Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘De boodschap van Paulus gaat wel diep zeg.’

Het is het doorwerken van het kruis. Dat maakt een einde aan het vlees.
De trots van de mens gaat door het kruis onderuit. Als een mens trots
is, is dat vaak gebaseerd op iets, dat bereikt is. Men is (in het hart) trots
op behaalde resultaten, of op het al lang meelopen, of het al lang een be-
stuurlijke functie bekleden et cetera.

‘Het kruis maakt een einde aan de trots van de mens?’

Zeer zeker. Het kruis beëindigt de oude mens. Alleen een nieuwe schep-
ping in Christus telt. De nieuwe mens is het leven van Christus in de ge-
lovige. Aangezien dat helemaal, 100%, van Hem is, kan een gelovige zich
nergens op beroemen. Niet op allerlei kwaliteiten zoals: inzicht, wijsheid,
bestuurlijke vermogens, goed kunnen spreken, ijver, inzet of wat dan ook.

‘We hebben het allemaal van God ontvangen!’

Dat is wat Paulus ook aan de Corinthiërs schrijft:

En wat hebt u dat u niet hebt ontvangen? En als u het ook ontvangen hebt,
waarom roemt u alsof u het niet ontvangen had?

Paulus was het eerste hoofdstuk van 1 Corinthiërs al geëindigd met de
opmerking: ‘Wie roemt, roeme in de Heer’.
Mensen zijn geneigd zich te beroemen op allerlei dingen, ook de gelovige
ontkomt daar niet aan, kennelijk. Maar de diepgaande boodschap van het
kruis maakt een einde aan roemen in de mens. Door het kruis is al wat een
mens zou kunnen inbrengen, radicaal afgesneden. Wij hebben niets van
onszelf, het is alles uit Hem.

‘Dat blijkt uit Paulus’ woorden in 1 Corinthiërs 15?’

Ja, hij was zich ervan bewust, dat al wat hij had kunnen doen in het werk
van de Heer, alleen Zijn genade was: ….’maar niet ik, maar de genade van
God, die met mij is’……zegt hij. En zo geldt dat voor alles wat wij ooit heb-
ben kunnen doen in het werk van de Heer. Ieder, die uitgeroepen is, zou
zich dit bewust zijn. Geen roem, geen werk wat wij in rekening kunnen
brengen, het is alles Zijn werk!

‘Het is inderdaad zo, dat Paulus niet naar Petrus ging.’

Hij ging pas veel later naar Jeruzalem en sprak kort met slechts drie
apostelen. Veel te kort om zijn evangelie uitgebreid te kunnen
toelichten en ‘aan te passen’ of te ‘harmoniseren’ met de boodschap
van de twaalf. Nee, hij werd door de Heer afzonderlijk onderwezen in
de geweldige waarheden die hij als evangelie zou gaan verkondigen.

‘Zo is het, het blijkt niet uit Handelingen, dat het anders zou zijn.’

Het ontgaat velen, dat hij zijn evangelie (hij noemt het drie keer ‘mijn
evangelie’) afzonderlijk van de twaalf ontving en ook afzonderlijk van
hen ging prediken. Hij vroeg geen toestemming aan Petrus, de leider
van de apostelen van de besnijdenis. Evenmin deed hij dat bij Jakobus
die aanzien had vanwege een bloedband met de Heer Jezus.

‘Dat telt toch niet zo? Het gaat toch om wie door de Heer aangesteld is?’

Precies, en daarmee zien we dat het vlees de overhand kreeg; men ging
kijken naar wie een bloedband met de Heer had; dat was belangrijker ge-
worden dan hij die door de Heer geroepen was tot apostel van de besnij-
denis. In het lichaam van Christus tellen bloedbanden dan ook niet; het
gaat puur om de geestelijke band en binding met de Heer zelf.

‘Maar binnen met name de evangelische wereld zie je dat families belang-
rijk zijn.’

