‘Toch bijzonder, dat wij weggerukt worden en niet dat wij zelf Hem
tegemoet gaan.’
Dit is wat in 1 Thessalonicenzen 4:13-18 staat. Het is daarna (in een flits zijn
we weg van de aarde) een ontmoeting met Hem in de lucht. Al die gelovigen
vanaf dat Paulus geroepen werden, tot aan de bazuin van God. We hebben
dat woord als vaste zekerheid; het verandert niet. Al de beloften van God zal
Hij waar maken, op het geschikte moment.
Grandioos he, dat we zo’n God en Vader mogen kennen, die ons kent in al
onze nood, bij ons betrokken is wanneer wij zwak zijn –en dat zijn we vaak-
en richt ons op als wij gebukt gaan onder zorg, nood en pijn.
‘Ja het betekent ook, dat wij de vrijkoping van ons lichaam zullen ervaren.’
Dat is een prachtig uitzicht, een mooi perspectief op wat wij zullen meemaken
dan op dat bijzondere moment. Die grote dag komt! De Heer kijkt er ook naar
uit. Ons samenvoegen met Hem is het eerste grote gebeuren in de geestelijke
en materiële wereld. Het zal de hemelingen meer verbaasd doen staan dan de
mensen. Onder de mensen zal een verklaring gevonden worden, die onder
meer door de geestelijke leiders van de wereld geduid zal worden.
‘Het is wel heel bijzonder, dat wij deze grote verwachting koesteren in ons
leven.’
Het is een geweldig uitzicht, met toppen die ver uitgaan boven al het andere
van de Schrift. Het evangelie van Paulus brengt de gelovige op ongekende
hoogte en toont de diepste diepte van de liefde van God. Niets kan ons immer
scheiden van Zijn weergaloze liefde! Hij zal allen terechtbrengen, omdat Hij
dat heeft gezegd. En Hij doet dat ook! Ons gevoel spreekt soms anders, maar
ook dat kan ons niet scheiden van de liefde van God in Christus Jezus.