Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Wat houdt dat dan in, niemand meer naar het vlees kennen?’

Paulus wijst erop, dat wij in Christus een nieuwe schepping zijn.
Daarmee vallen onmiddelijk alle verschillen in  het vlees weg.
Hij zegt er zelfs bij, dat indien wij Christus naar het vlees gekend
hebben, thans niet meer!  Dat is toch heel opmerkelijk.

‘Als ik dat goed begrijp, gaat het best ver. Zoals Hij op aarde wandelde
was in het vlees. Nu is Hij verhoogd bij Vader. De grote omwenteling
komt door Zijn lijden, sterven en opstanding?’

Daar wijst hij op. Wij kennen dus niet de Heer Jezus naar het vlees,
zoals Hij op aarde te midden van Zijn volk was. Wij kennen Hem als
Christus Jezus, onze Heer, die verheerlijkt en verhoogd is. In Hem
vallen de verschillen weg. In het vlees bestaan de verschillen. Dan is
er onderscheid tussen Joden en Grieken; in de wedergeboorte geldt
dat ook, want dan zal Israël koningen en priesters zijn over en voor
de andere volkeren.

‘De verandering gaat dus diep. Een einde van de oude schepping en er
is een geestelijke nieuwe schepping gekomen. Het oude is voorbij!’

Dat is zo, alleen zijn de gelovigen nog met het oude lichaam hier op
aarde bezig. Dat oude lichaam is stervend en de oorzaak van veel
problemen. We zien daarom met de apostel uit naar de overgang als
de bazuin van God klinkt, naar de hemelen. Er zal dan een enorme
verandering van ons lichaam plaatsvinden, als de gemeenteleden, als
eersten na Christus zelf, levend gemaakt worden!

‘Wat een geweldige verwachting van genade!’

‘Zeg, die koninkrijksboodschap, als ik er goed over nadenk, wordt overal
gepredikt. In kerken gaat het op zondag vaak over de evangeliën en in
evangelische groepen gaat men verder, maar draait het heel vaak om
Petrus en Johannes en Jakobus.’

Terwijl het verschil met Paulus groot is. Vaak wil men de verschillen
tussen Petrus, Johannes en Jakobus aan de ene kant en Paulus aan de
andere wegpoetsen en gladstrijken. Maar dat kun je niet volhouden.
Anders is zo’n hoofdstuk als Galaten 2 overbodig. Nogmaals: het gaat
daar niet alleen om twee apostelschappen (Petrus en Paulus), maar óók
om twee verschillende evangeliën!

‘Als je die tekst goed leest, is het duidelijk. Er staat écht: het evangelie
van de voorhuid en dat van besnijdenis.’

Dat is toch wel een onbekend fenomeen. Men gaat er voetstoots van uit,
dat er maar één evangelie is en de gigantische verwarring die we vandaag
de dag (ook in evangelisch Nederland) zien, is daar het gevolg van.
Als je het heel strikt neemt, kent de Bijbel heel wat ‘goede boodschappen’,
heel wat ‘evangeliën’. Maar deze twee zijn hele specifieke, met twee totaal
verschillende lijnen.

‘Men denkt dat er maar één evangelie is, dat van het koninkrijk. Van daaruit
denkt men onderdaan van Koning Jezus te zijn.’

Een gelovige vandaag is lid van het lichaam van Christus en kent Hem als
hoofd, niet als koning. ‘Koning’ hoort bij het koninkrijksevangelie. Men
spreekt in evangelisch jargon van ‘koningskinderen’ en dergelijke, maar
geeft daarmee te kennen niet Paulus, maar de andere apostelen te volgen.

Het lijkt zo, dat je dan allerlei hele kleine verschillen benadrukt, terwijl er een
hele denkwereld en echt duidelijk andere (aardse) lijnen achter zitten. Zo is
ook de term ‘wedergeboorte’ een begrip dat bij Israël en de koninkrijksbood-
schap hoort.
Hoe mooi ook de typologie in de natuur die daarbij past! Wedergeboorte is
op zich een type van de veel diepgaander verandering van een oude naar een
nieuwe schepping.

‘Je hoort overal dat het om wedergeboorte gaat als men tot geloof komt.
Maar ik moet toegeven, dat als ik de uitdrukking in een concordantie opzoek,
deze niet bij Paulus voorkomt.’

‘Wat je dus ziet in Galaten en Handelingen, is dat Paulus in de
begintijd helemaal niet te maken had met de apostelen van de
Besnijdenis.’

Je ziet ook dat de Joden hem al snel vervolgden, zoals Paulus zelf overkwam
waar in Galaten en in Handelingen over geschreven wordt. Hij bracht het
woord van en over Christus en genade, en dat leidde tot vervolging, ook
omdat de Joden zagen dat velen naar Paulus kwamen luisteren.

‘Dat is wat je leest. Maar je zou kunnen zeggen dat in Petrus’ boodschap
ook genade zat.’

In feite lees je onder het oude verbond en zelfs bij het geven van de 10
woorden op de Sinaï dat Jahweh genadig en barmhartig is. Alleen bij
Paulus lees je over de diepgaande uitwerking van het kruis. Bij de andere
apostelen lees je niet of nauwelijks over het kruis en de enorme gevolgen
daarvan.

