‘Dat was nogal wat, die brief van die voorganger aan zijn vroegere
gemeente. Ik ben ervan onder de indruk.’

Is indrukwekkend, zeker. Hij is er achter gekomen, dat het bij de genade
van God anders is dan de praktijk van gemeentes/kerken. En wat viel
jou in het bijzonder op in zijn schrijven?

‘Dat hij heel menselijk bezig was en de mensen stuurde naar zijn idee.
Hij was uit op groei in aantal mensen, en wilde zijn gemeente groter
maken. Dat deed hij door allerlei dingen op te leggen, terwijl die niet
door God gevraagd werden.’

Het leek bij hem niet een geloofszaak, maar vooral eigen inzicht en
een aanpak die lijkt op het leiden van een bedrijf. Nu schrijft hij zijn
verdriet uit over hoe hij op het verkeerde been was gezet tijdens zijn
opleiding tot voorganger.

‘Ook de dreiging he, op de achtergrond de eeuwige pijn als je niet vol-
deed aan de verkondigde norm. Dat houdt mensen in de greep.’

Dan regeren niet Gods liefde en genade, maar de angst voor een
toekomst dat het niet goed met je afloopt als je niet goed genoeg
je best doet voor….ja voor wie eigenlijk?

‘Als je het vergelijkt met religie, dan werkte het bij hem in zijn
gemeente precies hetzelfde. Aan de mensen werden allerlei dingen
opgelegd en als ze maar goed hun best deden, werden ze beloond.’

De voorganger moest ook zorgen dat de mensen genoeg geld zouden
geven om de rekeningen (ook zijn eigen salaris) te kunnen betalen.
Daarvoor hanteerde hij kennelijk ook diverse methodes.

‘Dan is het geen geloofszaak meer. Paulus maakte toch tenten om in
zijn eigen levensonderhoud te kunnen voorzien? Hij schrijft er toch
over in 1 Corinthiërs 9?’

Ja, daar zegt hij dat hij het evangelie ‘om niet’ brengt, terwijl de regel
is dat zij die het evangelie prediken, van het evangelie kunnen leven.

Om de boodschap van genade extra nadruk te geven, bracht Paulus
die gratis. De mensen hoefden geen giften aan Paulus te geven.
Ze konden zomaar -gratis dus-  de rijkdom van het evangelie in ont-
vangst nemen!