‘Het kruis laat zien wat in het hart van God is.’
Dat hebben we meerdere keren met elkaar gezien, ja. Het was de diepe liefde van de
Vader voor de Zoon. Vader bedoelde Hem die grote vrucht van het immense lijden te
geven: het al, het universum. De Zoon is de lotgenieter van het al. Aan Hem werd het
alles door de Vader gegeven. Uit liefde.
Het bloed spreekt tot ons. Het vertelt ons veel over de pijn, de smart, de beklemming
die Hij doormaakte. Op een manier die wij nooit kunnen peilen.
‘Het is iets geweest dat heel erg diep is gegaan.’
Ook het kruis spreekt tot ons, maar van andere facetten dan het bloed. Het kruis spreekt
van vernedering en schande. Een aan het hout gehangene was een schande en een erg
diepe vernedering. Zo iemand hing te kijk voor iedereen die langs kwam. De zwakheid
en veroordeling die eruit spreekt; het is allemaal diep vernederend en schandelijk. Zo
was het, Hij hing daar. Voor heel de schepping, niet alleen voor de gelovige mensen.
Het offer, de dood van de Zoon, was er een die veel schandelijker was dan de offers die
onder de Mozaïsche Thora vereist werden. Hoewel die typologisch wel aspecten van
het Zijne aanduidden.
‘We raken op deze manier steeds meer onder de indruk van wat Hij deed.’
Kruisigen was iets, dat bij Mozes onbekend was. Het is van een andere orde dan wat
in Thora bekend was over offers brengen. De dieren stierven een pijnloze dood. De
Zoon echter ging door het diepste wat maar kon gebeuren: de dood van het kruis.
Dat is een uitdrukking uit Filippenzen 2. Dat spreekt van wat het kruis uiteindelijk
betekende (niet: bewerkte!) voor Hem. Een aan het hout gehangene viel onder de
vloek die in Thora vermeld wordt (Deuteronomium 21:22,23). Dat gold ook voor Hem.
‘Maar, het kruis wordt toch niet echt genoemd in Deuteronomium?’
Nee. Het valt in die zin ook weer buiten de Thora. Kruisiging stond niet in de Thora,
het was bestemd voor de laagste criminelen en buitengeworpen mensen. Onder die
categorie werd Hij gerekend en kwam letterlijke duisternis over Golgotha, drie uur
lang. Hij werd tot zonde gemaakt. Dat was het diepste lijden, voor zowel de Vader als
de Zoon. Daarna volgde de dood. Toen Hij wist dat het gedaan was, volbracht!