Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Vandaag gaan we Gehazi verlaten en weer verder met Spreuken?’

Laten we dan met de deur in huis vallen:

Plannen falen, als er geen overleg is,
maar door de veelheid van raadgevers komt het tot stand.

Het eerste deel van de Spreuk is in het dagelijks leven maar al te
waar: als je ergens onbezonnen aan begint, dan kun je best plan-
nen in je hoofd bedenken, maar dat gaat m dan niet worden. Het
woord ‘falen’ heeft te maken met ‘breken’ (PR, vergelijk: Peres).

‘Ja, daar ben ik ook wel eens tegenaan gelopen, snel iets doen, maar
niet over nagedacht, dat liep goed mis.’

En het woord ‘overleg’ heeft ook iets van ‘verborgen’ in zich; het kan
wat mij betreft ook op gebed wijzen, want dat is ook een vorm van
overleg; je legt het aan Vader voor en maakt je geen zorgen, want je
kunt bidden met dank (Filippenzen 4:4-7). En de Heer Jezus zei, dat
als je bidt, dat meestal in het verborgene (in de binnenkamer) doet.

‘En het tweede deel van de Spreuk?’

Het is bij plannen maken goed om diverse deskundigen of vrienden
of anderen te raadplegen; zij denken aan dingen waar jij nog niet aan
had gedacht, of ze bekijken het net even van een andere kant. Zo werkt
dat in het lichaam van Christus ook. Je hebt elkaar nodig, ook om te
overleggen, en er lopen vast wel mensen met wijsheid van God rond,
die je kunnen wijzen op belangrijke kanten van wat je wil.
De Heer Jezus zelf overlegde steeds met Vader welke kant Hij op moest,
bijvoorbeeld toen Hij Zijn discipelen ging kiezen.

‘Zeg, die Gehazi, is daar nog meer over te zeggen?’

Hij is het type van de gelovige die de ogen gericht hebben op de dingen
rondom hen, de wereld, het zichtbare. De meer op het vlees ingestelde.
Paulus had veel moeite met de Corinthiërs, omdat die nog vleselijk wa-
ren; zij waren gericht op het aardse, op het nu. Hij noemt hen ‘nog vle-
selijk’; zij wandelden ‘naar de mens’, want zij waren o.a. verdeeld.

‘Gehazi was op aardse schatten uit en wilde er handig van profiteren.’

Hij moest er ‘een leugentje om bestwil’ op loslaten. Daarmee verzamel-
de hij wat zilver (twee talenten) en wisselklederen (twee stuks), in totaal
4, en dat is het getal van deze wereld, de vergankelijkheid, volgens de
Schrift. Gehazi was daarmee erg gericht op ‘hier en nu’.

‘Zo worden de trekken van de vleselijke gelovige erg zichtbaar, ja.’

Bij Gehazi moesten de ogen geopend worden om de beschermende leger-
macht van Jahweh te zien. Veel gelovigen ontbreekt het helaas aan gees-
telijk zicht, ook in deze tijd. Men is gericht op het ondermaanse en denkt
weinig aan de dingen die boven zijn.
Elisa zelf kende Gehazi en hij was met de knecht in de geest meegegaan.
Dat was het einde van Gehazi als knecht en als teken van het verderf in
zijn denken en wegen werd hij …. melaats.

‘Zeg, die boodschap van gisteren, Naäman, sprak mij aan.’

Het is een aansprekende geschiedenis. Je denkt: een mooi verhaal, zo’n
Syrische legeroverste, die genezen werd van melaatsheid, maar er zit vaak
zoveel meer in. Dat is het woord van God. En Elisa sprak dat he. De mensen
kwamen naar hem toe, hij als de man van God, de profeet in Samaria. Je
leest maar weinig dat Elisa zelf op pad is. Er was later nog iemand die thuis
bleef zitten en op wie de mensen af kwamen.

‘Was dat de Heer Jezus in Bethanië?’

Nee, Paulus. Die huurde een eigen woning in Rome, het centrum en de
hoofdstad van het toenmalige Romeinse Rijk. Hij was gevangen, maar toch
kon hij thuis het woord van God uitdragen. Hij stond iedereen te woord en
ze kwamen naar hem toe. Zo in feite vandaag  nog steeds, hij spreekt een
evangelie waar iedereen, ongeacht wie het is, kan deelnemen in genade.

‘Zeg, dat vers 21 he, dat is gewoon waar. Je ziet het om je heen steeds
weer gebeuren.’

Goed om daar dan even bij stil te staan:

‘He, ik lees dat in vers 20 het gezinsleven centraal staat.’

Wel opnieuw een bijzondere tekst:

Een wijze zoon verblijdt zijn vader,
maar een dwaas mens veracht zijn moeder.

Ouders kunnen grijze haren krijgen van wegen die hun kinderen gaan.
Vaak zien ouders scherper dan de kinderen zelf en kunnen door levens-
ervaring beter inschatten hoe een en ander zal verlopen als het kind of
een van de kinderen een belangrijke keuze maakt.
In de jeugd worden -als het goed is- dingen uit Zijn woord bijgebracht,
die hen kunnen begeleiden op de levensweg.

‘Maar tegenwoordig heb je veel dwaze zonen?’

Er zijn nogal wat kinderen vandaag die de geloofsgroep van hun ouders
om allerlei redenen hebben losgelaten, of niet actief deelnemen. Ze
duiken dan in een keer in de zoveel tijd even op. Vaak wil dat niet zeg-
gen dat zij helemaal niet meer geloven, ze zoeken misschien andere
paden dan die de ouders gaan/gingen. Of ze zijn teleurgesteld in mensen.