Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Die Johannes, die schrijft wel met het oog op de wereld, en toch is hij
een van de zuilen van de besnijdenis. Hoe zit dat?’

Volgens zijn eigen zeggen wil hij met zijn  schrijven de medeleden van
het volk Israël overtuigen, dat Jezus hun ware Messias is:

Jezus nu heeft in aanwezigheid van zijn discipelen nog wel veel andere
tekenen gedaan, die niet beschreven zijn in dit boek, maar deze zijn
beschreven, opdat u gelooft dat Jezus de Christus is, de zoon van God,
en opdat u, door te geloven, het leven zult hebben in Zijn naam.
Johannes 20:30,31

Deze verzen hebben alleen zin als ze aan Joodse mensen gericht zijn. Zíj
verwachtten de Messias die beloofd was in de Schriften, de profeet zoals
Mozes (Deuteronomium 18:15-18). Het heeft geen zin zo aan heidenen te
schrijven. Vergelijk eens met hoe Paulus de heidenen op verschillende
momenten aanspreekt in Handelingen. Dan spreekt hij anders en wil hen
zeker niet overtuigen dat Jezus de Messias is.

‘He, zo heb ik er nog niet naar gekeken. Boeiend!’

Johannes beschreef specifiek een zevental wonderen, die bovendien
tekenen waren voor het Joodse volk. Dat deed hij dus met het oog op
wat hij in de boven aangehaalde verzen schrijft. Dat wordt nogal eens
vergeten. We weten niet, hoe ver dit schrijven toentertijd is gegaan,
maar mogelijk ook aan de Joodse mensen die in de verstrooiing leefden.

‘Maar is er een specifieke toepassing? Bepaalde verzen waar over ‘de wereld’
wordt gesproken, vind je wel bij Johannes, niet in Mattheüs-Marcus-Lucas.’

Bijbeluitlegger A.E. Knoch, degene die als eerste ooit aan de hand van de
concordante methode de Schriften ging vertalen, schrijft hierover.
Hij geeft aan, dat Johannes’ evangelie zijn toepassing vindt in de komende
1000 jaren, als het koninkrijk van de hemelen op aarde gestalte krijgt. Dat
verklaart zijn gebruik van woorden als ‘wereld’ én de wondertekenen, die
Johannes heeft beschreven.

‘Lijkt wel heel aanvaardbaar. Ik ga eens met die gedachte lezen. En er vallen
voor mij wel wat puzzelstukjes op de juiste plaats, direct al.’

Feit blijft, dat er geweldige geestelijke dingen naar voren komen, waar elke
gelovige nu zeer zeker wat aan heeft, ook juist praktisch gezien. In elk geval
getuigt Johannes 3:16 van de tijdloze liefde van God voor heel de wereld. Dat
is de boodschap die Paulus in grote volheid brengt en daarmee het lichaam
van Christus uitroept. Liefde van God, genade! Onverdiend valt het ons toe!

‘We hadden het een paar dagen geleden over Johannes 3:16 en het tekstver-
band daar. Hoe zit dat met vers 17 en volgende?’

Als we kijken naar vers 17, dan zien we dat de Heer daar het begrip ‘oordelen’
gebruikt. En dat in verband met de wereld. Het richten gebeurde op Golgotha.
Daar werd het grootste gericht uitgevoerd, de Zoon werd tot zonde gemaakt
opdat wij  Gods gerechtigheid in Hem zouden worden!

‘En Johannes schrijft heel positief, want hij geeft een hint richting redding
van de wereld.’

Jawel, en Paulus vult  in met 2 Corinthiërs 5:19, dat God in Christus de wereld
met zich verzoende. Dat is de krachtige boodschap die als evangelie klinkt in
Paulus’ bediening als ambassadeur van Christus!
En die boodschap van vrede dragen wij als gelovigen met ons mee!

‘Het is toch een kwestie van geloof? Dat zegt Johannes in vers 18. Het gevolg is,
dat je dan eonisch leven ontvangt.’

Het houdt vanuit Johannes in, dat je leven zult hebben in de komende eonen
op aarde. Hij schrijft specifiek voor het Joodse volk, als dienaar van de besnij-
denis. Het gaat om geloof in de Zoon van God, de verhoogde Heer.
Geloof je in Hem? Dan heb je eonisch leven!
Dat was een heel andere boodschap dan die van de werken van de Thora.

‘Het klonk dus totaal anders dan de rabbi’s leerden!’

Precies, wat doorklinkt, is wat Petrus op het apostelconvent zei. Namelijk
dat de redding een zaak van geloof en dus genade is!

‘He wel mooi gisteren van die professor Berkhof. In feite zegt
hij dat God de redder van alle mensen is.’

Jawel, zo zijn er best meer professoren die dat ook zeggen. Wat dat
betreft had dr. Jan Hoek gelijk in het gesprek met Wim Hoogendijk,
dat dit thema opnieuw diep doordacht moet worden binnen de
christenheid. Een gesprek met professoren als Jan Hoek, Ouweneel
en dergelijke zou heel vruchtbaar kunnen zijn, als tenminste de
bijbelse gegevens voluit aan bod kunnen komen.

‘En als zij ook daadwerkelijk met hen die de redding van alle mensen
belijden in gesprek gaan.’

