Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Dat was een scherp gesneden woord gisteren.’

Dat moet, anders zakken we weer snel terug in een al dan
niet verkapt wetticisme. Natuurlijk is de genade van God ge-
nieten geen aanzet tot wetteloos gedrag. Wanneer je de Galaten-
brief goed leest, zie je dat de geest van God die van de vrijheid
is. Vrij van gebondenheid onder de zonde, onder de/een wet
of onder de wereld.

‘Daar gaat het om, vrij in Hem.’

We hebben een machtig God, de Plaatser die alles goed en
op Zijn plek zet. Hij heeft alles in Zijn hand. Hij zet de gelovige
in genade. Hij redde ons door Zijn geliefde Zoon voor genade,
dat is: het tentoonspreiden ervan in de komende eonen.
En wij zijn in de gelegenheid dat te schenken aan onze mede-
mens. Genade geven, dat is een handeling die aan de gever
én de ontvanger vreugde, blijdschap geeft.

‘Geweldig, dat we zo door God genade ontvangen.’

Het opmerkelijke is, dat van meet af aan dat dit verkondigd
werd, allerlei genade rovers in actie kwamen. Zij worden aan-
gestuurd door de tegenwerker. Die tegenstander werkt erg
wettisch. Wanneer de wetteloze zijn dictatuur vestigt, zal
dat gebeuren door middel van veel onbuigzame wetten.
Iedereen zal dan in de klem zitten. Geen genade meer, alleen
wet en buigen voor het beest en zijn beeld.

‘Scherpe tegenstelling tot de genade van God.’

We sluiten bijna deze periode van genade af. Nog even en
de bazuin van God zal klinken. Daarna wordt het een tijd die
in het boek Openbaring beschreven wordt. Onvoorstelbaar
veel genade hebben wij dan ontvangen! Zomaar, door God
de Vader geschonken. Elkaar genade schenken – dat gaat
veel verder dan alleen vergeving. Dat laatste kun je op terug-
komen. Bij genade niet: dan is, wat er tussen zat, weg! 

‘We zijn zo gezegend.’

Ja, alle reden om de vreugde in je hart uit te laten komen in
je handel en wandel. Dat blijft altijd in Gods genade. Niet te
vergeten dat dat zo is, want het wettische denken steekt tel-
kens de lelijke kop op onder gelovigen. Soms merk je dat aan
subtiele, kleine dingen. Zodra de vrijheid van gelovigen wordt
ingeperkt, ook al is het minimaal, is alertheid en opmerkzaam-
heid nodig.

‘Paulus spreekt ernstig in de Galatenbrief.’

Bijzonder fel ook. Het gaat erom, dat de gelovige in de praktijk
blijft leven in, van, door en uit genade van God. Niet de genade
van mensen, maar die van God. Jezus Christus is niet voor niets
gekruisigd en opgewekt. De apostel zegt heel fel in Galaten 5,
dat indien een gelovige zich laat besnijden, Christus voor diegene
niet tot nut is. De gelovige kan het immers zelf.

‘Tsja, zo scherp ligt het wel.’

We leven in de vrijheid van de genade van God. Er liggen heel
wat wettisch denkende vrijheid berovers op de loer. Al dan niet
verkapt proberen zij de gelovigen onder eigengemaakte regels
en/of de 10 woorden van Exodus 20 te brengen. Die woorden zijn
gegeven aan Israël en zij toonden vele honderden jaren aan dat
zij die niet konden houden.

‘Merkwaardig dat die les hun ontgaat.’

Vreemd, ja. De grote les van het oude verbond is juist, dat de
mens het zelf kan proberen, maar dat het niet lukt. Dat zou vol-
doende moeten zijn, wanneer je de Schrift leest. Ook de eigen
gemaakte regels en wetten baten niet. Want het gaat om het-
zelfde principe: religie. De gelovige zou maximaal genieten van
de vrijheid in Christus Jezus. Heerlijk om te leven onder de strak-
blauwe lucht, met de zon van de genade van God, die echte
warmte geeft.

‘Fijn, te leven in Zijn liefde en genade.’

Hij heeft ons lief, daardoor hebben wij rust in het hart en werkt Hij
de vrede uit. Wanneer we diep overtuigd zijn van de vrede die Vader
maakte door het bloed van het kruis van Jezus Christus, hebben we
diepe vrede in het hart. Verzoening door de dood van de Zoon bete-
kent, dat niets tussen God en ons in kan staan. Daarom hebben wij
volle vrijmoedigheid om met Vader te spreken.

