Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Want indien wij geloven dat Jezus 
stierf en opstond, zo ook zal God 
hen die te rusten zijn gelegd, door 
Jezus tezamen met Hem mee 
voeren.
       1 Thessalonicenzen 4:14

In dit vers geeft de apostel al een 
hint over de toekomstverwachting.
Hij zei in 1:10 iets over geborgen 
worden van de gelovigen uit de 
komende verontwaardiging. En in 
2:19 en 3:13 (zie woord vandaag 
daarover) over de aanwezigheid 
voor de Heer, voor God de Vader.
Nu lezen we: door Jezus tezamen 
met Hem meevoeren. Je leest nog
niet waar dat heen gaat. Ergens op
aarde? Of anders? In elk geval een 
stuk troost dat zij die te rusten zijn
gelegd, door Hem meegevoerd zul-
len worden. Dat betekent, dat zij 
uit de doden opgewekt worden!

Want indien wij geloven dat Jezus 
stierf en opstond, zo ook zal God 
hen die te rusten zijn gelegd, door 
Jezus tezamen met Hem mee 
voeren.
       1 Thessalonicenzen 4:14

Dit is de enige ‘voorwaarde’ voor 
iemand om bij het lichaam van de
Christus te zijn: indien wij geloven
dat Jezus stierf en opstond. Zeker,
God geeft geloof. Dat is niet een:
verstandelijk-uit-traditie-voor-waar-
houden-van. Het gaat om werkelijk
leven van de geest van God. In welk
opzicht en hoe ver men kan komen
tot een ideale wandel in geloof, is
ook van God afhankelijk, maar kan 
niet bepalend zijn voor redding. De
redding is altijd door de Heer Jezus
Christus. Daarom in genade en dat
niet uit onszelf. Vader, dank U wel!

Wij willen echter níet dat jullie 
onwetend zijn, broeders, 
aangaande hen die rusten, opdat 
jullie niet bedroefd zijn zoals ook 
de overigen die geen verwachting 
hebben
 1 Thessalonicenzen 4:13

Paulus noemt de overledenen hier
mooi: hen die rusten. Dat doen zij
in afwachting van de opstanding.
Je hoort vaak in uitvaartdiensten:
de overleden gelovige is nu bij de
Heer. En als men dan daarbij ook
1 Thessalonicenzen 4:13-18 leest,
merkt bijna niemand op dat daar
iets anders staat dan wat men zegt
en denkt. Hoewel de overledene
dood is, denkt en zegt men dat de
gestorvene leeft. De apostel zegt
echter nergens in zijn brieven dat
een gestorvene leeft bij de Heer.
In de rest van de Schrift kom je dat
ook niet tegen. In de opstanding is
weer bewust leven; niet eerder.
De overleden gelovige heeft zeker
een heerlijke verwachting; niet de
opstanding op de jongste dag, nee,
veel eerder. Je leest in het vervolg
op vers 13 hoe dat zit.

Wij willen echter níet dat jullie 
onwetend zijn, broeders, 
aangaande hen die rusten, opdat 
jullie niet bedroefd zijn zoals ook 
de overigen die geen verwachting 
hebben.
       1 Thessalonicenzen 4:13

Paulus had vernomen dat deze
Thessalonicenzen wilden weten
wat met de overledenen gebeurt.
Zij wisten mogelijk wel iets van
de verwachting van Israël.
Getrouwen van dat volk zouden
de opstanding van de rechtvaar-
digen beleven. Daniël 12:13 zegt
dat die 1335 dagen na de start
van grote verdrukking opstaan.
Grote benauwdheid zal over het
volk Israël en anderen komen.
Maar, wat is de toekomst van
inmiddels overleden gelovigen?
Wanneer staan die op? Zal zo’n
gelovige wel deel hebben aan
het koninkrijk? Daar gaat Paulus
op in en geeft troost.

opdat jullie op gepaste wijze 
wandelen ten opzichte van hen 
die buiten zijn, en aan niets 
behoefte hebben
         1 Thessalonicenzen 4:12

Een opmerking met wijsheid; de
gelovigen voorzien zelf in levens-
onderhoud. Dat voorkomt kritiek 
‘van buitenaf’ op dat punt. 
De tweeduizend jaren die nu bijna
rond zijn, hebben veel opgeleverd.
Het unieke lichaam van Christus 
wordt geroepen totdat de bazuin
van God gaat.
Terwijl dat moment heel dichtbij
gekomen is, blijven we rustig dat
doen wat we deden. We leven in
alles op Hem gericht, we zien uit
naar Christus Jezus.