Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Dat is wel waar, wat gisteren naar voren kwam. Als je Israël niet erkent naar
de plaats die God dat volk geeft, loop je vast.’

Je moet wel vreemde kronkels in je leringen aanbrengen wil je de plaats die
dat volk heeft, wegredeneren zoals de kerk dat heeft gedaan. Men heeft zich
in de plaats van Israël gesteld. Dit gebeurt veel subtieler in evangelische
kringen waar men wel oog heeft voor Israël, maar tegelijkertijd belijdt, dat
men zelf wel de bruid is. Men zegt dan met droge ogen, dat men het lichaam
van Christus is, én de bruid.

‘Vreemd, heel vreemd, want als je zegt met Paulus dat je bij het lichaam van
Christus hoort, maak je eigenlijk deel uit van het lichaam van de bruidegom!’

Dan kun je vanzelfsprekend nooit de bruid zijn. Paulus leert dan ook nergens
dat het lichaam van Christus ook de bruid is. Je moet heel wat redeneringen
gaan opstellen om tot zo’n -aan de Schrift vreemde-  conclusie te komen.
Overigens kunnen we nog wel wat verder gaan, want dan zou je ook moeten be-
weren, dat je bij het nieuwe Jeruzalem hoort, want dat wordt een stad genoemd,
die als een bruid versierd is!

Precies, en dan is in de praktijk het verschil tussen de Joden en jou als gelovige
weggevallen, maar let op: van de andere kant benaderd!
Want als je het echt van de geestelijke kant benadert, door Paulus, dan is er in
Christus Jezus geen onderscheid meer tussen Griek en Jood, besneden of on-
besneden, Barbaar of Scyth! De verschillen in het vlees zijn weg! De eenheid is
in de geest en niet in het vlees! Wij maken deel uit van de nieuwe schepping in
Christus en zijn dus allang voorbij de 1000 jaren, geestelijk gezien!

‘Dat die bazuin weleens heel snel kon klinken, dat geloof ik ook wel.’

Alles wordt in hoog tempo onzeker. Wat vandaag zeker lijkt, is morgen
omgevallen. Het woord van God echter niet! Dat is vast en net zo onver-
anderlijk als God zelf is. God is trouw, en zal al Zijn beloften waarmaken.
Niet één zal Hij vergeten. Niet aan ons en niet aan Israël. Alles staat of
valt met die heerlijkheid van God. We zijn niet van onze plaats af te
brengen!

‘Ja, onze plaats is boven, te midden van de hemelingen, waar toch ons
gebied is?’

Net zo zeker als Christus Jezus daar troont aan de rechterhand van God,
zo zeker is onze plaats daar in en met Hem! Wij hebben een hemels lot-
deel ontvangen waarop wij in geloof mogen staan. Met die hele wapen-
rusting van God aan. Want de aanvallen van de geestelijke boosheden in
de lucht komen en zijn vaak niet zo minnetjes. Vurige pijlen vliegen in
het rond om ons als gelovigen te treffen. Vaak zoekt de tegenwerker onze
zwakke plek op.

‘Maar, veel mensen die geloven worden toch heen en weer bewogen met
allerlei wind van leer?’

Jawel, en een van de meest geraffineerde is, dat wij op een of andere manier
Israël zijn. De kerk heeft lang gezegd dat zij het geestelijk Israël zijn, en dat
dus het aardse volk Israël definitief had afgedaan. Daarmee ontkende de kerk
de heldere uitspraken van Paulus in Romeinen 9-11. Zij had er goed aan gedaan
die woorden in het hart te sluiten. Maar men heeft een en ander ‘vergeestelijkt’
en kwam zo -onder invloed van misleidende geesten- tot een totaal verkeerde
theologie. Zo van: ‘het heil is alleen in de kerk’ en dat soort wijsheden.

Ja, het heil is alleen in Christus en nergens anders.
‘Want evenals in Adam allen sterven, zo zullen ook in Christus allen
levendgemaakt worden.’
Dus niet in de kerk, maar in Christus! De kerk loopt in het westen in hoog tempo
leeg, als bewijs van een lege theologie, die hopeloos vastliep.
Als je niet de plaats erkent, die God Israël geeft, dan loop je vroeg of laat vast
met theologiseren. Dat is dan ook naast de Schrift.
Maar, ten diepste heeft dat ook zo moeten zijn, want God heeft het al lang
geleden voorzegd.  Uiteindelijk zal Gods genade groter blijken dan de misstap-
pen van de mens. Ook Zijn plan ligt vast. Daar gaan wij van uit, Hij zal alles over-
winnen en alle vijanden buiten werking stellen, opdat allen leven!