Ja, denk bijvoorbeeld aan Maasbach in Nederland en de Schullers (hoewel
ik die niet bij de echte evangelischen reken) in Amerika. Met name de laat-
sten hebben een aardig familiebedrijf opgebouwd waarbinnen men vanaf
50000 tot 200000 dollar per jaar per familielid verdient, volgens een arti-
kel in het Nederlands Dagblad van afgelopen zaterdag. Het zal nu allemaal
wel wat minder gaan gelet op de onzekere economische tijden. In elk geval
heeft Hour of Power Robert Schuller aardig wat geld opgeleverd.

‘Ja je ziet ook bij een Billy Graham dat een en ander overgaat van vader op
zoon.’

Overigens is Billy Graham al heel lang op de oecumenische toer, en heeft
de ene weg Jezus Christus boodschap verlaten. In zijn opvatting kunnen er
ook andere wegen zijn tot God. Hij is al lang veel minder duidelijk dan men
vaak nog steeds denkt. Wat dat betreft zou een zeer diepgaand en kritisch
onderzoek naar zijn achtergrond op zijn plaats zijn!
Overigens komt het belang van familiebanden in veel gemeentes voor, en
dat zou niet moeten, want het gaat om geestelijke dingen. Het evangelie is
niet naar de mens. Het vlees speelt geen rol, heeft geen nut!

‘Wat een verdriet moet Paulus gehad hebben, toen hij zag, dat
allen in Asia van hem werden afgekeerd.’

Dat was een lijden en een verdriet in zijn leven. Men had liever de
schaduwbeelden dan waar die schaduwbeelden van spraken: de
Heer zelf en de zegeningen in Christus Jezus onder Zijn genade. De
apostel beijverde zich dat geweldige evangelie van de heerlijkheid
van God in het aangezicht van Christus te prediken.

‘Dat werd hem niet in dank afgenomen.’

Hij kreeg niet alleen letterlijke stenen (Lystra), maar ook en vooral
geestelijke stenen naar het hoofd geslingerd. Andere apostelen waren
beter, hij sprak niet goed en te lang, kortom: hij kon bij  velen niet goed
doen. Meer het evangelie is niet naar de mens omdat het het vlees buiten
spel zet. Het vlees wil graag ijverig werken om zo vrucht te dragen, maar
dat heeft voor God geen betekenis.

‘Ja, als je Paulus wil volgen, die de verheerlijkte Heer, Christus (niet:
Jezus) volgde, kom je dus dezelfde dingen tegen?’

Jawel, daar kunnen velen van getuigen, die Paulus zijn gaan volgen.
Je wordt dan binnen de christelijke wereld eruit gegooid. Je kunt vertrek-
ken, je bent niet langer welkom. En als je spreker bent, word je niet meer
uitgenodigd. Je kunt ophoepelen. Net zoals de Heer de synagoge uit werd
gezet. En de ouders van de blindgeborene die genezen werd, wilden niet
bekennen, dat Hij hun zoon had genezen, want zij waren bang uit de syna-
goge geworpen te worden (Johannes 9:18-22). Want Hij doorbrak het sys-
teem van de judaïsten!

‘Het is net als in de wereld.’

Misschien is het nog wel erger dan in de wereld, als het om religie gaat. Dan
zijn mensen veel fanatieker. Paulus was na zijn ommekeer van genade niet
langer welkom in de religieuze kringen waar hij uit kwam. Maar er kwam
evenmin een nauwe samenwering met de twaalf apostelen tot stand. Paulus
ging niet naar Petrus om met hem alles door te spreken en zich aan te sluiten
bij de twaalf, alsof Paulus dezelfde opdracht had!

‘Machtig, hoe die genade van het evangelie steeds weer aanspreekt.’

