1 juni 2017
‘Met Pinksteren één volk.’
Dat is één van de doelen van het nieuwe
verbond. Dat de twee groepen (het huis van
Juda en het huis van Israël – Efraïm) weer
één zullen zijn. Opdat het zal zijn wat door
de profeet aangekondigd is: één kudde,
één Herder. Door de geest van God gewerkt,
want het is de geest die ware eenheid geeft.
‘De geest werd daartoe gegeven.’
Om de discipelen kracht te geven. Daarom
kwam de geest op hen. Zij konden door de
vervulling met die geest spreken in allerlei
talen. De zogeheten ‘tongentaal’, die speci-
fiek voor die tijd bedoeld was, zodat men
het evangelie van het koninkrijk kon horen
in de eigen taal, of in het eigen dialect.
‘Het is de geest die dat bewerkte.’
Op pinksteren kon men in vreemde talen
spreken naar Jesaja 28. Men kon in vreem-
de talen en met ‘belachelijke’ lippen spre-
ken tot dit volk (Israël). Door de geest ge-
werkt, een bovennatuurlijk verschijnsel.
Niet, dat een mens tegen een ander mens
zegt: ‘spreek mij maar na’ en dan kun je in-
eens óók in tongen spreken. Zo niet.