Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Zeg, om nog even terug te komen op Romeinen 5:20,21. Daar staat nogal
wat he.’

Nou en of! Waar de zonde toeneemt, stroomt de genade over. Eenvoudige
conclusie is dan, dat het niet aangenaam is voor de Thora voorvechters.
Paulus heeft dan gezegd, dat de komst van de Thora van Mozes de krenking
vermeerderde. En dan zegt hij dus iets verbluffends: waar de zonde toe-
neemt (en dat gebeurt elke dag), stroomt de genade over.

‘En wat is dat toch geweldig he, ik kan nu wel een vreugdedans in mijn
kamer gaan maken.’

Dat kun je blijven doen, want dit geldt morgen ook gewoon. Er zal daaraan
niets veranderen. De genade van God is per definitie groter dan de zonde.
Dat is de ‘gevaarlijke’ boodschap van Romeinen 5:20. Genade van God is de
despoot, die heerst in deze bijzondere tijd. De Thora voorvechters zullen dit
een vreemde verkondiging vinden. Zij zullen stellen dat dit tot wetteloos
gedrag leidt. Want als de genade toch groter is, nou kan ik doen wat ik wil!

‘Hij bad Vader om vergeving, want zij wisten niet wat zij deden.’

Dat is het he. Ongelooflijke liefde tot het einde aan toe. Niet van deze wereld,
maar een die van de Vader komt. Dat bewerkte uiteindelijk, dat de sluizen
van Gods genade wijd open gingen en wij nu leven in de tijd van overstromen-
de genade!

‘Het is mooi te zien hoe uit de brieven van Paulus blijkt, dat hij een echt unieke
plaats inneemt.’

De Thora voorvechters blijken steeds weer uiterst spitsvondige redeneringen uit te
denken om onder de woorden van Paulus’ brieven uit te komen. Paulus spreekt uit
eigen ervaring over leven onder de wet (Thora van Mozes) en dat doet hij uitvoerig
in Romeinen 7. Daar blijkt ook eens te meer zonneklaar, dat hij het heeft over de
Thora van Mozes, en niet over het judaïstische systeem. Dat judaïsme had allerlei
aanvullende regels bedacht over hoe je dan de Thora moet leven.

‘Je hebt daar een heel systeem van rabbi-zus-en-zo zegt en rabbi zo-en-zo zegt daar
weer dat-en-dat op.’

De Messias gelovige Joden waren onder invloed (gekomen) van judaïstische leringen
en als Jood waren zij maar al te gevoelig voor de roep vanuit het judaïsme om de wet
te houden en de sjabbat te blijven vieren. Jakobus deed dat en bleek een nogal fanatiek
propageerder van het leven onder de wet. Hij was belangrijker geworden omdat hij fa-
milie van de Heer was (vleselijke band). Petrus was echter degene die in werkelijkheid
de leiding had moeten hebben binnen de Israëlische koninkrijksgemeenten die het e-
vangelie van de besnijdenis beleden.

‘In het begin was veel verwarring, kennelijk.’

‘Die van Jakobus’ kwamen Paulus achterna en hitsten de mensen tegen hem op en er
werden bij tijd en wijle aanslagen beraamd tegen de apostel met de unieke bediening.
Men probeert hem in het kamp van de koninkrijksgemeentes te trekken en legt Efeze 2
(eerste gedeelte) zó uit, dat het past in de koninkrijksevangelie. Zoals al eerder enkele
dagen terug gesteld: men wil of opgaan in Israël of vervangingstheologie nieuw leven
inblazen. Ik hou het op het eerste. Men ziet éénwording met Israël en dan verdwijnt
het lichaam van Christus uit beeld en kun je brieven van Paulus uit de Schrift verwij-
deren.

Het is
een tekstgedeelte waar de Thora voorvechters niets mee kunnen, omdat de
apostel daar uitdrukkelijk leert, dat de gelovige van vandaag niet onder de Thora, maar
onder de genade van God leeft. De oude mens is medegekruisigd met Christus, en na het
graf en de opwekking uit de dood leeft de nieuwe mens niet langer onder de eerste begin-
selen van deze oude schepping (wet, Thora), maar onder die van de nieuwe schepping, en
dat houdt in: genade van God als leidend principe.

‘Dat in Galaten 4:21-31 is een mooi voorbeeld van typologie.’

Paulus laat zien, dat de geschiedenis van Hagar en Sarai typologisch
wijst op twee verbonden, op Sinaï en het Jeruzalem boven. Slavernij
van de wet en de vrijheid van de belofte. Daarmee laat Paulus iets zien,
dat de judaïstische dwaalleer te kijk zet. Leven op de beloften van God
is naar de geest leven en leven onder de wet is naar het vlees leven.

‘Je hoort het ze al zeggen: ‘ja maar wij doen tenminste iets.’

Klinkt heel mooi, alleen zet het geen zoden aan de dijk. Wat wel bouwt
zijn de beloften van het evangelie, zo rijk door Paulus verkondigd in al
zijn brieven. Leven op de beloften uit Gods hand is geen stilzitten, al
wordt dat wel gesuggereerd door de Thora voorvechters. Je kunt je hele
leven de sabbat houden en de feesten van Jahweh vieren en meedoen
met de Joden, maar in deze tijd levert het niets op – voor God.

