Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Het evangelie blijft goed nieuws. Ik vind het nog steeds
verbazingwekkend.’

Wat in geen mensenhart is opgekomen, dát heeft God
bereid voor degenen die Hem liefhebben. Dat wil zeggen:
degenen die Zijn woord alle ruimte geven in hun leven en
dat op de eerste plaats stellen. Dán zul je verder komen in
de waarheid van het evangelie. In 1 Corinthiërs 2 bedoelt
Paulus niet, dat je het niet kan weten omdat het geheimen
van God zijn. Nee, hij bedoelt juist: op dat wij zouden weten
wat God ons in genade schénkt!

‘Nou, ik vind het een geweldig goed bericht, en ik ben er elke
dag blij mee.’

We vergeten daarbij niet, dat het Zijn genade is, dat wij het
kunnen verstaan, en dat met ons hart. Geen twijfel mogelijk,
als je gelooft in de beloften van God. Die zijn betrouwbaar,
daar kun je van op aan. God zal ál Zijn beloften waar maken.
Gegarandeerd. Ieder die dat betwijfelt, geeft daarmee uiting
aan ongeloof. Abraham achtte die God betrouwbaar, die wat
niet is in aanzijn roept. Hij geloofde tegen alle verwachtingen
in dat hij een zoon zou krijgen met Saraï. Hij twijfelde niet aan
de beloften van God door ongeloof.

‘Jahweh zal voorzien, dat was het waarop Abraham vast ver-
trouwde toen hij Isaäk op het hout bond.’

Hij overwoog daarbij, dat God bij machte was zijn zoon uit de
doden op te wekken en hij heeft hem bij wijze van spreken
daaruit teruggekregen. Dat zegt Hebreeën 11 in elk geval.
We hebben alle vertrouwen in die grote God, die de doden
opwekt en levendmaakt. Allen zullen uiteindelijk léven, zonder
einde, nadat de tweede dood is opgeheven. Alles en iedereen
zal delen in de heerlijkheid van God en dat zal bovenal tot eer
van die God zijn, die Zijn eigen Zoon liet kruisigen en niette-
min de mensheid bleef liefhebben. Hij wekte Hem op en daar-
mee kwam de heel de nieuwe mensheid uit het graf. Het is
slechts een kwestie van tijd, dan zal blijken dat God wérkelijk
liefde is en allen gered heeft! 

‘Het evangelie biedt bijzonder uitzicht, vind ik.’

De blijde boodschap is, dat na lijden heerlijkheid volgt. Dat
blijkt uit Romeinen 8 en andere Schriftplaatsen. Het lijden 
van Hem was diep en duurde jaren, met als hoogtepunt het
lijden naar geest, ziel en lichaam op het kruis, het vloekhout
(het hout waar op de Gehangene naar de Thora de vloek
van Alueim – Elohim rustte : Deuteronomium 21:22,23).
Het diepste lijden was in de drie uren van duisternis (het 6e
tot het 9e uur) op Golgotha. Hij werd tot zonde gemaakt!

‘Dat blijft heel indrukwekkend, het doet je beseffen hoe groot
de liefde was, die Hem daartoe bracht.’ 

Door Zijn lijden, dood en opstanding en hemelvaart heen
werd Hij verheerlijkt door Vader. Na vernedering kwam de
verhoging. God verhoogde Hem uitermate hoog, na de zeer
diepe verootmoediging en vernedering van de dood van het
kruis. Dat zal leiden tot de verheerlijking van God, die dit al-
les in liefde heeft uitgewerkt. In de Naam van Jezus zal eens
elke knie zich buigen en elke tong belijden dat Hij Heer is.
Dát is de heerlijkheid die na het aardse lijden volgt.

‘Wat een boodschap he. Daar valt niets van af te dingen.’

