Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Wat heeft Hij allemaal gedaan voor ons, indrukwekkend vind ik.’

We zouden daarover dan ook met heel erg diep respect en eerbied over
nadenken en spreken. Soms wordt op een banale manier platvloers over de
Heer gesproken zoals in de onlangs voor de EO-tv uitgezonden Jezus-quiz.
Nogal ongepast, om het voorzichtig te zeggen. De Schrift naspreken is het
beste. Die laat zien, dat de Heer geen angst heeft gehad. Hij geloofde, Hij
vertrouwde Vader! Het lijden om de zonde van de wereld drukte wel heel
zwaar op Hem.

‘Ik heb weleens gehoord, dat alle angst terug te voeren is op angst voor de dood.’

In Hebreeën 2:13,14 wordt daar ook iets over gezegd:

Omdat nu die kinderen van vlees en bloed zijn, heeft Hij eveneens daaraan
deel gehad om door de dood hem die de macht van de dood heeft – dat is de
duivel – buiten werking te stellen,
en allen te verlossen die in angst van de dood door heel hun leven heen
aan slavernij onderworpen waren.

Dit is geweldig, wat de Heer deed. Hij is zelf de weg van de mens gegaan. En
uiteindelijk na diep lijden ging Hij de dood in. Daardoor heeft Hij heel de
mensheid verlost. En omdat Hij ook is opgewekt jaagt de dood geen angst
meer aan, want alles alles is voldaan, zo zegt het paaslied.
Toch blijft de dood een vijand, en de tweede dood de laatste. Maar dankzij
de opstanding van Christus is er voor heel de mensheid een geweldige ver-
wachting! Allen zullen heerlijkheid en oneindig leven ontvangen!

‘Het is zeer indrukwekkend, wat de Heer heeft doorgemaakt voor ons.’

Nou en of. Hij had geen angst op de manier die wij als angst bestempelen, want
Hij kende de toekomst, Hij kende de Psalmen, Jesaja, et cetera, waarin nauw-
gezet opgetekend staat hoe Zijn lijden er uit zou zien. Dat was voor Hem niet on-
bekend. Waar de angsten bij mensen uit voortkomen, is onwetendheid, onzeker-
heid, het onbekende. Meestal gaan mensen dan doorredeneren wat er misschien
zou kunnen gebeuren en dat leidt tot (soms vreselijke) angsten.

‘Dus Hij kende niet die angsten die wij hebben?’

Hij wíst wat er zou gebeuren en Hij geloofde God. Hij vertrouwde voor de volle
100% Vader, dat die Hem zou opwekken uit de doden. Vader ging mee met de
Zoon. Hij zocht in alles de verheerlijking van Zijn Vader. En daarom is Zijn leven
en zeker Zijn laatste, bijzondere uren, uniek te noemen. Hij was als mens
bevreesd  voor het lijden dat nog verder over Hem zou komen. Maar Hij wist ook,
dat Vader Hem daarna zou verheerlijken. Het gebeurde allemaal niet toevallig.
Het is bijna  niet te geloven hoe diep de Zoon is gegaan voor ons en voor heel de
wereld. En Hij zal veel vrucht zien van Zijn arbeid.

‘Hij doorstond die donkere uren helemaal alleen, in gebed, want Zijn discipelen
lagen te slapen.’

Niet voor niets heet die plaats ‘Gethsemane’ (olijfpersbak). Hij kwam onder zeer
grote druk, want het diepste lijden (Golgotha) kwam op Hem af. Dat zijn de woor-
den die gebruikt worden: neergedrukt en ontsteld en smart. Het woord angst
(soms te vertalen met ‘vrees’), het Griekse woord phobos (denk aan het bekende
woord: fobie) of het werkwoord phobeomai, wordt in de evangeliën nooit voor
de Heer Jezus Christus gebruikt!

‘Heel bijzonder, want in de vertalingen wordt wel het woord angst gebruikt.’

Zo zie je maar weer, dat vertalingen je op het verkeerde been kunnen zetten, je
zou altijd de grondtekst raadplegen. Overigens wordt wel duidelijk gezegd, dat
de Heer het alles tevoren wist:

‘We zijn echt begenadigde mensen, als we beseffen, dat we alles van God ont-
vangen, het is alles uit en door en tot Hem.’

Uiteindelijk kom je als mens daar bij uit. God heeft alles gemaakt, alles geschapen,
en dat met een bedoeling. Er bestaat niet iets voor niets. Hoe nietig het ook lijkt in
Zijn schepping, het heeft allemaal een bedoeling. Eén bedoeling moet je dan zeggen.
Het moet uiteindelijk leiden tot lof en eer van Hem. De heerlijkheid van God stond
de Heer Jezus voor ogen, in alles wat Hij deed. Hij sprak geweldige woorden, woorden
die Hij van de Vader hoorde.

‘Ja, als we daar over nadenken, kunnen we alleen in stille verwondering luisteren en
kijken naar Hem, die door de heilige geest verwekt was bij de maagd Maria.’

En Hij werkte de werken die Hij van de Vader zag. Hoe dat precies gewerkt heeft, we-
ten wij niet. Het waren de werken van barmhartigheid, zo ging Hij als de Barmhartige
Samaritaan rond. De geweldige gelijkenis in Lucas 10 gaat in feite over de Heer zelf.
Niet te missen. Niet wij, maar Híj ís de barmhartige Samaritaan. De mensheid lag
dood te gaan langs de weg van Jeruzalem naar Jericho. En daar kwam Hij, afgedaald
uit enorme heerlijkheid, als mens, naar de mensheid. Als Redder. De Zoon van Adam
kwam om te zoeken en te redden wat verloren was. Geweldig he.

