‘Mooi einde gisteren. Mooi. Maar ik heb nog geen antwoord op mijn vraag, of er van een gelovige onder de genade iets meer verwacht mag worden.’
Daar kan ik eigenlijk heel kort over zijn. Het antwoord is nee. God verwacht niet iets van ons als Hij ons gered heeft. Wat Paulus duidelijk maakt, is dat God zowel het willen als het werken in ons werkt, overeenkomstig Zijn welbehagen.
‘Dus ik ga zitten wachten tot God dat gaat doen in mij?’
Nou, nee. Dat hoor je mij niet zeggen. De vraag die je stelde, is terecht en logisch. In veel christelijke kringen wordt wel gezegd, dat God iets van je verwacht. Vervolgens worden er allerlei dingen beweerd. Dat je als christen of als gelovige toch wel dit of dat moet doen omdat God dat (eigenlijk) van je verwacht. Het komt er dan soms op neer, dat men graag wil dat de gelovige zich gaat inzetten voor een bepaalde organisatie. En dat het bestuur of de leiding dan wel zal bepalen wat dat is in het specifieke individuele leven van die of die.
Dat is, als je het mij vraagt, de wereld op zijn kop.
Van de gelovige wordt niets verwacht. Wat je wel ziet bij gelovigen, is dat zij honger hebben naar het woord van God. Dat beluisteren, bestuderen, er mee bezig zijn.
Wat dan gaat groeien, is dat die gelovige het van God gaat verwachten. Alle kracht van Hem verwacht. En dat heeft weer tot resultaat, dat de gelovige zich wil gaan inzetten in het werk van de Heer. Wat dat ook maar is. Dat bepaalt de Heer wel, want die is heel goed in staat als Hoofd, om de leden van Zijn lichaam te sturen en te gebruiken in Zijn dienst!