Voor de mens op aarde in zijn vlees een uiterst moeilijke boodschap.
Velen kunnen dat niet verdragen. Men wil per se wat doen. Of het uit
zich in ‘kiezen voor Jezus’ of ‘je moet wel eerst echt geloven’. Of men
probeert allerlei dingen op te leggen die God niet oplegt. Bijvoorbeeld
opleggen van de Thora op de gelovige mens. Men wil zich dan houden
aan de sjabbat en de feesten van Israël meevieren.

‘Ja, er zijn allerlei messiaanse gemeentes waar men deze dingen doet
en dus ook op zaterdag bij elkaar komt.’

Als mensen willen leven onder de Thora die aan Israël gegeven was
terwijl men zelf uit de heidenen komt, dan moet men dat zelf weten.
Geestelijk gezien draai je de klok dan vele jaren terug. Je gaat je weer
bezighouden met de schaduwbeelden van het oude verbond, die aan
het volk van God waren gegeven als een type van de geestelijke wer-
kelijkheid in Christus, zoals Hebreeën 10:1 en Kolossenzen 2:16-22
zeggen.

‘Eigenlijk heel wonderlijk, dat die gelovigen zich niet aan het Hoofd
houden.’

Het is geestelijk op het verkeerde been staan. De tegenwerker heeft dit
als een meestertruc uit zijn hoge hoed tevoorschijn getoverd en weet
ook gelovigen ermee te betoveren (Galaten 3:1). De Galaten waren ‘uit-
zinnig’ toen zij terugkeerden van onder de genade naar onder de Thora.
Dit tot zeer groot verdriet en verbijstering van de apostel van de genade.

‘De geschiedenis herhaalt zich?’

Absoluut! Vermenging van werken en genade is fataal, het is dodelijk, het
is dan geen genade meer. Paulus is ongelooflijk fel in Galaten. Men miste
de geestelijke inhoud en betekenis van de Thora volkomen door de sjab-
bat te gaan houden, speciale dagen en feesten te vieren, die schaduwen,
typen waren van de grote heerlijkheid die komen zou. Met andere woor-
den: als je je zo gaat bezighouden met de typen, heb je niets. Het heeft
geen enkele zin, en God behaag je er niet mee. Het is ijdele verleiding.
Wij richten ons op de grote genade, die ons gegeven is in Christus Jezus!

‘Zo, ik ben er nog wel stil van.’

Waarvan?

‘Van het toch zo diepgaande verschil tussen de beide evangeliën.’

Paulus schrijft over de nieuwe schepping, die pas na het kruis echt gestalte
kon krijgen in de Eersteling van die nieuwe schepping, onze Heer, die als
de Opgestane het Hoofd van de nieuwe mensheid is. Hij is de Heer die uit
de hemel neergedaald is en als de laatste Adam de mensheid zal voeren
naar het hart van God, in onderschikking.

“Nou het is zeker beter, te bedenken de dingen die boven zijn, waar
Christus is, gezeten aan de rechterhand van God.’

Dáár is ons leven verborgen met Hem, in God. Betere plaats is er niet.
Dat nieuwe leven wat Hij ons gaf, is samen met Christus verborgen in
God. Dat nieuwe leven is het leven dat Christus nu zelf heeft en dat le-
ven kan niet zondigen! Het gaat om een nieuwe schepping in Hem.
Die boodschap kon de apostel bij de Corinthiërs niet kwijt. Zij hadden
nog melk nodig en waren nog niet toe aan de vaste spijs, het vaste voed-
sel (honing). Dat werd pas later in de latere brieven onthuld.

‘Er is kennelijk nog niet veel veranderd in de christenheid.’

Als je kijkt in de christenheid vandaag, dan vertoont die karaktertrekken
van Corinthiërs, niet die van Efeziërs-Filippenzen-Kolossenzen. Maar ja,
de boodschap klinkt vandaag, hoewel niet overal, maar toch. Laten wij
ons verheugen in die genade, die Hij schenkt. En dat is geweldig rijk en
geweldig veel. Laten wij deze schatten koesteren en doorgeven!