‘Is het niet zo, dat Paulus in zijn brieven profeteert, dat de
gelovige mensen niet meer op Woord gericht zouden zijn?’
‘De zware nadruk die hij bijvoorbeeld in de brieven aan Timotheüs
op het Woord en de verkondiging ervan legt, zegt genoeg. In zijn
tweede brief aan zijn geestelijke zoon zegt hij bijvoorbeeld, dat de
hele Schrift God-geademd is. Dat geldt voor de Tenach en voor al
wat tot op dat moment geschreven was.
‘Men is veel meer bezig met mensenwoorden dan met die Schriften?’
Ja, en men werd al snel van Paulus afgekeerd, heel Asia was toen in
korte tijd: weggevoerd, niet langer de boodschap van Paulus aan-
hangend, maar andere dingen. Men zoekt het dan in religie of een
wonderlijk mengsel van wet en evangelie, werken en geloof, vlees
en geest.
‘Zou dat ook de oorzaak zijn van het geen of weinig trek meer hebben
in bijbelstudie?
Het is een van de oorzaken. Het heeft te maken met vlees en geest. Als
men de bijeenkomsten laat voor wat die zijn en eigen dingen doet,
heeft het vlees de overhand. Je doet dan kennelijk liever wat je zelf wil
in plaats van bezig zijn met de dingen van / het woord van God.
‘Paulus was op het laatst een eenzame geworden. Alleen Lucas was nog bij
hem.’
Dat is erg tekenend. Hij had nog wel mensen die hem volgden, maar het
waren er erg weinig geworden. Hij vroeg toen om de perkamenten, hij wilde
met dat Woord bezig zijn. De Heer zorgde voor hem; een arts was dichtbij.
Zoals Asia is het in het christendom; men kent Paulus niet, en als
je in de evangelische wereld rondkijkt, zie je maar weinig gelovigen die de
apostel van de natiën volgen en echt als leraar erkennen.
‘Toch merkwaardig dat men Paulus al zo snel verliet in nota bene Asia.’
Zeker, hij brengt een goed bericht dat niet naar de mens is. Het is helemaal
op God gericht en biedt in wezen geen ruimte voor vlees. We zijn in Christus
een nieuwe schepping en kennen elkaar (en ook onszelf!) niet langer naar
het vlees. Zelfs Christus kennen wij niet langer als Jezus Christus maar als
Christus Jezus, de verheerlijkte en opgestane Heer!