‘Erg goed deze aspecten weer te horen.’

Gered in Zijn genade, verzoend met God. Wat willen we nog meer?
We zijn ons bewust daarvan en leven nu, vandaag, in Zijn genade.
Dat is ons leefklimaat. Daarvan spreekt Galaten. Ook in hoofdstuk 5. 
Een gelovige, die in wet gerechtvaardigd wordt is die gelovige, die
voor de levenspraktijk het verwacht van het houden van de Thora.
Men bedoelt dan vooral de 10 woorden uit Exodus 20.

‘We leven in genade volgens de brieven van Paulus.’

Zeker. Wanneer je in wet gerechtvaardigd wordt, zegt Galaten 5,
val je uit de genade. Je verspeelt je redding niet, maar je verliest in
de praktijk de zegen van de genade. Je leven wordt als vanzelf meer
verkrampt. Je innerlijke vreugde wordt gedimd, onderdrukt. De echte
vrijheid verdwijnt langzaam maar zeker uit je geloofsleven.
Wat een rust en inwendige vrede heb je, als je lééft in Gods genade! 

‘Heerlijk, om de vrede van God te kennen.’

Die vrede is niet te verstoren. God werkt in alle rust Zijn plan uit,
Hij raakt nooit in paniek. Het is Zijn liefde, die ervoor zal zorgen
dat werkelijk alles verloopt volgens de door Hem uitgestippelde
lijnen. Niets kan gebeuren zonder dat Hij het wil, wat Hij is het, die
alles bewerkt in overeenstemming met de raad van Zijn wil.

‘Dit geeft mij rust van binnen.’

Die rust is van Hem, het is Zijn vrede. Dat was ook het geheim van
Paulus. Die kon alles met gebed en smeekbede onder dankzegging
bekend maken bij Vader. Waarom die dankbaarheid? Omdat de
apostel al eerder schreef over het feit, dat God het is, die alles
doet samenwerken tot het goede. Wat er ook gebeurt, het is nooit
buiten Hem om, nooit buiten Zijn liefde om.

‘Dat is alles wat we nodig hebben.’

Wij hebben vrede naar God toe, want we zijn gerechtvaardigd om
niet in Zijn genade. Door het geloof van Jezus Christus is dat bewerkt.
Nu we zelfs met God verzoend zijn door de dood van Zijn Zoon heen,
hebben we de geweldige zekerheid, dat niets ons kan scheiden van
de liefde van God in Christus Jezus, onze Heer!

‘Machtig, die vrede die door God bewerkt is.’

Heel bijzonder wat in Kolossenzen 1:20 staat. Een machtig woord,
dat de kern van het evangelie voor vandaag is. God maakte vrede
in het bloed van het kruis. Het kruis waaraan de Zoon van Zijn lief-
de hing. En Hij was niet alleen de Eerstgeborene van heel de schep-
ping, maar ook de Eerstgeborene uit de doden. Eerst zegt de tekst
dat, en pas daarna komen vers 19 en 20.

‘Vader maakte vrede. Heel de schepping.’

Ja een bijzonder fijne tekst. God maakte vrede, daar op Golgotha.
Hij heeft de wereld, en meer nog, het al weder met Zich verzoend.
Doordat de Zoon door de dood heen moest gaan. En wat een dood
was dat! Die van het kruis. Het bloed van het kruis spreekt zowel
van het diepe lijden als van het vreselijk smalende karakter van
Zijn dood. Hij stierf alsof Hij een crimineel van die dagen was.
Terwijl Hij zonder zonde was.

‘Ja, ik vind dat indrukwekkend.’

Zo veel christenen hebben in de loop van de afgelopen 2000 jaar
het zwaard en vijandigheid verkondigd. Terwijl het een boodschap
van vrede had moeten zijn. God maakte immers vrede door het
bloed van Zijn kruis! En zo verzoent God het al weder met Zichzelf.
Dat betreft niet alleen de mensen, heel de mensheid. Maar ook al
de hemelse machten en krachten zijn erin betrokken. En het is dé
functie van het lichaam van Christus om in de komende eonen die
boodschap aan de hemelingen te brengen.