
chamen levendmaken vanwege Zijn geest die in jullie inwoning maakt.

Deze levendmakende kracht wordt verbonden met Christus Jezus. Dat lijkt te
wijzen op een extra kracht, die uitgaat van God, door Christus Jezus. Deze
kracht blijkt nu –vandaag- extra energie op te leveren voor het lichaam, dat
anders niet in staat is te reageren op het woord van God. Door de levendma-
kende kracht die eerst in de geest van de gelovige werkt, kan de gelovige in
de dienst aan God functioneren en dat doen wat de geest wil!

‘De hemelse Heer is een levendmakende geest, daar waren we toch mee
bezig in 1 Corinthiërs 15?’

Dat woord ‘levendmaken’ is een bijzonder woord, dat wijst op het doen
leven, Hij is een levendmakende geest. Wat levend wordt gemaakt, blijkt
uit diverse tekstverbanden. Er wordt onder meer gezegd, dat Hij de doden
levendmaakt. (Johannes 5:21; Romeinen 4:17). Johannes 5:21 is daarin bij-
zonder, omdat we daar lezen dat dit levendmaken het werk van de Vader
en de Zoon is:

“Want evenals de Vader de doden opwekt én levendmaakt, zo maakt ook
  de Zoon levend wie Hij wil.”

Hier gaat om de opstanding, opwekking en levendmaking van de doden.
Misschien is dit gedeelte in Johannes 5 naast 1 Corinthiërs 15 het enige
waarin ook de drie begrippen opstaan, opwekken en levendmaken voor-
komen. Als je de Schriften leest, dan blijkt dat opstaan wijst naar het li-
chaam, opwekken naar de ziel en levendmaken naar de geest.

‘Dat is niet altijd duidelijk uit de vertalingen?’

Nee, daarin worden de geweldige waarheden verdoezeld door incorrecte
en vaak inconsequente weergave van de Griekse of Hebreeuwse begrippen.
In Johannes 5 lezen wij dus, dat de Vader en de Zoon betrokken zijn bij het
grote werk: levendmaken. Het geweldige is, dat wij lezen dat de doden, zij
die dood zijn, opgewekt en levendgemaakt zullen worden. Wanneer dat is,
blijkt weer uit andere Schriftplaatsen.

‘Dat is natuurlijk alweer een stuk evangelie.’

Het geeft een geweldig uitzicht op wat de Vader en de Zoon gaan doen.
Het is een ongelooflijk werk, dat zal blijken iedereen in te sluiten. Het is
een geweldig evangelie: de levendmaking van allen, zoals dat klinkt in de
verzen 20-28 van dit fantastische hoofdstuk in 1 Corinthiërs. Zonder deze
boodschap is het inderdaad vloeken in de kerk, zoals een andere blogger
onlangs volkomen terecht opmerkte.
Laten wij ons verheugen in het geweldige evangelie van de Schriften: God
zal allen levendmaken!

‘We hebben nagedacht over pinksteren, er was toen een uitstorting van de
heilige geest, die niet herhaald wordt?’

Die wordt tot aan de bazuin van God niet herhaald, want deze uitstorting
van Handelingen 2 heeft niet met het lichaam van Christus te maken, maar
met Israël. Petrus spreekt daar en vertelt in zijn functie als sleuteldrager van
het koninkrijk van de hemelen uit Joël 2 en Psalm 16 en andere gedeelten.
Hij spreekt het evangelie van het koninkrijk. Daarop komen 3000 uit Israël
tot geloof; het begin van de ekklesia die het aardse koninkrijk ingaat.

‘Maar het lichaam van Christus kent toch ook de doop in de heilige geest?’

Ja, dat staat in 1 Corinthiërs 12:13. Dat is echter geen aparte ervaring buiten
het tot geloof komen om. Dit in weerwil wat men in de pinkster- en volle e-
vangelie kringen leert. Daar leert men de doop in de heilige geest als een
aparte ervaring, die elke gelovige moet ondergaan. Dit is echter niet Bijbels.
Allerlei manifestaties die zich hebben voorgedaan, zijn getoetst en onschrif-
tuurlijk gebleken. Wat in 1906 in Los Angeles begon, bleek achteraf een uit-
storting van onheilige geesten te zijn in plaats van een werk van God. Tallo-
ze gelovigen zijn hierdoor misleid en op een dwaalspoor gekomen en velen
hebben het geloof losgelaten wat betreft het praktische leven van elke dag.

