Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Paulus geeft andere gezichtspunten dan je overal hoort.’

Nergens anders in de Schrift wordt zo gesproken over de God en
Vader en van onze Heer Jezus Christus dan in zijn brieven. Een voor-
recht dat we mogen genieten. Niemand heeft het exclusieve recht
op zijn brieven, ze zijn aan het hele lichaam van Christus gegegeven.
Of ze goed begrepen worden is heel wat anders.

‘Waar begint dan het juiste begrip?’

Dat begint daar, waar je het onderscheid van de andere apostelen
(zoals Petrus, Johannes, Jakobus) ziet. Er zijn enorme verschillen
tussen de twaalf en Paulus (en Timotheüs). Dat is met name in de
brief aan de Galaten duidelijk leesbaar. Wanneer je dat wil weten,
zou je de hele studie moeten luisteren en uitwerken.

‘Dan worden veel verschillen duidelijk?’

Zeker wanneer je in verwarring bent geraakt door anderen, die me-
nen dat het allemaal om één evangelie gaat. Zij denken dat er geen
verschillen zijn tussen Paulus en Petrus. Volkomen ten onrechte. In
dat geval zou Paulus’ unieke bediening slechts zijn, dat hij naar de
andere volkeren ging. Meer niet.

‘De inhoud van wat hij verkondigde, verschilt enorm?’

Zeker wel, ja. De opdracht voor heel Israël was, dat zij tot licht voor
de andere volkeren gesteld was. Dat was de Thora. Dat licht brachten
zij echter niet. Toen brak een andere tijd aan, die we al bij Johannes
teruglezen: De wet werd door Mozes gegeven, de genade en de waar-
heid zijn door Jezus Christus geworden.                    (Johannes 1:17)  

‘We leven van genade, uit het geloof.’

Dat zijn de geestelijke facetten die bij elkaar horen. Geloof en genade.
Geloof heeft per definitie geen verdienste. Het is genade, dat wij, jij en
ik, geloven. Heerlijk evangelie, dat van Paulus. Iets anders in deze tijd
is ongezond en het levert een ziek geloof op. Dat je twee boodschappen
niet met elkaar kan mengen, zegt Paulus duidelijk genoeg.

‘Ernstig genoeg, maar we blijven blij met het evangelie.’

We zijn sowieso blij met de Bijbel, het woord van God. Dat kan niemand
ons ontnemen. Het woord van God is niet gebonden. Aan geen enkele
plaats of lokale gemeente. God zorgt zelf voor Zijn woord, dat voortgaat.
Hij zal er zelf wel voor zorgen dat het blijft klinken. Zoals Paulus als een-
zame apostel verder ging terwijl hij in heel wat gemeentes niet langer
welkom was.

‘Ja, hij was een geroepen apostel, en afgezonderd.’

De verkondigers van zijn evangelie komen vroeg of laat ook in een een-
zame positie. Het gaat er niet om, dat er een grote aanhang is qua aan-
tal mensen, maar dat de verkondigers van de geheimenissen trouw zijn.
Aan het betrouwbare woord dat hen overgeleverd werd. Dat zijn de ge-
zonde woorden die nu zouden klinken.

‘Gezonde woorden zijn tot opbouw.’

Dat mogen we najagen; wat de vrede en de onderlinge opbouw be-
vordert. We zijn tot opbouw wanneer we de gezonde woorden van
Paulus doorgeven en er zelf blij mee zijn. Die vreugde en dankbaar-
heid van ons hart, komt ook naar buiten. Daarmee kunnen we voor
de ander een bemoediging geven, We mogen de God van alle ver-
troosting kennen, bijzonder en vol genade!

‘We hebben een echt blij makend evangelie.’

Dat is wat het goede nieuws ook zou bewerken; vreugde en blijdschap
in je hart. Omdat de gezindheid van het vlees vijandschap tegen God is,
kom je weerstand tegen deze boodschap tegen. Men wil graag eigen
woorden in plaats van die van het evangelie zetten. Of: men wil de voor
deze tijd (van genade) geldende gezonde woorden niet. In plaats daar-
van kiest men liever voor de (voor deze tijd) ongezonde woorden van
het evangelie van de Besnijdenis.

‘Ze mixen alles?’