En hij spreekt van het openbaar worden van de gerechtigheid van God
buiten de Thora om. Die door het geloof van Jezus Christus!

‘Dat is in Romeinen 3:21 iets bijzonders ja, en dat zal de andere apostelen
die dat lazen verbaasd hebben. Petrus zegt er iets over in 2 Petrus 3, dat
vele dingen in de brieven van Paulus moeilijk te begrijpen zijn.

Dat onderstreept des te meer, dat de boodschap in Paulus’ brieven
duidelijk anders is dan de boodschap van de twaalf, die nu eenmaal alles
met Israël te maken heeft.
Paulus spreekt van de regering van de genade van God in deze tijd, daar
lees je bij de anderen niets van. Genade! En dat in Christus Jezus!‘ 

‘Heerlijk toch, die genade van God, het is zó groot, belangrijk dat steeds
dieper te gaan beseffen!’

‘Het is goed om die verschillen met de andere apostelen te zien, als het
om Paulus gaat. Op weg naar Damascus geroepen, dat is ook belangrijk?’

Het is buiten het land Israël dat Paulus geroepen werd. En buiten het
land geldt de Thora niet! Daarom kon God hem zo roepen in genade.
Omdat Saulus een geboren Israëliet is (stam: Benjamin), zou in het land
de Thora en de daarmee verbonden vloek hebben gegolden.

‘Daarover hoor je zelden iets. Maar het is wel zo. Het moet gewoon een
betekenis hebben!’

Ja, het houdt in, dat de genade waar Saulus in geroepen werd, ook de
inhoud van zijn prediking en apostelschap zou zijn. Dat moet het teken
zijn, dat God bedoelde.

‘Mooi, dat we ook hiermee bij Gods genade uitkomen. En als je doorleest
in Handelingen 9, zie je dat hij direct in de synagogen predikt, dat Jezus
de zoon van God is.’

Dat heeft alles te maken met de koninkrijksboodschap voor Israël. Saulus
was tot erkenning gekomen dat Jezus de Messias is, de zoon van God. Dát
predikte hij, maar dat deden Petrus en de apostelen ook. 

‘Kunnen we elders meer duidelijkheid krijgen wat er precies met Saulus
gebeurde in de begintijd?’

Uit Galaten 1 weten we, dat hij eerst na 3 jaar naar Jeruzalem is gegaan.
Hij vermeldt kort dat hij eerst naar Arabië ging (1:17) en weer terugkeerde
naar Damascus. Men beraamde ‘na vele dagen’ (Handelingen 9:23) een
moordaanslag tegen hem waarop hij naar Jeruzalem vertrok. 
Pas toen -dus ná een periode in Arabië en 3 jaar in Damascus- ging hij
naar Jeruzalem om de apostelen van de besnijdenis te ontmoeten!

‘Oke, nu wordt het verhaal duidelijk. En in Galaten 1:18,19 staat, dat
hij slechts 15 dagen bij Petrus was en verder alleen Jakobus zag.

‘Daardoor zie je, dat er niet eens een officiële grote vergadering van
alle apostelen bij elkaar geroepen werd. Kennelijk was die korte
periode voldoende voor Paulus om Petrus op de hoogte te stellen
van een en ander. Pas weer 14 jaar later kwam hij opnieuw in Jeruzalem!
En al die tijd bracht Paulus zijn evangelie van genade naar de natiën!

‘De koninkrijkslijn is heel goed te volgen tot en met Handelingen 8.
Dan wordt Saulus geroepen op weg naar Damascus in hoofdstuk 9.
Daarna begint de verwarring, heb ik gemerkt.’

Dat is al 20 eeuwen het geval. Als je bedenkt dat Paulus bij zijn leven
al verlaten werd door Efeziërs, Kolossenzen en Laodicenzen (Asia), kun
je je voorstellen dat er toen al verwarring was ontstaan over de boodschap
en plaats van Paulus.

‘De eerste mens waarmee Saulus te maken kreeg, was Ananias. En die moest
eerst door de Heer overtuigd worden om naar Saulus toe te gaan.’

Als je alle omstandigheden waarin Saulus geroepen werd, op een rijtje zet,
zie je de verschillen met de andere apostelen die door de Heer geroepen
werden. Sowieso is Ananias die als eerste hem ontmoette, opvallend. Zijn
naam betekent ‘Jahweh antwoordt’ of ‘Jah(weh) is genadig’. Hoe passend!
Als we de dubbele mogelijkheid meenemen, is dus het antwoord van Jahweh
op het gedrag van Saulus: genade!

‘Zo, dat is al mooi he. Onder het koninkrijksevangelie had Saulus zich moeten
bekeren en zich laten dopen tot vergeving van zonden om de gave van heilige
geest te kunnen ontvangen (Handelingen 2:38).’

Wat een enorm verschil in Handelingen 9 hè. Saulus wordt geroepen en direct
in de bediening gezet door God. Hij ontmoet als eerste Ananias, en niet Petrus
of een van de twaalf apostelen van de besnijdenis. Daardoor wordt al duidelijk,
dat het om een totaal andere roeping gaat!
Genade, zonder voorwaarden gered!