22 mei 2019

‘Eenheid met Pinksteren?’

Die eenheid van de geest zal in Israël 
gevoeld worden. God zal Zijn geest uit-
gieten op alle vlees en de zonen en de
dochters zullen profeteren. Allerlei te-
kenen zullen dat begeleiden. Zowel de
viering van dat wekenfeest in het ver-
leden -Handelingen 2- alsook in de toe-
komende dagen hebben niets te maken 
met het lichaam van Christus. De gevol-
gen van pinksteren voor Israël zullen al
de 12 stammen merken. Ze worden één
en de verdeeldheid is voorbij.

‘Maar nog niet volkomen.’

Nee, want in het aardse koninkrijk on-
der hun koning David bestaat wel de-
gelijk verdeeldheid tussen Israël en de
volkeren. Geen volkomen harmonie en
werkelijke vrede in al de harten. Chris-
tus zal door het bewaren en bewaken 
van de shalom van Israël rust en vrede 
geven. Maar het is nog lang niet volko-
men. Aan het einde van de 1000 jaar 
blijkt dat; de volkeren trekken op naar
Jeruzalem onder leiding van de weer 
losgelaten tegenstander.

‘Wel eenheid in de gemeente?’

Jawel, en die zouden wij bewaren met 
de band van de vrede. In principe is de
geweldig eenheid van de nieuwe schep-
ping in de gemeente die Zijn lichaam is,
al aanwezig. Door die ene geest. Er be-
staat echter enorm veel verwarring, en
mensen zijn soms op de meeste punten 
misleid en kunnen de waarheid niet be-
vatten. De tradities houden hen vast in
hun -vaak- ijzeren greep. Wie zal zeggen 
wie bij het lichaam hoort? Daarom zou-
den wij vermijden aan verdeeldheid te
werken in plaats van de eenheid van de
geest te belijden en te bewaren.