11 april 2019
‘Gethsémané.’
Het uur van Zijn einde naderde. Hij liet
de Zijnen (behalve Judas) achter, nam
de zonen van Zebedeüs mee. Petrus
ging ook verder mee. Hij had ze lief tot
het einde. In de donkere uren wilde Hij
Zijn discipelen bij Zich hebben, opdat
ze ook zouden bidden. Het was logisch
dat zij in slaap vielen; het was een lange
dag geweest, ze hadden gegeten met
wijn erbij. Ze hadden geen idee wat nu
zou gebeuren. Toch had Hij tot 4 keer
toe Zijn lijden, sterven en opwekking
uit de dood voorzegd.
‘Wij zouden ook geslapen hebben.’
Wij hadden niet anders dan de Zijnen
gedaan hebben. Hij was bedroefd tot
de dood toe. In Mattheüs 26:37 staat
en begon bedroefd en zeer angstig te
worden.
Er staat in plaats van zeer angstig:
terneer gedrukt. Hij trok zich terug van
de mensen en Hij bad:
Mijn Vader, als het mogelijk is, laat
deze drinkbeker aan Mij voorbijgaan,
maar niet zoals Ik wil, maar zoals U
(wilt)
Dat tweede keer willen staat niet in de
grondtekst, daardoor valt accent erop.
De Zoon schikte zich in de wil van Zijn
Vader. Ootmoedig.
‘Dat was nodig, en geweldig.’
Hij zag het diepe lijden op Zich af ko-
men en was in de ziel erg bedroefd en
terneergedrukt. Hij bad opnieuw:
Mijn Vader, als deze drinkbeker aan
Mij niet voorbij kan gaan zonder dat
Ik hem drink, laat Uw wil gebeuren
En Hij bad deze indringende woorden
opnieuw (3e keer) en het was zo ver.
De discipelen konden nu gaan slapen.
Het uur dat Hij overgeleverd werd, was
nu dichtbij gekomen. Hij zei:
want hij die Mij overlevert, is dichtbij
Hij was nu zo ver dat Hij in de wil van
Vader het diepste lijden kon doorma-
ken. Hij wist ook van de vreugde die
Hem was voorgesteld door de Vader.