Het staat gewoon zo geschreven. Niemand kan en zal daar
ooit iets van af kunnen halen. De tegenwerker wil niets liever
dan deze waarheden verdoezelen. Hij wil een mistgordijn ma-
ken waardoor mensen de waarheid van het evangelie niet
meer kunnen zien, laat staan geloven. Door tradities van men-
sen die over de Schrift heen gelegd zijn, is men het zicht op
het evangelie van de heerlijkheid van de gelukkige God
kwijtgeraakt. We leven echter in de tijd dat dit opnieuw ver-
kondigd wordt. Dat is al een stukje hemel op aarde! 

‘Mooi dat we zien hoe de kruisiging en opstanding van de
Heer Jezus Christus centraal staat in de eonen.’

Daar kan geen misverstand over bestaan. Deze cruciale
gebeurtenissen zijn rechtstreeks van invloed op de levens-
wandel van de gelovige van nu. Die leeft door genade. Dat
is de enige manier van leven. Geen andere mogelijkheid.
Want door het werk van Christus is voor God de oude mens
meegegaan met Christus het graf in (na te zijn meegkruisigd)
en sindsdien leeft voor God in en met Hem de nieuwe mens.

‘De diepe betekenis wordt door heel wat ware gelovigen on-
voldoende onderkend, denk ik.’

Nadat de oude mensheid (die van Adam) verdween het graf
in, leeft voor God de nieuwe (die van Christus). Iets anders
is er niet. Op dat nieuwe leven in Hem en van Hem in de gelo-
vige kan de Thora van Mozes niet gelegd worden. Door de
kracht van de geest van God leeft de gelovige de liefde van
God, die verder gaat dan de eis van de Thora.
Daarom is de bediening van de geest van God: vrijheid en
zijn de grondregels van deze oude wereld niet op de gelo-
vige van toepassing!

‘Ja, wij zijn in Christus een nieuwe schepping, het oude is voor-
bijgegaan, zie! het nieuwe is gekomen!’

Ja, mooi he. Nu zul je zeggen: de praktijk is weerbarstig en
niet zo mooi. Maar dat neemt niet weg, dat deze belangrijke
en fundamentele geestelijke waarheid blijft staan.
God heeft in Zijn liefde dit ons gegeven, met het diepe be-
sef dat niets ons kan scheiden van de liefde van God die in
Christus Jezus, onze Heer, is! 

‘De grootste en meest ingrijpende gebeurtenis in Gods plan
van eonen, was dat niet de zondvloed?’

Dat zou je kunnen denken, overigens heeft ene Jonathan Gray
een zeer boeiende documentaire gemaakt over de vondst van
de ark van Noach in het gebergte Ararat in Turkije. De moeite
waard hoor. Het leuke daarvan is natuurlijk het tastbare bewijs
van de beschrijving in Genesis van de grote watervloed, waar
overigens een Petrus ook duidelijk over spreekt in zijn brieven.
Theologen die dat betwijfelen uiten daarmee hun ongeloof.
Petrus en bovendien de Heer Jezus zelf geloofden dat wel. Zij
hadden de empirische wetenschap niet nodig. Voor hen was de
Schrift voldoende. Gewoon geloven wat er staat geschreven.

‘Maar de vloed van Noach was dus niet de meest ingrijpende
gebeurtenis in Gods plan?’

Dat was de kruisiging en opstanding van de Heer Jezus Christus.
Dat heeft zo’n enorme invloed, uitwerking en gevolgen. Die
kunnen moeilijk overschat worden. De gelovige Jonathan Gray
wijst ook op Hem in zijn documentaires. Hij heeft nog drie ui-
terst boeiende gemaakt; over Sodom en Gomorra, Adama en
Zeboïm, over de berg Sinaï en over de doortocht door de Rode
Zee. Heel bijzonder.
Maar de dood en opstanding van de Heer Jezus Christus was de
belangrijkste gebeurtenis in het plan van God. God was in Chris-
tus de wereld met zichzelf verzoenend, hun krenkingen niet aan-
rekenend. Daardoor werd eens en voor altijd met de zonde afge-
rekend. Daarom moest Hij tot zonde gemaakt worden.

