‘He denk jij dat die wegrukking heel erg snel zal gaan?’

Altijd wel gedacht ja. Bij nader inzien lijkt het ietsje anders te liggen.
Paulus heeft het in 1 Thessalonicenzen 4 en 1 Corinthiërs 15 over dat
gebeuren. Als je Thessalonicenzen leest, wordt het gebeuren van de bazuin als
iets ordelijks beschreven. Eerst worden de doden die in Christus ontslapen zijn,
opgewekt. Zij zijn dan direct levendgemaakt en dat is in onverderfelijkheid,
zo schrijft Paulus in 1 Corinthiërs 15:52.
Daarna, en er wordt dan nergens een tijdsbepaling gebruikt, worden de levenden
veranderd en doen onsterfelijkheid aan, zij worden ook levendgemaakt.
Hoe je dat precies moet zien, is lastig te zeggen.

Maar de Schrift laat ruimte te denken, dat alle gelovigen zich eerst kunnen verzamelen
op een of andere manier. Voor sommigen zal de afstand te groot zijn om te overbruggen,
maar voor anderen die in de buurt van elkaar wonen zou de mogelijkheid kunnen bestaan
elkaar op te zoeken als reactie op het klinken van de eerste bazuin(stoot). Zij, die al gestorven
waren en weer opgewekt zijn, zullen in dezelfde buurt waar zij stierven opnieuw
tevoorschijn komen.
Dat ligt voor de hand, als je het mij vraagt.

‘Dit is voor mij helemaal nieuw. Zo heb ik het nog nooit bekeken.’

Dat begrijp ik, sinds kort denk ik er ook dieper over verder en als je de teksten vergelijkt,
zal blijken, dat er tijdruimte lijkt te zijn tussen het opstaan van de doden van de gemeente
en het werkelijke weggerukt worden. De tweede fase is dat de mensen die leven als zij de
bazuin horen, veranderd zullen worden.
Zij zullen niet sterven, niet doodgaan.
Die verandering zal snel gaan. In een flits.

‘Oke, dat is duidelijk ja. Maar het woord ‘wegrukken’ wordt toch gebruikt?
Dat lijkt te wijzen op snelheid.’

Ja. Het gaat om het Griekse begrip harpazo en dat wordt verschillende keren gebruikt.
Laten we er morgen verder over spreken. Goed?

‘Ja, ik kan bijna niet wachten!’