Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Het is geweldig, dat niet wij, maar God uiteindelijk alles in handen heeft.’

Groot is Hij, die alles bestuurt en leidt. Gelukkig zijn wij niet in handen van
het noodlot, maar bij God als onze toevlucht, Hij is onze Redder.
Al onze zegeningen, onze huidige positie in Christus zijn niet gebaseerd op
onze komaf, geboorte of geslachtsregister. Niet op vleselijke dingen. Maar
enkel en alleen op het kostbare bloed van Christus.

‘Machtig. Alleen dat is de zekere grond van onze redding!’

Waar wij verenigd zijn en met elkaar verzoend in het lichaam van Christus
zou geen spanning of iets van jaloezie zijn. Het kruis heeft dezelfde gevolgen
en resultaten voor alle leden opgeleverd. Of het nu om Grieken, Joden of
anderen gaat.
Een woord dat we in het kader van onze overwegingen rond en over het kruis
kunnen aantreffen, is gezamenlijk (Grieks: sun). Dan gaat het wel om eerdere
brieven, het werkwoord: gezamenlijk kruisigen. Galaten 2:20, Romeinen 6:6.

‘Ja, hebben we bij de studie van Galaten bij stilgestaan.’

Wij zijn, wat onze oude mensheid, onze oude ‘ik’ betreft, gezamenlijk met
Christus gekruisigd. Opvallend is, dat in beide teksten het gaat om Christus,
de Opgestane en Verheerlijkte. Er wordt dus gerekend met de nieuwe mens,
het nieuwe ‘ik’ (toch leef ik), de oude is definitief voor God weggedaan! Hoe?
Door het kruis! Veel duidelijker kan het niet. De reikwijdte is weer enorm.
Het beseffen van deze diepere waarheden als gevolg van het kruis leidt tot
een vrije, nieuwe levenswandel in ongebondenheid, los van het vlees en
gebonden aan Hem, die ons liefheeft!

‘He, dat was ook weer goed gisteren, te beseffen dat God alles uitwerkt.’

Steeds weer wordt juist aangevochten, wat de Schriften zo duidelijk leren:
1. Er is 1 God.  2. Hij bewerkt alles  en 3. Hij redt allen
Geen andere mogelijkheid. Zo moet het zijn. Als God werkelijk God is, en Hij
is liefde, dan moet je concluderen dat allen gered worden.
Al deze dingen worden scherp aangevallen door de tegenwerker, die vlees
en bloed daarvoor gebruikt. Hij heeft nogal wat ‘personeel’ (geestelijke mach-
ten van de boosheid in de lucht), en die gebruiken vlees en bloed.

‘Juist de eenheid van het lichaam van Christus wordt aangevallen.’

Omdat het lichaam van Christus het belangrijkste instrument van de Vader en
de Zoon is om alles tot onderschikking te brengen, zal de tegenstander juist
het gezamenlijk-lichaam aanvallen. Om de geestelijke eenheid in de praktijk
te verstoren. Daarin is hij zeer succesvol gebleken. Mensen laten zich maar
al te graag en gemakkelijk door hem gebruiken. Vandaar dat de verdeeld-
heid tussen allerlei groepen zo pijnlijk zichtbaar is.

‘De vijandschap was ook in het vlees.’

Uiteindelijk heeft God dat aangezet, door de besnijdenis in te stellen.
De vijandschap die daaruit voortkwam, is nog dagelijks te zien en te horen.
Deze gedachte, dat het uiteindelijk door God bewerkt is, kwamen we al eerder
in de Schrift tegen, toen God tegen Eva zei: Ik zal vijandschap zetten tussen
jouw zaad en dat van de slang. Wie zette die vijandschap? Niet de duivel,
maar God zelf!
En dat kan Hij doen, omdat Hij alles in Zijn hand heeft, en het doel ervan
is, dat al Zijn schepselen zullen delen in oneindige zegen. Die zegen wordt
deel van alle schepselen door grote werk van Jezus Christus aan het kruis! 

‘De dood en het bloed van Christus zijn dus van onschatbare waarde.’

Nou en of! Dat het kruis zo’n enorme reikwijdte heeft, en zo doorwerkt in
allerlei zeer belangrijke facetten, wie had dat ooit kunnen vermoeden? Wat
in geen mensenhart is opgekomen, dat heeft God bereid, gereedgemaakt voor
hen die Hem liefhebben. Dat heeft Hij bewerkt door het grote offer: Zijn eigen
Zoon, die aan het vloekhout genageld werd.

‘Het is groots en heerlijk. De verzoening door Zijn werk, het is Zijn offer.’