Lijkt toch op dit moment niet goed mogelijk, breed gesprek met ker-
kelijke hoogleraren en evangelische voormannen. Maar wie weet,
de EO-microfoon heeft zelfs open gestaan om dit geluid in discussie
te doen horen. Er wordt in elk geval binnen evangelisch Nederland
flink over gesproken. Helaas worden mensen omdat zij belijden met
Paulus, dat God de redder van alle mensen is, uit plaatselijke, evan-
gelische gemeentes gezet.

‘Echt waar? Gebeurt dat nog steeds?’

Jawel, omdat dit belijden niet strookt met de belijdenis van de betref-
fende plaatselijke evangelische gemeente. Paulus zou dus eigenlijk
niet welkom zijn. Hij zou eruit gegooid worden, net zoals hij destijds
uit de synagogen geweerd werd. Ik vraag me overigens ook af, of de Heer
zelf welkom zou zijn. Soms denk ik van niet.

‘Dat is nogal heftig om te zeggen, vind je niet?’

Misschien wel, maar ook al de evangelische gemeentes zouden er goed
aan doen, hun belijdenis tegen het licht van de Schrift te houden en dan
kijken wat er met hun belijdenis gebeurt.
Neemt niet weg, dat het woord van God niet verandert. Het is zeer vast,
en het schijnt als een licht in een duistere plaats, zegt Petrus!

‘Het is wel bijzonder dat wij zo’n overzicht hebben van Gods plan.
Veel gelovigen ontbreekt daar het zicht op.’

Zoals zoveel dingen, als je er eenmaal aan gewend bent ga je het gewoon vinden.
En dan verlies je bijna automatisch uit het oog wat het bijzondere karakter
is van dit plan en dat wij dit zijn gaan zien. Een van de oorzaken van het ver-
loren zicht op Gods plan van tijdperken, eonen, is de vaak inconsequente ver-
taling van de begrippen aioon in het Grieks en olam in het Hebreeuws.

‘In veel vertalingen is dat het geval ja, welke is daarin het nauwkeurigst?’

Absoluut gezien: de concordant version, de concordante vertaling die door
A.E. Knoch en vele medewerkers is samengesteld. In het Engelse taalgebied
is die van Rotherham ook behoorlijk in de goede richting. In deze Engelsta-
lige concordante vertaling werden genoemde woorden consequent met ‘eon’
of ‘eons’ of ‘eonian’ weergegeven, zodat de lezer precies weet of er een meer-
voud, een enkelvoud of een bijvoeglijk naamwoord staat.

‘Dat is wel even wennen, maar heeft wel een enorm voordeel dat je wéét als
gelovige, wat de grondtekst zegt! Het is de eerlijkste vertaling!’

Precies, en dat willen we graag in het Nederlands ook doen. In de bestaande
vertalingen die we hebben van Efeziërs, Filippenzen, Kolossenzen, Filemon
en binnenkort ook Galaten staan de woorden ‘eon’, ‘eonen’ en ‘eonisch’, waar-
mee voor de lezer exact duidelijk is wat de grondtekst wat dat betreft zegt.

‘En dan de tekst waarin Gods plan van aionen genoemd wordt, hoe lees je die?’

Dat staat in Efeziërs 3:11 :

‘…in overeenstemming met het voornemen van de eonen, dat Hij uitvoert
in Christus Jezus, onze Heer….’

Merk op, dat de uitgeroepen gemeente in het verband met de uitvoering van dit
voornemen in Christus Jezus, onze Heer, en dan vooral in het hemelse aspect
van dit voornemen, in vers 10 genoemd wordt:

‘…opdat nu door de uitgeroepen gemeente aan de soevereiniteiten en de gevol-
machtigden te midden van de hemelingen de veelvuldige wijsheid van God
bekendgemaakt wordt…’

‘We zagen gisteren, dat de verhoging van de koperen slang in de woestijn
een type is van de verhoogde Zoon des mensen. Opmerkelijk.’

Het draait bij Johannes om de verhoogde Heer. En het is in dit gedeelte:

‘opdat een ieder, die gelooft, in Hem eonisch leven hebbe’ (vers 15).

In vers 16 gaat het om de reden van dit alles. God heeft de wereld lief en
geeft zijn eniggeboren zoon. Dat is een tijdloos feit! Zowel het ‘liefhebben’
als het ‘geven’ staat in de aorist vorm, en drukt een tijdloos feit uit. Het
gaat in dit vers om het karakter van Gods liefde, niet om de hoeveelheid.

‘Dat is heel fijn, Gods liefde is tijdloos, het gaat boven de tijd uit. Die is er
gewoon altijd!’

Ja, bedenk hierbij, dat het karakter van de God die Nicodemus kende, zich
beperkte tot binnen de grenzen van Israël. Hij werd voorgesteld als de
Wetgever, eisend. Hij gaf alleen iets als een beloning. Nu is die liefde door-
gebroken, door de omheining om het Joodse volk heen; Hij is de gulle
Gever, en geeft eonisch leven aan ieder, die gelooft!

‘En de ongelovigen gaan verloren? Voor eeuwig?’

Het eonische leven houdt in, dat de gelovige leven heeft in de komende
eon van aardse koninkrijk (de duizend jaar van Openbaring 20) én in de
eon van de nieuwe hemel en de nieuwe aarde. De ongelovige heeft geen
eonisch leven, dus zal dood zijn in die komende eonen. Uiteindelijk volgt
de levendmaking van de rest van de mensheid zoals we gezien hebben
door 1 Corinthiërs 15:22-28! Uiteindelijk zal heel de mensheid onsterfelijk
eindeloos leven!