‘Hoogstens een goed of aangenaam gevoel?’

Ja je kunt zo ver gaan uit liefde voor het Joodse volk, en natuurlijk zijn
zij het uitverkoren volk en hebben zij een specifieke plaats straks in het
aardse koninkrijk onder de Messias Jezus, maar nu heeft God aan het li-
chaam van Christus geen enkele aanwijzing in die richting gegeven.
Evenmin heeft dat lichaam een ritueel wat zij moet volbrengen. Niets,
want Christus is het Hoofd en wij zouden ons aan Hem houden.

‘Dat is een diepgaand verschil, terwijl men toch graag onder de Thora
van Mozes wil leven.’

Dat heeft geen waarde, het zijn allemaal religieuze verplichtingen, ter-
wijl wij geen enkele verplichting hebben. Wij leven door de geest, zegt
de apostel in Romeinen 8. De geest van de plaats van zoon. We zijn ge-
zegend met veel rijkdom in geestelijk opzicht. Heerlijkheid nu al en
straks te ondervinden bij en na de bazuin van God!

‘Paulus moest Petrus flink aanspreken toen hij wegdook voor de
Thora voorvechters.’

Het was heel merkwaardig. De Jood Petrus zat eerst met de gojim aan tafel.
Dat kon hij, omdat hij na een visioen bij de proseliet Cornelius kwam en bij
hem binnenkwam. Hij ontdekte dat zelfs bij Cornelius de heilige geest kwam.
Daardoor was Petrus ruimer geworden in zijn hart en kon met de gojim eten.
Er waren de Thora voorvechters, die van Jakobus kwamen en Jakobus was qua
bloed en vlees met de Heer verbonden en werd daardoor belangrijk geacht.

Zegt mij, jullie die onder de wet willen zijn, horen jullie de wet niet? (Galaten 4:21)

‘De woorden van Romeinen 5:20,21 hebben nog meer wat door de
Thora voorvechters wordt betwist?’

Het deel dat spreekt van genade die regeert in plaats van de Thora
van Mozes. Eerst zegt hij -zoals we gisteren zagen- dat de Thora erbij
in kwam en dus tijdelijk was. Vervolgens zegt hij dat de Thora de kren-
king deed toenemen. Dat was ook het geestelijk gevolg wat God ermee
beoogde. Nu de genade overvloedig is, kan de zonde nog zo groot worden,
maar de genade zal altijd groter blijken te zijn.

‘Daar zullen de Thora voorvechters niet blij mee zijn; zij zullen het zon-
der twijfel een gevaarlijke leer vinden.’

Toen Paulus in Jeruzalem kwam, was het eerste wat hem gezegd werd, dat
er tienduizenden gelovig geworden waren en dat zij allemaal ijveraars
voor de wet (Thora voorvechters) waren. Heel anders werd Paulus fijntjes
in de sandalen geschoven, dat hij afval van Mozes zou leren. Omdat hij met
de boodschap van genade van God kwam. En genade valt niet te verdienen.

‘Ja zij zullen deze teksten maar moeilijk kunnen uitleggen.’

Ze hebben er iets op gevonden: in teksten waarin Paulus het woord ‘wet’
(Grieks: nomos) gebruikt, zou het niet om de Thora van Mozes gaan, maar
om het judaïstische systeem van wetjes en regeltjes dat als een hek, een
omheining om de Thora heen fungeert. Dus als hij schrijft dat wij niet onder
de wet, maar onder de genade zijn, gaat het niet om de Mozaïsche Thora,
maar om het judaïstische systeem. Resultaat: men kan blijven volhouden,
dat alle gelovigen onder de Thora van Mozes moeten gaan leven.

‘Wel een spitsvondige ontsnappingsroute om aan de heldere woorden van
de apostel te ontkomen.’

De Tenach leert zelf, dat de Thora aan Israël werd gegeven en op Israël werd
gelegd als een huwelijksverbond. Dit is wat de Schrift ‘het oude verbond’
noemt. Het nieuwe verbond is met het huis van Israël en het huis van Juda.
In het nieuwe verbond geldt het ‘Ik zal’ van Jahweh. Dat is de vervanging van
het oude verbond.

‘Het oude is voorbij en het is zeer onlogisch dat mensen die niet bij Israël
horen onder de Mozaïsche Thora moeten leven.’

Ze moeten zich gaan gedragen als het volk Israël terwijl zij dat niet zijn.
Net zoals Paulus tegen Petrus zei (Galaten 2) dat het volstrekt onlogisch
was dat hij eerst wel met de gojim aan tafel ging en toen de Thora voor-
vechters van Jakobus kwamen, trok hij zich ineens uit vrees terug.
Paulus zei daarom:

Als u die een Jood bent, naar heidens gebruik leeft en niet naar Joods
gebruik, waarom dwingt u dan de heidenen op de Joodse manier te leven?