‘Binnen deze kringen is men toch ook uiterst verdeeld?’

Je ziet dat ‘de pinkstergeest’ altijd als een splijtzwam werkt in gemeentes.
Daar waar men nuchter rondom het Woord bij elkaar komt, staan na ver-
loop van tijd mensen op, die ‘meer’ willen. Zij willen vaak meer van de
geest ervaren en strekken zich uit naar allerlei gaven, genezingen et cetera.
Men vertrekt dan als groep uit een plaatselijke gemeente om zelf nieuw te
beginnen. Daarna valt zo’n groep ook weer in kleinere groepjes uit elkaar.
Welke geest is er dan aan het werk?

‘Alle reden om dicht bij het woord van God te blijven, dus.’

Het is zaak alles te toetsen aan de Schrift. Men is verlegen met pinksteren.
In navolging van het Jodendom is het als een kerkelijk ‘feest’ op de ka-
lender gekomen. Ten onrechte, want wij hechten niet aan ‘dagen, maan-
den, jaren, vaste tijden’ et cetera. Voor ons zijn alle dagen gelijk; wij vieren
elke dag de opstanding en de hemelvaart van Christus Jezus. In die zin is
het elke dag Pasen.
Wij zijn ons bewust van onze hemelse positie in Christus Jezus!

‘Komt toch aardig uit, dat we nu nadenken over dat Hij een levend-
makende geest is. Morgen is het pinksteren.’

Ja, wordt ‘het feest van de geest’ genoemd door mensen die pinkster-
conferenties bezoeken. Zo staat deze week in Visie, het programma-
blad van de EO, een bekende dominee die stelt dat hij in Nederland
nog een opleving verwacht. Mooi om dat te zeggen zo rond pinkste-
ren, waarin men het liefst een nieuwe uitstorting van de heilige geest
wil zien (wat onbijbels is). Dat is de afgelopen tientallen jaren (mis-
schien wel 100 jaar) vaker gezegd. Die opleving gaat echter niet komen.

‘Nou, dat is nogal wat om dat te zeggen. Zegt de Schrift daar dan iets
over?’

Als je 1 Timotheüs 4:1-3 leest, dan zie dat de geest uitdrukkelijk zegt, dat
in latere tijden (era’s, Grieks: kairos) men afstand zal nemen van het ge-
loof. Men zal zich wenden tot misleidende geesten en leringen van demo-
nen. Wat je in de diverse ‘opwekkingen’ ziet, is dat met name dwaalgees-
ten vat krijgen op de gelovigen en men versplintert in allerlei groepjes, om-
dat men allerlei ervaringen had die men in eerste instantie toeschreef aan
de werking van de heilige geest. Later is men door schade en schande wijs
geworden en is men er achter gekomen dat hun ervaring het werk van mis-
leidende geesten was.

‘Ja, dat zie je eigenlijk altijd gebeuren in opwekkingen, waar men vooral ge-
richt was op ervaring en gevoel.’

Geloof baseert zich op wat er staat geschreven, op de feiten van het woord
van God. Dat later het gevoel er bij komt, is een natuurlijk gegeven. Maar
geloof dient voorop te gaan, en dat gaat hand in hand met gezond verstand.
Het hart van de mens heeft alles met het verstand te maken, het denken, de
geest en dus geloof. Geloof komt door horen naar het woord van God, en
uitdrukkelijk niet door ‘iets voelen’ of ‘iets ervaren’. Een ware opwekking
komt door het openen van het woord van God, dat horen en geloven en dan
gaat het leven veranderen. Men wordt meer op God gericht.

‘Ja, het gaat niet met spectaculaire manifestaties van ‘de geest’ gepaard.
God werkt in stilte, in het hart.’

Dat is wat heel wat gelovigen hebben ervaren. Hun leven voltrok zich stille-
tjes, en men getuigde door de rustige levenswandel in de genade van God.
God gebruikt zulke levens, waarin Zijn woord echt centraal staat en waarin
men de geestelijke principes van Christus Jezus volgt, zoals die te vinden
zijn in de brieven Romeinen tot en met Filemon.
In een leven dat op God gericht is, blijkt de kracht van de geest van God,
met voortdurende voeding uit het geschreven woord van God.