Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Waarin verschilt de boodschap van Paulus van die van Petrus?’

Het is goed te kijken naar de verschillen zoals die vermeld staan in
de verdiepende studie ’twee evangeliën, een vergeten waarheid’.
Daarin beginnen we direct maar het eerste punt.

‘Petrus geroepen in het land Israël en Paulus daarbuiten?’

Dat is belangrijk, omdat buiten het land de Thora niet van toe-
passing was. Het was een verbond (het oude dus) van Jahweh met
het volk Israël. En was van toepassing in het land. Als de echt-
scheiding in Deuteronomium 24:1-4 geregeld wordt, zegt Jahweh
tegen Mozes in vers 4b:

‘..gij zult geen zonde brengen over het land dat de HERE, uw God, u
ten erfdeel geven zal..‘

Het land is van Jahweh en Israël mocht daarin wonen (Leviticus 25:23):

‘En het land zal niet voor altijd verkocht worden, want het land is van Mij,
en jullie zijn vreemdelingen en bijwoners bij Mij’

‘Erg duidelijk, ja. En dat heeft dus consequenties voor Petrus en Paulus?’

Petrus was een visser, lang niet zo geleerd en geschoold als Saulus. Petrus
volgde direct de Heer toen Hij hem riep. Dat was onder de Thora, in het
land dus. Petrus gaf gehoor aan de roepstem van de Heer, en zal zich onge-
twijfeld aan de voorschriften van de Thora gehouden hebben.
Saulus hield zich ook aan de Thora en daarbij aan allerlei Joodse tradities
buiten de Tenach om, wat men ook wel ‘de mondelinge Thora’ noemt.
Dat mondelinge was vastgelegd in de Talmoed. Saulus vervolgde echter de
volgelingen van de Heer Jezus, hij blies dreiging en moord tegen ze.
En hij stemde in met de terechtstelling (steniging) van Stefanus. Daarmee
ging hij in tegen het gebod: ‘gij zult niet doodslaan’ en bevond zich onder
de veroordeling en vloek van de Thora.

‘Hij moest eigenlijk veroordeeld worden voor zijn houding en gedrag
tegenover de discipelen van de Heer?’

Absoluut. Maar omdat God hem buiten het land riep, gold de Thora
niet en kon niet veroordelen; zo ontving Saulus bijzondere genade en
werd geroepen roepen tot apostel.
Hij kon buiten Israël op grond van de Thora niet veroordeeld worden!

‘Ja, zo  gezien is het precies het juiste ogenblik geweest, dat de Heer
hem riep. Hem werd genade geschonken!’

 

 

‘Dat van die brieven van Paulus he, je ziet daar toch wel een
ontwikkeling in?’

Ze bestaan uit verschillende groepen; de Romeinen-groep met
Romeinen-1,2 Corinthiërs-Galaten en de Efeze-groep met Efeziërs-
Filippenzen-Kolossenzen. Met als volgorde: leer-wandel-correctie.
Romeinen/Efeziërs zijn de grote onderwijzende brieven; 1,2 Corinthiërs
en Filippenzen gaan specifiek over de wandel, het gedrag. Ten slotte
zijn Galaten en Kolossenzen corrigerende brieven.

‘En de andere brieven dan?’

1,2 Timotheüs en Titus en Filemon zijn pastorale brieven en
1,2 Thessalonicenzen zijn de brieven die spreken over onze verwachting.
Het bijzondere is, dat 1,2 Thessalonicenzen horen bij de eerste brieven
die hij schreef, terwijl zij geestelijk aan het einde geplaatst moeten
worden. Hebreeën neemt een aparte plaats in, en voor mij heeft Paulus
deze ook geschreven.

‘Is er een aanwijzing ergens voor die gedachte, dat Paulus die brief schreef?’

Misschien wijst Petrus ernaar, als hij in zijn tweede brief het volgende
in hoofdstuk drie schrijft aan de vreemdelingen in de verstrooiing:

14 ‘Daarom, geliefden, beijvert u in deze verwachting, onbevlekt en
onberispelijk te blijken voor Hem in vrede, 15 en houdt de lankmoedig-
heid van onze Here voor redding , zoals ook onze geliefde broeder Paulus
naar de hem gegeven wijsheid u geschreven heeft, 16 evenals in alle
brieven, wanneer hij over deze dingen spreekt. Daarin is een en ander
moeilijk te verstaan, wat de onkundige en onstandvastige lieden tot
hun eigen verderf verdraaien, evenals trouwens de overige schriften.’

‘Je raakt er eigenlijk nooit over uitgedacht he, die genade van God.’

Nee, het is heel wonderlijk. Het druist zo in tegen hoe een mens in
het algemeen in elkaar zit. Men wil iets doen, voor de medemens, of
voor een hogere (geestelijke) macht, met heel diep in het hart de bij-
gedachte om daardoor een beter mens te zijn dan een ander of iets te
verdienen, voor nu en/of voor het hiernamaals.

‘Als je leest wat Paulus overkwam, dan kreeg hij toch de meeste tegen-
stand van de religieuzen van zijn dagen.’

Absoluut. De wijsgeren en de nieuwtjesjagers op de Areopagus liepen
weg toen hij over de opstanding sprak. Maar zij wierpen geen stenen naar
zijn hoofd. Hoe anders was de reactie van de religieuzen in Jeruzalem, toen
hij vertelde over Gods roeping voor de heidenen. Ze waren furieus in hun
reactie en wilden Paulus lynchen, vermoorden.