Ja, dan zeggen de voorvechters van dat mengevangelie (wat eigenlijk
geen echt evangelie is), dat zij de hele Schrift gebruiken. Alsof degenen
die Paulus navolgen (1 Corinthiërs 11:1; Filippenzen 3:17) dat niet doen!
Dat getuigt van hun (de mengevangelisten) onkunde en onwetendheid.
Maar de apostel schrijft zelf in Galaten 1, dat wanneer hij zelf of een
boodschapper uit de hemel een evangelie zou brengen, afwijkend van
wat hij al verkondigd had: in de ban zij hij!

‘Dat zijn ernstige woorden.’

In het christendom is men zó ver afgeweken van het paulinische evan-
gelie, dat men eigenlijk niets van dat zuivere evangelie weet. Zodra men-
sen iets daarvan naar voren brengen, worden ze argwanend bekeken.
Kom niet aan met genade alleen, want dan is het niet best. Aan de an-
dere kant heb je altijd mensen, die de genade wel hebben leren kennen,
maar na verloop van tijd onzeker worden en toch weer onder de wet (of
Thora: onderwijzing) gaan leven. Paulus keerde zich daar heel fel tegen
in de Galatenbrief, want het gaat om: leven uit geloof, in Gods genade!

’Hij ging door lijden heen naar heerlijkheid.’  

Ja Hebreeën 12 schrijft, dat Hij de schande veracht en het kruis verduurd
heeft. Letterlijk: Hij bleef onder dat kruis gaan en staan. Dat is wat je leest;
daarbij ook vers 3: neem in rekening Degene Die zo’n tegenspraak door de
zondaren verdroeg terwijl Hij te midden van hen was.
Opnieuw dat woord verdragen, dat letterlijk: onder-blijven betekent. Hij
ging de weg, de loopbaan die Vader voor Hem had bepaald.

‘Ja die tegenspraak heeft Hij veel meegemaakt.’

In het bijzonder door de Joden, lees Johannes maar. Elk hoofdstuk bijna
raakt Hij in gesprek met ze. Zij willen fel discussiëren, maar Hij antwoord-
de steeds op een manier, die zij niet konden weerstaan. Daarom moest
Hij uiteindelijk weg, uit de weg geruimd worden. Zij spraken Hem tegen,
dan staat het woord anti-logia in het Grieks: in plaats van–zegging.
Dus zij wilden in plaats van Zijn woorden hun eigen mening handhaven.

‘Dat is nu nog steeds zo.’

Natuurlijk, dat is nog steeds zo. Bij Paulus vind je dat woord als werk-
woord terug in Romeinen 10:21; Titus 1:9; 2:9. Israël is een tegenspre-
kend volk, zij wilden in plaats van de woorden van IEUE hun eigen woor-
den en die handhaven (hardnekkigheid). Dat komt ook terug in Titus 1:9
waar je de tegensprekers tegenkomt, ook uit de Besnijdenis. Zij spraken
liever andere woorden dan die van Paulus!

‘Geweldig, wat Hij heeft gedaan.’

Nou en of, daarom begint het evangelie bij Paulus met Zijn sterven, dood,
begrafenis en opstanding. In de tradities van het christendom is de nadruk
echter komen te liggen op Zijn geboorte in Bethlehem. Op een onjuiste tijd;
men viert de geboorte van Mithras op het zonnewendefeest. Straks op 25
december viert iedereen de geboorte van het kindje weer. Dat het een puur
heidense achtergrond heeft, deze datum, weet men meestal wel – of niet.

‘Maar het gaat om iets anders.’

Het evangelie is goed nieuws, om dat Hij werd opgewekt uit de dood en uit
de doden. Een bijzondere gelegenheid. Paulus spreekt vaak over de redding
door de opstanding van Christus. In Galaten 4 noemt hij heel even dat Hij
gekomen is, geboren uit een vrouw, onder de wet. En zo kwam Hij; na ver-
loop van tijd in het land Judea en Galilea en verichtte daar veel wonderen en
deed goed. Hij werd verworpen en vernederd tot zelfs de dood van het kruis.

‘Weinig succesvol, deze bediening.’

Dat is het ook, van één kant bekeken. Van de andere kant was het uiterst
succesvol. Maar dat zal pas blijken als de uitkomst en vrucht van Zijn dood
zichtbaar wordt in de nieuwe schepping. Toen Hij uit het graf kwam, was
Hij de Eersteling van de nieuwe schepping. Alle anderen komen daarna en
zitten in feite in Hem besloten. Dat zal ook allemaal later blijken. Dan zal
de maximale vrucht in die schepping getoond worden.