Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘He dat van gisteren gaf wel wat houvast. Het is een kwestie van de
principes van Gods woord volgen.’

Dat deden die gelovigen uit Hebreeën 11 ook. Zij leefden op de beloften
die God gegeven had. Dát was hun kracht om zo te kunnen leven.
Overigens worden alleen specifieke illustraties uit hun leven genoemd
terwijl wel heel hun leven in geloof geleefd werd.

‘We leven in verwachting van de vervulling van al die beloften. Als je
langer op weg bent lijkt het soms dat God de vervulling uitstelt.’

Dat lijkt zo. We zouden het liefst willen, dat vandaag de bazuin van God
zou klinken en dat wij de Heer ontmoeten in de lucht. Iemand zei eens
tegen mij, dat er pakweg 30 jaar geleden ook met vuur over de spoedige
terugkeer van Jezus Christus werd gepredikt. Daarmee bedoelde hij, dat
het misschien nog wel 30 jaar kan duren voordat het zo ver is.

‘Ja dat soort opmerkingen hoor je regelmatig. Je proeft er soms een beetje
cynisme in. Al die mensen uit Hebreeën 11 zijn gestorven zonder dat zij de
vervulling van de beloften meemaakten.’

Daarmee is de vervulling dus nu veel en veel dichterbij dan toen! En als er
al 200 jaar gesproken wordt over de terugkeer van Jezus Christus en het
herstel van Israël, dan zitten we er nu helemaal dicht bij! Bovendien waren
de landen als Irak, Iran, Turkije, Egypte, Libanon, de Filistijnen en zo voorts
niet zo op de kaart als dat nu het geval is. Je moet wel heel wat profetie weg-
redeneren als je de huidige samenstelling van landen rondom Israël niet als
vervulling van profetie ziet.

‘Dat is wel zo, het wordt steeds spannender daar. De dingen kunnen van de
ene op de andere dag ingrijpend wijzigen. Als je naar 9/11 kijkt, had dat een
enorme impact in de wereld, waardoor Afghanistan en Irak werden aange-
vallen.’

Ja en met name dat laatste (Irak) is van groot belang, in verband met Babel,
dat in dat land ligt. Babel speelt een prominente rol in de eindtijd; het was
altijd al de hoofdstad van wereldrijken en zal dat ook van het laatste wereld-
rijk zijn. Maar liefst 3 hoofdstukken worden in Openbaring aan de ondergang
van Babel gewijd, omdat het tevens de ondergang van het laatste wereldrijk
inhoudt.

‘Zo gezien, is het allemaal brandend actueel wat er geschreven is in de profetiën
van de Bijbel!’

Daarachter staan de onwrikbare beloften van de grote God van Israël, Jahweh,
die ál Zijn beloften zal waarmaken! Maar eerst moet de gemeente, het lichaam
van Christus, weggerukt worden, en dat is wat mij betreft: binnenkort!

‘Een leven door of in geloof, dat is best lastig soms. Je hoort dat
woord, maar het is niet tastbaar. We zien nu niet wat ons wacht.’

Allereerst is dat een zaak van die werkgever tegenover andere bedrijven en/of
tegenover de overheid. Als het naar jouw inzicht de spuigaten uitloopt en je
kunt er niet langer tegen, dan kun je een andere baas gaan zoeken die dat niet
doet. Maar dat is altijd jouw verantwoording en beslissing in afhankelijkheid
van de Heer, niet omdat een andere gelovige dat gezegd of aangeraden heeft.

‘Maar kun je die werkgever er dan niet op wijzen dat hij echt goed fout zit?’

Dat lijkt mij ook. En dat klopt met de leer van God. Uiteindelijk leidt
Gods plan ertoe, dat elk schepsel, inclusief de Zoon zelf, zich onderschikt
aan God, de vader. Wij kennen dat einddoel al. Daarom lopen wij voor die
muziek uit en onderschikken ons nu al. Simpel toch?

‘Nu sprak jij zondag over Kaïn en Abel. Een moeilijke geschiedenis, ook
wel weer eigenaardig, dat de eerste doodslag al op de eerste bladzijden
van Zijn woord te vinden is.’

Je ziet steeds weer, als een soort golfbeweging, dat het woord terugge-
drongen wordt, en er andere dingen voor in de plaats komen. Je zou
een uitgebreide lijst kunnen samenstellen, maar dat voert te ver.
Steeds gaat het om: Gods woord alleen!

‘He, het is erg fijn te lezen dat Paulus zoveel heeft kunnen doen en
dat toeschrijft aan de genade van God die met hem was’.

Daarbij de grote verwachting die de beloften in Zijn woord wekken in
je. Het geeft uitzicht op een geweldige toekomst die helemaal in Gods
hand is en die leidt tot volkomen heerlijkheid van God!

‘Het blijft een geweldige boodschap he, die genade van God.
Het is zo moeilijk om dat in de praktijk vast te houden.’

Daar heb je het weer. Je probeert het vast te houden. Dat is
weer een menselijke poging! Laat het los! Dát is in overeenstem-
ming met de boodschap van de verguisde apostel van de natiën.
En dat in het besef, dat Hij jou vasthoudt! En dat Hij zijn werk uit-
voert en tot voleinding zal brengen.

‘Oke, het gaat om Zijn werk. Werkt dat woord van Hem dan in ons,
zodat wij daarna dat gaan doen wat Hij wil?’

Zo werkt Hij het willen in ons, wij horen dat woord steeds weer en
dat brengt ons vanzelf tot daden. Hij is nabij! Als mensen tegen ons te
hoop lopen, is dat ons geweldige besef. Dáárom rekende Paulus het de
broeders niet aan, dat niemand hem in zijn eerste verdediging bijstond.
Hij wist: de Heer is nabij (Filippenzen 4:5)!

‘Tsja, wat maak je je toch snel zorgen als mens, terwijl Hij nabij is!’

Genade brengt je de boodschap dat God ruimte in Zijn hart heeft voor
alle mensen. God heeft ons lief en dat laat Hij merken. Wétend dat de
mens zwak is (Hij is de schepper), geeft Hij de mens in het evangelie álles
wat hij te kort komt.
‘Ja dat is weer fijn om te beseffen, je vergeet het zo snel. God is de grote
gever van alles en wij ontvangen. Wij kunnen het niet zelf, Hij doet het!’

Dat is nu de genade, waarvan Paulus zegt, dat hij meer arbeidde dan alle
anderen, maar niet hij zelf, maar de genade van God die met hem was!