‘We kennen dus zelfs Christus niet langer naar het vlees, dat is nogal
wat, het staat er wel?’
We horen bij de nieuwe schepping, waarin geen verdeeldheid meer
is. Als we dat als gelovigen zouden uitleven, zou er minder verdeeld-
heid merkbaar zijn. Verdeeldheid ontstaat vrijwel altijd waar men een
eigen mening heeft –meestal op redeneringen gebaseerd- en die koste
wat het kost wil doorzetten. Dat stuit meestal op weerstand en alle
ingrediënten voor een conflict zijn aanwezig. Zo zijn er in de loop van de
tijd talloze kerkscheuringen geweest, en in de evangelische wereld is het
-helaas- al niet anders.
‘Ja, ook daar zie je, dat men hopeloos verdeeld is.’
Je ziet wel, dat men soms goed begint met een enthousiaste groep gelo-
vigen, maar na verloop van tijd wil men op een of andere manier institu-
tionaliseren. Dat wil zeggen: er moet een naam voor de groep komen,
men wil een eigen gebouw (met alle kosten die dat oplevert), et cetera.
Op den duur wordt het een organisatie, waar men druk bezig is (zeker
als het aantal redelijk groot is) die in stand te houden. In plaats van be-
zig te zijn met waar het werkelijk om gaat. Na verloop van tijd wil men
zich toch aansluiten bij een groter geheel, waarbij men ook de geloofs-
belijdenis van dat grotere geheel moet onderschrijven. Een enorme in-
perking van de vrijheid om te belijden wat in Gods woord staat.
‘Zo ben je, zonder het te weten, bezig met dezelfde dingen als waar men
in allerlei organisaties en clubs mee bezig is.’
Ja, dat kan op de plaatselijk groep gelovigen op den duur verlammend
werken. Men is dan meer bezig de organisatie in stand te houden, dan
met geestelijke opbouw van de gelovigen. Dat is het verdriet van veel
gelovigen, die op een of andere manier daar bij betrokken werden. De
ruzies achter de schermen,de conflicten, de menselijke eer die gehand-
haafd moet worden, het is vaak een groot drama. Je komt dan ook gelo-
vigen tegen, die zwaar teleurgesteld zijn in hoe de anderen zich hebben
opgesteld in moeilijke situaties. Ze voelen zich dan bedrogen; ze wéten
niet gesteund te zijn als ze een bijbelse richting wilden volgen; er werd
gezwegen, er was geen steun, et cetera.
‘Ja, vooral zoiets werkt verlammend en het enthousiasme valt weg,
men wordt er cynisch van, er komt afstand.’
Het is beter dan omhoog te kijken, naar Hem die nooit teleurstelt. Hij
zegt iets en doet het ook. Mensen kunnen allerlei dingen roepen en het
vervolgens niet doen, denk aan politici die in verkiezingstijd mooie ding-
en zeggen en roepen, maar het vervolgens totaal niet waar maken. Als
dat echter onder gelovigen gebeurt, is dat heel erg merkwaardig.
Alle beloften die God ons geeft in Christus Jezus, maakt Hij waar. Al Zijn
beloften zijn ‘ja’ en ‘amen’ in Christus Jezus. God geeft ons Zijn waarheid
–en dat is de ultieme waarheid- om niet. Hij zal doen wat Hij belooft heeft.
Niet wat menselijke redeneringen opleveren en wat men denkt. Zo zijn
wij met Christus Jezus gezet, boven, te midden van de hemelingen, aan
de rechterhand van de Vader!