Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘He, wat jij gister zei zoals Paulus bezig was he. Dat vind je niet zo heel
veel meer terug in kerk en kring. Men spreekt vaak naar tradities en
vast ingesleten dogma’s en leringen. Weinig verrassende nieuwe dingen.’

Als je het mij vraagt, komt dat door het steeds niet het woord zelf aan het
woord laten, maar over het woord spreken. Daarom staat bijvoorbeeld de
Romeinenbrief bomvol citaten uit de Tenach (Oude Testament). Wat daar-
mee vastgesteld kan worden, is dat de apostel de Schriften zelf aan het woord
laat komen. Als we hem willen navolgen, dan gaat dat op die manier.

‘Maar je merkt, dat mensen zelf willen praten en aan het woord willen zijn.’

Maar het een sluit het ander toch niet uit? Als je een bijbelkring hebt bezocht
kun je daarna er met elkaar over spreken. Een vraag stellen kan altijd. Daar kun
je dan  de bijbelstudieleider over benaderen. En die kan in de kring de vraag be-
antwoorden. Daarbij legt de Schrift zichzelf uit.

‘Soms hoor je ook, dat mensen met elkaar over onderwerpen willen spreken.
Hoe kijk jij daar dan tegenaan? Denk je dat je samen verder kan komen in de
Schrift?’

Dat laatste zeer zeker. Het lijkt mij, dat leraren er zijn om de heiligen toe
te rusten en voeding te geven. Deze voeding komt uiteindelijk uit het hoofd,
onze Heer, zelf naar de leden van het lichaam.

‘Betekent dat een meer eenrichtingsverkeer in de bijbelstudie?’

‘Het is naar mijn stellige overtuiging nodig, dat iemand goed voorbereid en
in en naar de Schrift spreekt. Daar kunnen mensen op reageren en vragen
over stellen. Maar de Schrift zelf geeft het antwoord.’

‘Loop je dan geen kans, dat het alleen de opinie van de betreffende leraar is?’

De leraar zal zijn opinie achterwege laten ten gunste van de Schrift zelf, als
het goed is. De Heer Jezus Christus is dé leraar waar de leraar naar zal luisteren
en doorgeven wat hij ontvangt.

Paulus ontving zijn woorden in zijn brieven van Christus Jezus, de verheerlijkte
Heer. Die woorden zijn er om door te geven en waar nodig is, toe te lichten.

‘Weet je wat ik jammer vind?’

Nou?

‘Dat er zóveel verschillende meningen en visies zijn. Verdeeldheid.
In kerken en groepen is dat alom aanwezig.’

Welk onderwerp heb je dan in gedachten?

‘Eigenlijk maakt dat niet zoveel uit. Over veel onderwerpen bestaan
veel meningen.’

Daar moet toch wel uit te komen zijn?

‘Soms bekruipt me het gevoel, dat men er helemaal niet meer uit kán
komen. En ik heb weleens de indruk, dat men -óók in evangelische kringen-
als wijs wordt beschouwd als men aangeeft ‘het niet te weten’.’

Dat laatste lijkt mij niet uit Gods woord te komen. Dat is volgens mij wel
helder. Paulus is glashelder, die laat geen onduidelijkheid bestaan over
dingen.  Twijfel bemerk je bij Paulus niet. Hij spreekt wel over sommige
dingen van de praktijk en laat dan diverse kanten zien. Bijvoorbeeld bij
zaken rond het huwelijk en bijvoorbeeld eten van vlees, het houden van
dagen en dat soort dingen.

‘Je merkt, dat men allerlei visies heeft. De ene visie volgt de ander in hoog
tempo op. De gelovigen wordt de ene keer dit en de andere keer dat voor-
gehouden.’

Maar hoe houdt men dan bijbelkringen?

‘Men heeft gespreksgroepen. Dan bespreekt men allerlei onderwerpen.
Zoals abortus en euthanasie en dat soort dingen.’

En? Komt men daar verder mee?

‘Wat ik er van weet, is dat iedereen een eigen mening heeft en die naar
voren brengt. Er komt geen vaste, duidelijke lijn uit naar voren.’

In feite geen echte bijbelse onderwerpen, meer ethiek dus. Uit de Schrift
komt wel iets anders naar voren. Paulus hield -soms lange- spreekbeurten
en gaf dan aan wat de Schriften zeggen. Uit de toespraken in Handelingen
kun je opmaken, dat Paulus voortdurend Schriftplaatsen aanhaalde en de
betekenis ervan liet zien. Dit is hoe we ook bijbelstudie zouden doen.

‘Vreemd, dat men al die eeuwen in de kerken in het algemeen zo
weinig heeft verteld wat Paulus wérkelijk schreef.´

Je bedoelt dat God allen redt en alles in allen wordt?

‘Ja, en dat ‘allen’ gewoon echt allen is, en niet ‘allen, die geloven’.

Dat heeft diverse oorzaken. De leringen van mensen (en demonen)
hebben grote invloed gekregen, vooral toen de gemeente tot staats-
kerk werd gemaakt. Het ging om aardse macht en niet langer om het
als een vreemdeling op aarde zijn.
Daarbij wilde de tegenstander God van Zijn eer roven door allerlei
heidense leringen te doen insluipen in de kerk.

