Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Zoals het toen bij de Exodus was, zo ook nu?’

God is onveranderlijk. Zijn raadsbesluiten staan vast. Hij kiest
de gemeente, het lichaam van Christus uit. Hij kiest Israël uit,
en dat zal tot zegen zijn van de volkeren op aarde. Een hogere
roeping geldt voor het lichaam van Christus. U, jij en ik zijn ge-
roepen voor een hemelse bediening.

‘Regelmatig gaat het boven mijn denken uit.’

Het is dat, waarnaar geen mensenhart kan opklimmen. Dat
geeft Vader. Geen oog van een mens heeft dat tevoren kun-
nen zien. God zag en voorzag het wel. Dat is Zijn liefde. Geen
oor van een mens had dat gehoord. Paulus mocht dat bekend-
maken. Hij spreekt van die dingen, die lang geleden al besloten
waren.

‘Hoe lang geleden was dat dan?’

Alleen Paulus spreekt van wijsheid, die God al had vóór de
eonen (tijdperken). En dat was met het oog op ons, de heer-
lijkheid had Vader voor ons klaargelegd. Terwijl ons oog dat
nooit had gezien. Daarom is het zo bijzonder, dat u, jij en ik
bij dat lichaam van Christus horen. Met een hoge, hemelse
roeping, terwijl ons Hoofdkwartier in de hemelen is!

‘Ja, Gods wil, daar gaat het om.’

Die is op de lange duur niet te weerstaan. Gods verborgen bedoe-
ling of raad werkt in dienst van Zijn wil. Hij wilde, dat het volk Israël
uit Egypte weg zou trekken. Farao wilde dat niet, en werkte tegen
God in. Niettemin werkte God intussen Zijn verborgen bedoeling
uit, doordat Hij Farao’s hart verhardde.

‘Hij heeft alle touwtjes in handen.’

Hij werkte ook in het hart van Mozes, zodat deze standvastig bleef,
als ziende de Onzienlijke. Hij wilde God dienen en als tachtigjarige
leidde hij het volk onder de instructies van IEUE (Ik ben). Die wil om
God te dienen als leider van het volk, die werd door Vader bewerkt.
Dat is niet gemakkelijk voor ons mensen, maar het eert God.

‘Hij doet wat Hij beloofde.’

Hij zei tevoren wat Hij ging doen. Voor Mozes en het volk een hele
weg. Steeds weer een plaag en een Farao, die zich verhardde en te-
gen Gods wil in ging. Niettemin kreeg Mozes kracht en was Aäron
zijn mond. Uiteindelijk gebeurde tóch wat God wilde: het volk moest
gaan. Maar nu werd IEUE enorm verheerlijkt, doordat de machtige
legers van Egypte verslagen werden in en door het water, dat ook
toen een uitbeelding van het woord van God was! 

‘Dankbaar en blij met het evangelie.’

Altijd weer bevestigt God Zijn liefde voor ons. Dat was al zo, toen
Christus Jezus in de wereld kwam om zondaren te redden. En dat
doet Hij ook! Het was geen wens van God om zondaren te redden.
Het is Zijn uitdrukkelijke wil, dat alle mensen gered worden en tot
erkenning van de waarheid komen.

‘Gods wil lijkt mij sterker dan die van de mens.’

Nu kunnen mensen nog steeds, en dat wist Farao in Egypte ook,
tegen Gods (geopenbaarde) wil ingaan. Uiteindelijk zal de wil van
God veel en veel sterker zijn dan die van de mens. De mens heeft
een zeer zwakke wil. Niet bestand tegen allerlei invloeden. Daar-
door niet bij machte die door te zetten. God kan en zal dat wél
doen. Zijn wil doorzetten.

‘Nu lijkt de gezamenlijke wil van de mens sterk.’

Nog wel, volgens Psalm 2 verzamelen de volkeren zich tegen God
en Zijn Gezalfde, Zijn Messias. Maar er komt een tijd, dat die ster-
ke, gezamenlijke wil verbroken wordt. Daarna is het Jezus Christus
zelf, die de regering over de aarde en de hemelen vormt. Hij is de
grote Koning en Hogepriester in de ordening van Melchizedek.
Deze was hoger dan Abram en zo is Christus Jezus hoger dan Mel-
chizedek. De Hoogste van de hemelsen werd mens, en is opnieuw
als Mens de Hoogste van degenen, die van de hemel zijn.

‘Je komt altijd bij Gods genade uit.’

Dat is de hoogste vorm van Gods liefde. Het is gratis, om niet,
het tegenovergestelde van wetticisme. De wet werkt veroorde-
lend. Dat is niet mijn idee, het staat in 2 Corinthiërs 3, dat de
wet (Grieks: nomos) een bediening van veroordeling is. En daar
staat het nog sterker: het is een bediening van de dood.

‘Wettisch denken werkt verstikkend.’

Het levert geen duurzaam nut. Het vlees gaat onder de wet zich
enorm inspannen om het te volbrengen. Dat gaat niet lukken en
levert vervolgens allerlei schuldgevoelens op. Je hebt het weer
niet gered. Zo kom je al snel in een cirkel van vrees en angst waar
je niet meer uit komt.

‘We hebben geen geest van slavernij ontvangen, toch?’

We hebben de geest uit God ontvangen, niet om opnieuw angst
te hebben (voor veroordeling), maar om te roepen: ‘Abba, Vader!’
En we leggen vol vertrouwen in Hem ons leven in Zijn hand.
Daar vinden we geen veroordeling, maar liefde van God, en die vol-
maakte liefde verdrijft de angst uit je leven. 

‘Was best boeiend, gisteravond.’

De Galatenbrief is heel bijzonder. We zijn rijk gezegend met de
bestudering van deze brief. Wordt misschien wel het minst gele-
zen en bestudeerd. En de boodschap is duidelijk. Leven als ge-
lovige is alleen in de genade van God. Niets minder dan dat.
Al het andere is een lager niveau.

‘Nou, daar ben ik wel achter, sinds we ermee begonnen.’

Je stapt, nee, je valt uit de genade van God wanneer je in wet
gerechtvaardigd wordt. Dat is niet de rechtvaardiging om niet
in Zijn genade door de vrijkoping in Christus Jezus, maar dat is
leven in genade. Niets minder dan dat. Het gaat om het klimaat
waarin je leeft, over klimaatverandering gesproken!

‘Ja, we staan en leven in vrijheid, in Christus Jezus.’

Veel, te veel, christenen en gelovigen leven in wet, dat is niet
duurzaam. Dat werkt namelijk verstikkend. Te veel CO2-uitstoot
door wettische leraren en predikers. Het enige wat dat verdrijft
en schone lucht geeft, is Gods genade, zuiver, zoals Paulus die
predikt. Degenen, die beweren dat dat leidt tot wetteloosheid
geven er blijk van, zelf nooit echt te hebben ervaren wat het is
om in, uit, door en van Gods genade  te léven.