Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Als je er over nadenkt, zie je binnen de christenheid veel dingen,
waar Paulus in de Galatenbrief op wijst.’

Paulus richt de aandacht op het kruis in diverse plaatsen in die brief.
Kijk maar in Galaten 2:20, 3:1,13; 5:11,25 en 6:14. De uitwerking ervan is,
dat de gelovige dood is voor de wet, dat de Heer Jezus de vloek van de
wet onderging, dat de gelovige in de praktijk zijn vlees kruisigt en dat
de gelovige dood voor de wereld is en andersom.

‘Zo, dat is heel wat. Je bent dus als gelovige dood voor de wet?
Wat heeft dat te betekenen?’

Samen met Christus gekruisigd houdt in dat de oude mens gestorven
en begraven is. De gelovige rekent daarmee. Omdat de wet op de oude
mens gelegd werd, is die niet langer van toepassing, omdat die oude
mens inmiddels overleden blijkt te zijn. De wet (oude verbond voor
Israël) is niet van toepassing op de nieuwe, met Christus opgewekte,
mens.

‘Dus wat die Galaten deden was in feite het terugdraaien van de klok?’

Jawel. Zij waren onder wet (of het nu heidenen of Joden waren) en die
kán niet op de nieuwe mens gelegd worden. Dat is namelijk niet nodig.
De nieuwe mens in Christus Jezus kán per definitie niet onder de ver-
oordeling komen. Doordat de Galaten zich opnieuw onder de wet stelden,
deden ze net alsof het kruis niet had plaatsgevonden.

‘Als het zo zit, heeft het kruis wel een diepe uitwerking.’

De kruisiging en opstanding van de Heer Jezus Christus is het grote keerpunt
in de geschiedenis geweest. Sinds dat grote gebeuren is alles op weg terug naar
God. Ook al lijkt de mensheid vandaag heel erg ver weg van God, we bevinden
ons in de tijd, dat de Heer gaat terugkeren. Dan blijken voor de wereld de eerste
uitwerkingen van Golgotha 2000 jaar geleden.

‘He jouw opmerkingen van gisteren, daar wil ik graag op doorgaan.
Het gaat wel in tegen wat je ziet op kerkelijk en evangelisch erf.
Daar zie je allerlei leiders, dominees, voorgangers, die vaak in hun
eentje de kar trekken.’

Bij Paulus lees je over één hoofd: Christus.
Dan bestaat het hele lichaam van Christus uit vele leden, die toch één zijn.
En als er gelovigen samenkomen is er allerlei dienstwerk te doen, dat kan
alleen door dienende mensen.

Gelovigen worden opgebouwd tot volwassenheid in het geloof. De bedoeling
is, dat allen zijn tot opbouw van het lichaam van Christus. Dat is nuttig.
Daar is al het onderwijs op gericht: de gelovige bewust maken van de status
van zoon en volwassene in het geloof.

‘Je merkt, dat Paulus de gelovigen in Corinthe niet aanspreekt als kleine kinderen,
zo van: en nu moeten jullie zus en zo, de laatste tijd gaat me dat meer opvallen.’

Hij geeft wel aan, dat zij grotendeels geestelijk gezien nog beschouwd moesten worden
als nog onmondigen in Christus, en zij konden alleen nog melk verdragen, geen
vast voedsel. Toch stelt hij hen steeds vragen met de achtergrondgedachte: ‘beoordelen
jullie dan zelf wat ik zeg’. Hij zette ze aan tot nadenken, en hij kon alleen vast voedsel
delen met hen, die daarvoor rijp (volwassen) waren.

Nadat Efeziërs – Filippenzen – Kolossenzen geschreven waren, was datgene vastgelegd,
wat een gelovige nodig heeft om zich van zijn positie in Christus Jezus bewust te zijn.
Daarna zouden gelovigen altijd als volwassenen (in het geloof) aangesproken worden.

‘Maar je maakt toch groei door als gelovigen?’

Er is sprake van geestelijke groei. Al het onderricht en spreken is erop gericht die groei
te stimuleren en te bevorderen. Gebruik van gezonde woorden bijvoorbeeld, speelt
daar een rol bij. Daarnaast zou alles doordrenkt zijn van de genade van God.
Als een groep gelovigen dat uit het oog verliest, is oriëntatie op de Galatenbrief nodig.

Want bij Paulus is het van begin tot eind: Gods genade!

‘Erg mooi gisteren, het is fijn als je ergens Gods genade écht hoort.’

Je merkt, dat het o zo snel -en soms heel subtiel- vermengd wordt, zodat het niet
puur en zuiver meer is.
Onder gelovigen gebeurde dat supersnel; Paulus moest, nadat hij het evangelie
in Galatië had gebracht, haast maken om de brief aan de Galaten te schrijven.

De wettischen waren gekomen en hadden voor zuurdesem, gist, gezorgd.
De gevolgen waren niet alleen, dat zij dagen, maanden, vaste tijden gingen houden,
ook was er onderling nijd en onenigheid (meningsverschillen op de spits gedreven).

‘Het lijkt wel of dat nooit meer is opgehouden, want deze dingen hoor je vrijwel
overal waar gelovige groepen zijn. Wat mij wel opvalt: hoe wettischer, hoe erger
deze dingen voorkomen.’

Zeker. Het vlees van de mens speelt op en dan krijg precies hetzelfde wat je ook in
wereldse organisaties ziet. Mensen willen graag de boventoon voeren, belangrijk
zijn, anderen wegdrukken of opzij zetten en zo voorts.

In het lichaam van Christus gaat het anders, als het goed is.
Dat lichaam heeft één hoofd vanzelfsprekend, en dat is in de lijn met wat de
Heer tegen zijn discipelen zei: ‘Eén is uw Meester en jullie zijn allen broeders’.

Waar de geest van Christus werkt, zal er niemand zijn die alles overheerst
te midden van de verzamelde gelovigen. Iedereen dient.

Daar is geen sprake van leiders(chap), maar van dienaars(chap).

Ook dat is doorwerken van Gods genade!

‘Dat is zo lastig soms, dat je onder gelovigen hetzelfde ziet gebeuren als in de wereld.
Onder gelovigen zou het toch anders kunnen?’

Het zou dan écht ont-moeten kunnen zijn!

‘Wat je gisteren zei, kan ik alleen maar beamen, de praktijk
blijkt vaak zo weerbarstig te zijn. Je weet het wel, en toch ga
je regelmatig onderuit en ben je zelf ook weleens afgunstig.’

Hoe komt dat dan?

‘Je wilt bijvoorbeeld op je werk graag toch die plek van een ander hebben,
omdat die het makkelijker lijkt te hebben.
Dat is me meerdere keren overkomen.’

Waar zou dat aan liggen, denk je?

‘Misschien omdat je je eigen plaats niet leuk vindt. Als je er zo over
nadenkt, bedenk ik me dat God mij die taak daar gegeven heeft.
In feite die ander zijn plaats willen innemen, betekent: niet helemaal
accepteren dat God de plaats aan mij geeft waar ik nu zit.’

Dat is zo ja, neemt niet weg, dat je best eens van baan of plaats kan
veranderen, dat is normaal je gezonde verstand gebruiken. Het wordt
anders als je uit afgunst met je ellebogen de ander wegwerkt.

Zo werkt het overigens ook in het lichaam van Christus.

Het zal je gedacht zijn wat er allemaal fout kan gaan door onderlinge
afgunst en jaloezie, óók onder gelovigen. Als iemand uit afgunst
vervelend tegen je doet, wordt het moeilijk, maar de weg van het
evangelie is: genade schenken, zoals God…….