‘Zoals?’

Bijvoorbeeld dat dood eigenlijk leven is, de boodschap van de slang
in de hof die de dood ontkende. Dat vind je terug in de heidense leer
van Plato, de onsterfelijkheid van de ziel. In de kerk en in veel groepen
vandaag leert men dat de gelovige direct bij het sterven naar de hemel
gaat. Dat is gewoonweg niet waar.

‘We hebben daar niet zo lang geleden bij stilgestaan, ja. Toen werd voor
mij duidelijk, dat teksten verkeerd uitgelegd worden, onder andere onder
invloed van gebrekkige vertalingen.’

Mensen denken dat hun geliefden die geloofden nu bij de Heer zijn, maar in
dat geval is de hele verwachting van 1 Thessalonicenzen 4:13-18 onzinnig
geworden. Een ontmoeting met de Heer in de lucht van hen die in Christus
ontslapen zijn wordt dan overbodig, want zij waren allang bij de Heer.

‘Ja eigenlijk heel vreemd, dat gelovigen dat niet door hebben. Het is juist
een prachtige verwachting dat wij allemaal samen tegelijk de Heer ontmoeten
in de lucht, Hij wordt dan verenigd met Zijn lichaam. Mooi!’

‘Wel mooi, dat wij naar een toekomst leven, waarin al het lijden
en de dood definitief uitgebannen zal zijn.’

En het zal nooit meer terugkeren ook. Gods plan is erop gericht,
de schepselen door tegenstellingen te onderwijzen. Als de lessen
eenmaal geleerd zijn, valt de functie van dood, duisternis en het
kwaad weg. God heeft het dan getransformeerd tot leven, licht en
goedheid door middel van het kruis en de opstanding van Christus.

Bijzonder is ook, dat Paulus spreekt van de mens Christus Jezus in
1 Timotheüs 2:5,6 die zichzelf gaf tot een overeenkomstige losprijs
voor allen.

‘En daar gaat het opnieuw niet over geloof van de mens?’

In het tekstverband gaat het om Gods wil, Hij wil dat alle mensen gered
worden en tot erkenning van de waarheid komen. Men verandert dat in
de uitleg handig tot een wens van God, maar dat staat er niet.
In de Griekse grondtekst staat thelema en dat is de wil van God.

De vraag is: welke wil is sterker, die van God of die van de mens?

‘Ja dat lijkt mij duidelijk, die van God natuurlijk.’

Zoveel groter de Schepper dan het schepsel is, zoveel sterker is de
wil van God dan die van de mens. Als je in het dagelijks leven ziet,
hoe gemakkelijk de wil van de mens te beïnvloeden is, dan weet je
hoe zwak de leer van de vrije wil van de mens is.

‘Paulus zegt toch ook in 1 Timotheüs 4:9,10 dat God inzonderheid de
redder van de gelovigen is?’

Jawel, maar dat zegt hij na de mededeling, dat God de redder van alle
mensen ís. Dat blijkt nu, vandaag, in de gelovigen!

‘De Heer is waarlijk opgestaan!’

Zo is dat! Geweldig evangelie voor een ieder die het maar wil horen.
De dood is definitief overwonnen. God wekte zijn zoon op de derde
dag op. Hij is de eersteling van de nieuwe schepping.
Dat is Gods hart: leven geven aan ieder, uiteindelijk.

‘Ja in 1 Corinthiërs 15 staat toch, dat de laatste vijand de dood is?’

Als je het boek openbaring erop naslaat, zie je dat in Openbaring 20
gezegd wordt dat de dood en het dodenrijk in de poel van vuur
geworpen worden. Er wordt twee keer gezegd in Openbaring 20 en 21,
dat de poel van vuur de tweede dood is.
Daarbij lezen wij ook, dat de tegenstander, het beest en de valse profeet
in die poel van vuur geworpen worden. Bij hen wordt niet gezegd dat
het de tweede dood is, want zij blijven erin leven.
Voor de mensen die erin geworpen zullen worden, is het de tweede
dood. Met andere woorden: al wat vijandig kon zijn is in de poel van
vuur geworpen, die nadrukkelijk de tweede dood is.
Wat is dan de laatste vijand?

‘Ik kan er niet onderuit: de laatste vijand moet dan wel de tweede dood
zijn. Dat kan niet anders.’

Daarmee laat Paulus dus zien, dat alle vijanden onder de voeten van
Christus zullen komen, en dat dus allen levendgemaakt zullen
worden! Paulus is logisch in zijn redenering.
Alle vijanden komen onder de voeten van Christus.
En God zal zijn: alles in allen!

‘Dat is niet allen die nu geloven?’

Nee, want in het tekstverband gaat het niet om geloof. Paulus stelt het
zoals hij het moest doorgeven van zijn Heer. In Adam sterven allen en
in Christus worden allen levendgemaakt. Alle anderen, de hemelingen,
zullen ook door Hem verzoend worden en daar is het lichaam van Christus
nauw bij betrokken.

Zodat uiteindelijk God zal zijn: alles in allen!