‘Deze oplossing van het ‘probleem’ van de zonde is doorslagge-
vend voor heel de mensheid en heel de schepping!’

Dat kun je wel zo zeggen, ja. God is de Redder van alle mensen,
inzonderheid van de gelovigen. Heerlijk evangelie, een werke-
lijk blij makend woord. De mens Christus Jezus is de Middelaar
tussen God en mensen, vandaar dat Hem een purperen man-
tel werd omgehangen; purper is de kleur van de Middelaar. Hij
brengt de mens bij God en andersom. In purper zit (hemels)blauw
en rood (aarde) door elkaar gemengd. Door deze ene Middelaar
hebben wij nu vrije toegang tot de Vader en is er nooit meer
veroordeling mogelijk voor ons, die in Christus Jezus zijn!

‘Toen Hij gekruisigd moest worden, droeg Simon van Cyrene Zijn
kruis. Heeft dat een bijzondere betekenis?’

Er bestond in die tijd een een synagoge van Cyrene in Jeruzalem. Dat
kan een van de redenen zijn, waarom deze Simon hier was. Zijn naam
betekent: ‘horen’, en dat was wat de Heer Jezus zelf deed op aarde.
Dat getuigde Hij. Hij hoorde steeds naar wat Vader zei en deed dat.
Deze Simon deelde kennelijk in het dragen van het hout, waaraan de
Heer gehangen zou worden. Het is een symbool van het lijden dat Hij
moest dragen toen Hij aan het hout hing. De weg ernaar toe was voor
Hem al diep onder het geestelijk lijden, nu kwam daar het lichamelijk
aspect bij.

‘We hebben waarschijnlijk geen idee hoe diep dat geweest moet zijn.’

Er wordt in de evangeliën niets gezegd over ‘wat er in Hem om ging’
of ‘wat Hij voelde’. Dat is klaarblijkelijk voor ons niet van belang.
Het feit dat Hij leed wordt in de Schriften zwaar benadrukt, en wat
voor gevoelens Hij had, doet er kennelijk voor ons niet toe. Zijn Vader
heeft dat uiteraard wel geweten. En dan gaat het om wat Hij deed en
dat Hij de weg die Hem voorgesteld was, zou bewandelen. De vreugde
die Hem door Vader in het vooruitzicht was gesteld, was Zijn kracht.
Na het diepe lijden zou allesoverstijgende heerlijkheid volgen.

‘Dat is voor ons ook zo.’

Ja, steeds wordt dat gezegd. Na lijden komt heerlijkheid. Romeinen 8
laat daar geen misverstand over bestaan. Het lijden betreft heel de
schepping. Ook de gelovige lijdt net zo als de anderen. Geen enkel mis-
verstand kan daarover bestaan. De Schrift zegt het, en de praktijk wijst
het uit. Hij kan daarom meeleven met ons lijden, Hij is er zelf doorheen
gegaan en dat dieper dan wij. We kunnen Hem vertrouwen in de diepte
waar wij soms door gaan. Hij is er, hoe diep wij ook zitten. Als er mense-
lijk gezien geen uitweg meer is, dan nog kunnen wij opzien naar Hem,
die ons altijd onuitsprekelijk liefheeft. Als geen ander kan Hij opkomen
voor ons. Romeinen 8 zegt, dat Hij voor ons bidt en pleit bij de Vader.
Dat doet Hij vandaag voor ons, voor u, jou en mij.

‘Dat is bijzonder fijn zeg, betere voorbidder is er niet.’

We vergeten dat weleens. Hij bidt en pleit voor de heiligen bij de Vader.
Daar zijn wij dankbaar voor en weten dat niets ons kan scheiden van de
liefde van God in Christus Jezus. Dat is nu zo, omdat Hij de diepe weg via
het lijden, het kruis is gegaan, en dat voor iedereen. Hij leed en was de
losprijs voor allen. Heerlijke boodschap, die ons bevrijdt!