‘Dat gebeurt als de mens in zijn eer aangetast wordt en door gaat krijgen
wat genade werkelijk betekent.’

Dat is de spijker op de kop. De diepgaande boodschap van het kruis, met als
gevolg opstanding van Christus en overstromende genade als gevolg, is voor
veel religieuze mensen onbegrijpelijk. ‘Kan ik er echt niets voor doen?’
‘Is het echt gratis? Onmogelijk!’
Wel, het geweldige evangelie is (en dan is het ook écht evangelie!), dat God
Zijn zoon Jezus Christus gaf en Hij volbracht alles wat gedaan moest worden.
Na Zijn opstanding, overwinning over de dood (blijde boodschap!), hoeft een
mens niets meer te doen om de redding te bewerken. Die redding is al een feit!

‘En als je dat hoort en je hart zegt: Amen!, dat is het toch?’

Ja, en daarna wordt dat ook zichtbaar doordat je leven verandert, want je hart
is veranderd. Door genade, het is en blijft dat van a tot z!

‘Hoe zie jij de brieven van Paulus? Allemaal voor ons?’

Allemaal voor ons als gelovigen. Al die brieven samen vormen een eenheid
met waarheid van en voor het lichaam van Christus. Er zijn er die scheiding
maken door middel van Handelingen 28:28.

‘Wat bedoel je daar precies mee?’

Men zegt, dat de brieven van Paulus die vóór Handelingen 28:28 werden ge-
schreven, niet voor het lichaam van Christus vandaag bestemd zijn.
Die brieven spreken -volgens hen- over een lichaam dat gestoeld is op de
brieven aan de Romeinen, Corinthiërs, Galaten, Thessalonicenzen en der-
gelijke.

‘Merkwaardig. Het gaat toch maar om één lichaam van Christus?’

Het is natuurlijk een stijlfiguur, het woord ‘lichaam’, maar toch: Christus
kan toch maar één lichaam hebben? Toch geen twee? Men knipt de brieven
van Paulus in twee groepen, maar dan ben je wel Romeinen kwijt. En daar-
mee de rechtvaardiging en de verzoening! Het is juist een geweldige brief
waardoor je werkelijk leert wie God is: liefde, en dat heeft een geweldige uit-
werking.

‘Ja díe boodschap had zo’n geweldige uitwerking in mijn hart!’

Paulus predikt voluit genade en dus Gods liefde in Romeinen, en dat niet
voor een handjevol gelovigen nu, maar uiteindelijk voor alle mensen,
dát is het blij makende goede nieuws, Gods gerechtigheid wordt getoond!

‘Heerlijk, die onbewolkte lucht, strakblauw met daarin de zon van genade
die volop schijnt!’

Wat is dat toch geweldig he, ook vandaag weer leven met die blijde
boodschap in je hart!

‘Wij leven nu in een soort tussenperiode, een pauze in Gods
handelen met Israël?’

Dit is een tijd, waarvan in de profeten niet rechtstreeks werd gesproken.
Achteraf zijn er allerlei verborgen aanduidingen in de teksten te vinden,
die profetisch/typologisch de huidige periode van twee dagen, oftewel
tweeduizend jaar, aanduiden. Als je het weet herken je de vele keren dat
er gesproken wordt over twee dagen. Bekend voorbeeld is Hosea 6:1-3.

‘Ja die twee dagen kom je in soms de meest merkwaardige plaatsen tegen.’

Als je dan goed kijkt, kun je ontdekken dat het iets zegt over de tijd waarin
we leven. Het wordt door Paulus ‘het beheer van het geheimenis’ genoemd.
In deze ’tussentijd’ (onderbreking van Gods directe bemoeienis met Israël)
wordt de gemeente, het lichaam van Christus, geroepen.

‘De gemeente wordt geroepen sinds Paulus ging prediken?’

Met de roeping van Saulus begon er in feite een nieuwe periode. Hij werd als
aparte apostel geroepen door God, buiten het land, op weg naar Damascus.
Hij ging de boodschap spreken en deed dat, zoals we al gezien hebben, in vier
te onderscheiden periodes. Dit is natuurlijk geen wet van Meden en Perzen,
maar je kunt er wel rekening mee houden in het lezen van Handelingen.

‘Men spreekt ook van andere bedelingenschema’s.’

Ja, je kunt wat grovere indelingen maken, waarbij je de periodes van Gods
handelen met de mensen ruimer indeelt. Wat wel heel erg belangrijk blijft,
zijn de verschillen tussen de diverse evangeliën. Waarbij steeds duidelijk is,
dat het paulinische evangelie het diepst gaat en verder in de toekomst kijkt
dan de andere apostelen en profeten.

‘Paulus blijft uniek en alleen staan?’

Ja, dat tekende ook zijn leven als geroepene door Christus Jezus. Aan het
einde van zijn loopbaan had hij niet veel echte vrienden meer, die dicht bij
hem stonden. Daarin lijkt hij op de Heer zelf, die aan het einde alleen stond.
Eenzaam, maar niet alleen! Want Paulus kende zijn Heer, en die was altijd
nabij! Daarom maakte de apostel zich geen zorgen en wist ook, dat het woord
van God niet gebonden is!