‘Hoe kan het dat gelovigen steeds minder voor bijbelstudie te porren zijn?’
Daar kun je veel oorzaken voor aanwijzen. Men wil soms een andere
aanpak of methode. Of men wil in gesprek over praktische onderwerpen.
Mensen stappen dus op. Anderen vinden het te moeilijk en haken af.
Weer anderen hebben liever eigen bezigheden dan de Schrift.
‘Dat is nogal wat. Zijn er volgens jou nog andere oorzaken?’
Misschien vindt men -onvoorstelbaar- dat men alles al weet en dat er niets
nieuws meer gebracht wordt. Of men heeft ‘andere opvattingen’ gekregen
en komt daarom niet meer opdagen. Het heeft ook wel met de tijdgeest te
maken.
Aan de andere kant: zoals in de natuur schapen voedsel nodig hebben,
zou aan gelovigen het goede voedsel van Zijn woord aangereikt worden.
Dat trekt, daar gaat goede geur van uit en bouwt op.
Dan komen de schapen daar wel op af.
‘Noem eens een concreet voorbeeld.’
Algemeen: daar waar men overstapt op methodes die de mens in plaats van
God en Zijn woord in het middelpunt plaatsen, is het gedoemd als bijbelstudie
te verdwijnen. Een effectief instrument van de tegenstander is mensen met
elkaar te laten discussiëren over allerlei (ethische) onderwerpen.
Dan gaan mensen hun eigen mening zeggen. Gods woord komt er niet
meer of nauwelijks nog aan te pas. De kring is dan een humaan gezellig-
heidsclubje geworden, zoiets als een sociale praatclub.
‘Is dat echt zo?’
Ds. Wim Wekker signaleert vervlakking van de prediking door predikanten
op zondag. Gevolg: de schapen gaan ‘lopen’.
Ze worden niet meer gevoed. Als het Woord zelf klinkt, en dat Woord is
geweldig, dan komen daar echt wel schapen op af.
De boodschap van genade wordt nog wel gehoord, hier en daar.
Want dát hebben we nodig!
Het gaat om: het Woord alleen!