‘Het is wel een enorme druk waar de Joden onder gaan komen, maar wij dan?’

Het lijden overkomt ons allemaal op een of andere manier. Wij zijn bijzon-
der gezegend met de woorden die Paulus schrijft over het lijden, woorden
die perspectief geven en uitzicht, moed en kracht. Hij mocht overzicht
krijgen over heel Gods plan, en daarin ook de duidelijke functie van het
lijden beschrijven. Geweldige bemoediging daarin is, dat niets ons kan
scheiden van de liefde van God, die in Christus Jezus is.

‘Dat geldt toch ook voor Zijn volk, ook al erkennen zij Hem nog niet als hun
Messias?’

Ja, Jahweh koos het volk uit, omdat Hij het liefhad (Deuteronomium 7:6-8).
Zij zijn geliefden omwille van de vaderen (Romeinen 11:28,29). God zal Zijn
beloften aan hen vervullen! Niettemin moeten ook zij door een diep dal heen,
dat inderdaad heel diep zal zijn, maar Hij blijkt dan toch nabij. Als zij Hem aan-
roepen, zal Hij er ook zijn! Al wie de naam van de Heer aanroept zal behouden
worden. Zij zullen dat echt ondervinden.

‘Maar het lijden is er wel, ook vandaag, voor veel gelovigen echt een diep lijden.’

Dat is zeker. In dat lijden is het niet gemakkelijk, en we hebben geweldige troost-
volle woorden zoals 1 Thessalonicenzen 4:13-18, waaruit zonneklaar blijkt, dat
wij elkaar zullen terugzien en elkaar herkennen bij de bazuin van God. God heeft
ieder gelovige als uniek mens geroepen en zal alle ontslapen leden van het
lichaam opwekken en levendmaken op dat moment. En wij zullen veranderd
worden. Al het sterfelijke en verderfelijke wordt dan omgezet in onsterfelijkheid
en onverderfelijkheid!

‘He dat was een bijzonder woord vandaag van gisteren. Daar sta je niet
bij stil, die verschillen. Het is al mooi dat de Joden Jom Kippoer vieren.’

Onder de huidige omstandigheden is het mooi dat zij de betrekkelijke
vrijheid hebben om deze feesten te vieren. Na de vreselijke vervolgingen
in de tweede wereldoorlog hebben zij een periode van redelijke rust ge-
kend. Dat is alweer aan het minderen, nu het antisemitisme sluipend toe-
neemt en er moet een enorme crisis komen om de Joden  weer de schuld
te geven. Zij zullen het – zoals het Woord ook aangeeft – nog heel moeilijk
krijgen in de nabije toekomst.

Dat is wat je langzaam maar zeker ziet groeien. De Heer zei ook tegen Zijn
discipelen uit Zijn eigen volk, dat zij door alle volkeren gehaat zullen wor-
den omwille van Zijn Naam. En dat zegt Hij in beantwoording op de vraag
over Zijn parousia (aanwezigheid, NBG: komst) en het einde van de eon.
Het is een teken van de tijd, dat de Joden weer meer in de verdrukking ko-
men. We zitten dicht bij de vervulling van veel bijbelse profetie.

Het gaat komen. Het is niet te stoppen, God heeft het aangekondigd en dan gaat
het gebeuren ook! Wat een bijzondere genade, dat Hij daarvoor het lichaam van
Christus weghaalt en in veiligheid brengt voor hun bediening te midden van de
hemelingen. Ongelooflijk hoor, wat een toekomst!

‘Vandaag is het 10 tisjri, Yom Kippur, grote verzoendag voor de Joden.’

Zij vieren de schaduwen van wat moest komen. De hogepriester moest
dan in het heilige van de heiligen binnengaan en het bloed sprenkelen,
zodat er weer een jaar bescherming was tegen de werking van de veront-
waardiging, die door de Thora opgeroepen werd. De hogepriester kwam
niet zonder bloed, voor de zonden van het volk (Hebreeën 9:7).
De stenen tafelen getuigden immers tegen hen!

‘Waarom gebruik je het woord bescherming?’

Omdat het woord ‘verzoening’ alleen door Paulus gebruikt wordt; het
gaat om de woorden katallage, katallasso en apokatallasso.  Griekse
woorden, die spreken van een verandering. Vijandschap is verdwenen;
het is vrede en daardoor kan de mens vrijmoedig tot God naderen zon-
der tussenkomst van een priester of een hogepriester. De weg tot God
is vrij! Christus Jezus gaf zichzelf tot losprijs voor allen.

‘Dat geldt voor het lichaam van Christus?’