‘Die terugkeer van Jezus Christus, daar is al veel over geschreven en gesproken, het komt mij voor dat er veel verwarring over bestaat.’
Ja, Mattheüs 24 is een voorbeeld. Men verwart dat bijvoorbeeld met de weggrissing (opname) van de gemeente. Het is uiterst belangrijk de lijnen van Israël en de gemeente uit elkaar te houden. Men heeft dat in het verleden onvoldoende gedaan en dat leidde tot de vervangings-theologie, dat de gemeente (of de kerk) in de plaats van Israël gekomen zou zijn. Daar hoor je nu nog maar heel weinig over. Deze theologie bevatte elementen die mede bijdroegen aan de Holocaust. Mede door deze gedachte is men gekomen tot artikel 37 van de geloofsbelijdenis, alles op één hoop geschoven. Pas als je de lijnen nauwkeurig en consequent uit elkaar houdt, kom je eruit.
‘He ik lees in Mattheüs 24 zoiets van : Dan zullen er twee in het veld zijn, één zal aangenomen worden en één achtergelaten worden;  twee vrouwen zullen aan het malen zijn met de molen, één zal aangenomen worden, en één achtergelaten worden.
Men zegt soms dat dit gaat over de weggrissing van de gemeente. Is dat zo?’
Helaas lopen we hier tegen een vertaling aan, die iets suggereert. Door het woord ‘aannemen’ te gebruiken wordt de indruk gewekt, dat dat de gelovigen zijn, die weggegrist worden.
De anderen worden dan hier op aarde achtergelaten. Die indruk krijg je als lezer.
Het is precies andersom. Het woord ‘aannemen’ is letterlijk ‘langsbij-nemen’ in de zin van ‘wegnemen’; het woord ‘achterlaten’ is letterlijk ‘van(af)-laten’. Het gaat er dan om, dat zij die ‘gelaten worden’ (op de aarde, en in het land) het koninkrijk van de hemelen binnengaan en zij die ‘weggenomen’ worden geen deel hebben aan dat koninkrijk!
In 1 Thess.4:13-18 gaat het juist om het lichaam van Christus, dat als eenheid tegelijk wordt weggegrist. Dat er heel erg veel mensen op de aarde blijven is duidelijk, maar daar gaat het bij de weggrissing niet om. De nadruk ligt daar in feite op het hemelse aspect van het lichaam van Christus; wij ontmoeten Hem boven, in de lucht, en we zijn weg van de aarde.
‘Oke, als je het scherp naast elkaar zet, is dat precies het tegenovergestelde.’
Ja, in Mattheüs 24 gaat het in het verlengde van Mattheüs 13 om de aarde en wat daarop gebeurt en Hij komt op de wolken en daalt neer; in Thessalonicenzen gaat het om in de lucht, in wolken, ontmoeting daar met Hem, wij weg van de aarde, naar de hemel!