‘Eigenlijk wel erg, als je als nietsvermoedende pas gelovige in een groep
terechtkomt, waar veel (subtiele) dwang is.’
Dat kan niet van de geest van God zijn, want ‘waar de geest van de Heer is,
is vrijheid’, schrijft Paulus aan de Corinthiërs. De gelovige staat in een ge-
weldige vrijheid: vrij van dwang, vrij van slavernij (welke vorm dan ook),
vrij van al wat bindt. De enige binding die wij hebben is die aan en van de
Heer zelf, die ons hoofd is, van Wie wij geestelijk voedsel ontvangen.
‘Meestal is er een door de groep betaalde sterke leider, die de touwtjes heel strak
in handen heeft en vaak het geven van 10den belangrijk vindt.’
Dat is scherp gezegd, maar waar. Daarom is het zaak een groep eerst te toetsen
aan het evangelie naar Paulus. Heerst er genade? Of is er sprake van dwang?
Is er één hele sterke leider, die alles (ook over de financiën) te zeggen heeft en
oncontroleerbaar is? Of zijn er meerdere dienende mensen die het werk dragen
en bezig zijn met Zijn werk? Staat Gods woord of dat van de leider centraal?
‘Zo zie je hoe dienend en ootmoedig Paulus bezig was. Hij deed wat de Heer hem
opgedragen had.’
Omdat de Heer hem voorzag in wat nodig was (ook via het maken van tenten)
was hij volledig vrij om het woord van zijn Heer te kunnen spreken. Dat was van
a tot z : Gods genade. Dat maakte hem tot een eenzaam mens, als het zijn mede-
gelovigen betrof, niettemin spreekt hij vol vreugde in Filippenzen 4:5 uit:
De Heer is nabij!
‘Ja, mooi dat we dat meekrijgen van hem.’
Zo kunnen we met vreugde Hem dienen in ons dagelijks leven. Hij gaat mee, ook
als we soms moeilijke dagen kennen, en worstelen met vurige pijlen die de
tegenwerker (soms via mede gelovigen!!) op ons afvuurt. Maar we hebben en
doen aan de hele wapenrusting van God, om te kunnen standhouden, te weer-
staan en te staan in dat goede nieuws, dat we van de apostel ontvangen hebben!
We leven in een boze eon (aioon), de boze dag, dat blijkt, maar door Gods genade
gaan we door!