‘Je kunt je alleen maar stil verwonderen over die liefde.’

Wat had de mensheid gemoeten zonder Hem? Hij kwam als de grote Losser, de
grote Goèl, om de mensheid los te kopen, vrij te kopen. En dat ís gebeurd. Heel
bijzonder, dat Hij de zonde van de mensheid op zich nam. Er was namelijk niet
één die goed was, ook niet tot één toe. Daarom kwam Hij, om als de laatste Adam
gerechtigheid te doen en zo de mensheid te redden van zonde en dood. En dat
werk ís volbracht. Toen de moeilijkste uren kwamen, sprak Hij in Zijn gebed:
‘Vader, verheerlijk Uw Naam!’

‘Daaruit kun je zien, dat Hij zich schikte naar wat Vader wilde.’

Welke weg het ook zou zijn, Hij wilde alleen Vader verheerlijken. Dwars door de
nacht heen ging Hij naar Golgotha. Daar denken wij niet alleen op goede vrijdag
aan, maar ook de rest van het jaar – zo mag ik hopen. In die donkerste uren, ging
Hij in gebed, Hij zocht Vader en zag als mens enorm tegen het lijden op. Hij was
niet angstig, want Hij wist exact wat gebeuren zou. Mensen hebben angsten, om-
dat zij onwetend zijn wat er morgen of in de toekomst gaat gebeuren. De Zoon wist
echter precies wat er met Hem zou gebeuren. Hij keek er dwars doorheen, omdat
Hij wíst, dat Vader Hem zou opwekken uit de dood. Dat had Vader beloofd, Hij had
het tot vier keer toe tevoren aangekondigd aan Zijn discipelen. Omdat Hij mens was,
zag Hij op tegen het lijden, Hij schrok er als natuurlijke reactie van terug. Maar in
gebed in Gethsemane kwam de natuurlijke vrees voor het lichamelijke lijden in volle
hevigheid, maar Hij vertrouwde niettemin Vader, en gaf zich over aa
n de wil en de
bedoeling van Zijn God en Vader.

‘Wat een geweldig zicht krijg je op je toekomst in het evangelie naar Paulus!’

Heel bijzonder. Steeds weer ontdek je dat dat je echt vreugde in je hart geeft. Hij zal
vervullen wat Hij beloofde, óók als het gaat om de hemelse toekomst en bediening
van het lichaam van Christus. Heerlijk, hoe we ons daarin kunnen verheugen. En
al wat op ons af komt: we hebben de verzekering, dat God alle dingen doet samen-
werken tot het goede, naar Zijn plan. Dat is nu al het zekere weten van hen die naar
Zijn voornemen geroepenen zijn.

‘Zo kun je als gelovige in het leven van alledag staan en blijven staan.’

Door die verwachting heb je kracht om verder te kunnen. Dag aan dag. In jonge ja-
ren heb je misschien het idee de wereld aan te kunnen, maar als je wat verder komt,
ontdek je hoe langer hoe meer dat God het is, die alles geeft en ook moet geven, want
uit jezelf lukt het allemaal niet. Je eigen energie raakt op en je merkt, dat je extra
kracht nodig hebt. Als je leeft door de geest van God geleid, heb je wel vermogens om
de dingen van het leven, ook de heel moeilijke, aan te kunnen. Het is een bijzondere
troost en bemoediging, steeds weer, te beseffen dat God draagt en je niet aan je lot
overlaat.

‘Het is eigenlijk genade, dat wij genade hebben ontvangen en er iets van mogen ver-
staan, begrijpen met ons hart.’

Straks, als we bij Heer zijn, boven, zullen we erkennen, dat Hij alles bewerkte. Dat
het louter en alleen Zijn genade is, dat wij zijn waar wij nu zijn en dat wij dan bij Hem
zijn. Overal licht, totaal geen duisternis meer te bekennen, ons hart wordt nu al ver-
licht door de kennis van de heerlijkheid van God in het aangezicht van Christus Jezus.
Wat een enorm voorrecht hebben wij in genade mogen ontvangen! Hem zij dank!

‘Zeg, is dat van die hemelse roeping van het lichaam van Christus niet wat
al te fantastisch?’

Oh nee, God belooft het en zou voor Hem iets te wonderlijk zijn? Zou het voor Hem
teveel zijn om leden van het lichaam van Christus zó te veranderen, dat zij aange-
past zullen zijn aan hun hemelse omgeving? Dat zij zullen kunnen communiceren
met de hemelingen om hen evangelie bekend te maken? Om hen Gods veelvuldige
wijsheid te tonen? Om hen te vertellen, wat God in Zijn genade aan ons gedaan heeft?
Zou dat voor God te wonderlijk zijn?

Dat is terecht, want in Hem zijn al de schatten van wijsheid en kennis verborgen.
Hij is de Heer uit de hemel, die straks weer zal afdalen en dan niet Zijn voeten op
aarde zal zetten, maar in de lucht zal Hij ons wegrukken en wij zullen Hem daar
ontmoeten. Machtig, zo’n belofte, zo’n toekomst. Laten wij deze verwachting koes-
teren en niet van ons af laten nemen door welke (spitsvondige) redenering van
wie dan ook. Het staat er en dat zouden wij geloven en in die verwachting leven!