‘Wat een verdriet moet Paulus gehad hebben, toen hij zag, dat
allen in Asia van hem werden afgekeerd.’
Dat was een lijden en een verdriet in zijn leven. Men had liever de
schaduwbeelden dan waar die schaduwbeelden van spraken: de
Heer zelf en de zegeningen in Christus Jezus onder Zijn genade. De
apostel beijverde zich dat geweldige evangelie van de heerlijkheid
van God in het aangezicht van Christus te prediken.
‘Dat werd hem niet in dank afgenomen.’
Hij kreeg niet alleen letterlijke stenen (Lystra), maar ook en vooral
geestelijke stenen naar het hoofd geslingerd. Andere apostelen waren
beter, hij sprak niet goed en te lang, kortom: hij kon bij velen niet goed
doen. Meer het evangelie is niet naar de mens omdat het het vlees buiten
spel zet. Het vlees wil graag ijverig werken om zo vrucht te dragen, maar
dat heeft voor God geen betekenis.
‘Ja, als je Paulus wil volgen, die de verheerlijkte Heer, Christus (niet:
Jezus) volgde, kom je dus dezelfde dingen tegen?’
Jawel, daar kunnen velen van getuigen, die Paulus zijn gaan volgen.
Je wordt dan binnen de christelijke wereld eruit gegooid. Je kunt vertrek-
ken, je bent niet langer welkom. En als je spreker bent, word je niet meer
uitgenodigd. Je kunt ophoepelen. Net zoals de Heer de synagoge uit werd
gezet. En de ouders van de blindgeborene die genezen werd, wilden niet
bekennen, dat Hij hun zoon had genezen, want zij waren bang uit de syna-
goge geworpen te worden (Johannes 9:18-22). Want Hij doorbrak het sys-
teem van de judaïsten!
‘Het is net als in de wereld.’
Misschien is het nog wel erger dan in de wereld, als het om religie gaat. Dan
zijn mensen veel fanatieker. Paulus was na zijn ommekeer van genade niet
langer welkom in de religieuze kringen waar hij uit kwam. Maar er kwam
evenmin een nauwe samenwering met de twaalf apostelen tot stand. Paulus
ging niet naar Petrus om met hem alles door te spreken en zich aan te sluiten
bij de twaalf, alsof Paulus dezelfde opdracht had!