En: alle gelovigen zijn gelijk als het gaat om geestelijke zegen en het voorrecht
van de vrije toegang tot de Vader. Waar voorheen een stenen middenmuur de
heidenen verhinderde en alleen de hogepriester eenmaal per jaar in het heilige
van de heiligen mocht komen, hebben alle gelovigen vandaag vrije toegang tot
de Vader! Wij zijn eraan gewend, maar het is in feite heel bijzonder.

‘Ja als je er goed over nadenkt, is het heel wonderlijk, wat wij ontvingen.’

Het wordt bijna nog wonderlijker als we op ons in laten werken, dat God het
is, die alles bewerkt. Door de tegenstander als tegenstander te scheppen moest
er wel zonde in het universum komen. Later zette God de boom van kennis van
goed en kwaad in de hof. De mens moest wel zondigen, kon niet anders. En in
die zondigende mensheid gaf Ieue het voorschrift van de besnijdenis, waardoor
er wel vijandschap moest zijn tussen twee groepen! Dat is wat!
Morgen gaan we daar eens verder naar kijken.

‘Is er altijd vrede in het lichaam van Christus?’

Hij, Christus Jezus, is onze vrede. Hij maakt de twee groepen tot eenheid, dat
heeft Hij al door het kruis bewerkt. Het gaat erom, dat de leden dat door krijgen,
dat zij met het hart begrijpen wat HIj heeft gedaan. En dan kunnen zij beginnen
die vrede ook uit te leven. Dat staat toch in Efeziers 4:1-3.
Het gaat om de eenheid van de geest. Die geest leidt de gelovigen ertoe, echt en
werkelijk die eenheid te bewaren met de band van de vrede.

‘Dat is dan wel de door Vader bewerkte vrede door Zijn Zoon.’

Nu is het gezamenlijk-lichaam (Efeziers 3:6) een eenheid. Bestaat uit twee die
een zijn geworden. De vijandschap in dat lichaam bestaat niet langer, want die
is aan het kruis gedood. Dit is dus een van die uitwerkingen van het kruis.
Wederzijdse verzoening staat nooit los van het kruis, maar is te allen tijde er
nauw mee verbonden. Sterker nog: uit Zijn werk aan het kruis voortgekomen.

‘Maar die vijandschap, hoe zit dat precies? Waar zat dat dan in?’

Het vlees. Het was de vijandschap in Zijn vlees, die gedood werd aan het kruis.
Het menselijke vlees werd in feite voor Gods aangezicht weggedaan daar op
Golgotha. Met Christus stierf heel die oude mensheid. En daarmee werd ook
de grondslag en basis voor elke verdeeldheid weggedaan. Verdeeldheid, strijd,
afgunst, eer, trots; het zit allemaal in dat vlees van de oude mens. En dat alle
steekt toch nogal eens de kop op onder gelovigen.We zouden rekenen met de
nieuwe situatie en de nieuwe mens aandoen!    

‘Mooi, die vrede die zo centraal staat in Efeziers 2:11-18.’

Het gaat daar om een verzoening tussen twee groepen. Die komt tot stand
door het kruis. We lezen: Want Hij is onze vrede, die beiden een maakt, en
dat op grond van het bloed van Christus, vers 13 van Efeziers 2 zegt dat. Het
kruis is dus duidelijk in beeld hier.

Paulus vervolgt dan met: en de middenmuur van de stenen omheining weg-
breekt (de vijandschap in Zijn vlees) en de wet van geboden in inzettingen
buiten werking stelt, opdat Hij de twee in Zichzelf tot een nieuwe mensheid
zal scheppen, vrede makend….

‘Ja, een bijzonder fijn stukje. Het lijkt ook wat ingewikkeld.’

Die ‘beiden’ uit vers 14 zijn de twee groepen, Israel en de volkeren. Door het
bloed van Christus is tussen die twee vrede gemaakt. Hij, Christus Jezus, be-
werkt die eenheid. Soms kan het zijn, dat twee in vijandschap met elkaar wa-
ren. Als die twee tot verzoening en vrede komen, kan het zijn, dat de band
na de verzoening nauwer dan ooit wordt. Zoiets gebeurt ook tussen Israel en
de volkeren.

‘Als ik om me heen kijk zie ik daar helemaal niets van.’

Dit is nu een feit in het lichaam van Christus, dat de nieuwe mensheid in een
notendop is. Als het goed is, is in de praktijk de vrede tussen die twee groepen
in het lichaam van Christus zichtbaar. In elk geval geldt voor elk lid, dat ze oor-
spronkelijk hoorden bij 1 van die 2 groepen. Voor elk lid geldt, dat Christus on-
ze vrede is. Doordat Hij Zijn bloed gegeven heeft aan het kruis, verzoende Hij
deze twee wederzijds in een gezamelijk-lichaam. Hoewel dat pas jaren na Gol-
gotha bekend werd gemaakt, werd het door het kruis al bewerkt!