Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Wat indrukwekkend toch, die gang van Hem naar Golgotha.’

Er wordt weleens te weinig beseft, wat het Hem kostte om daar te komen.
Het was de wil van de Vader: ‘Vader, niet Mijn wil, maar de Uwe geschiede’.
Het was de wil van het opgehitste volk: ‘Kruisig Hem!’
Het was de wil van het Sanhedrin om hun plaats te behouden boven ande-
ren. Het was de wil van de tegenwerker, die Hem graag wilde uitschakelen.
Nochtans werkte God Zijn bedoeling uit, toen Hij Hem opwekte uit de doden.
Het Lam van God was de vervulling van het type van alle lammetjes die met
Pésach gedood werden.

‘Ja, er speelden veel krachten daar, het was een samenballing van veel tegen-
werkende krachten en toch gebeurde wat moest.’

Het was een onomkeerbaar proces. Alles moest ertoe leiden, en Hij moest
dat ondergaan voor ons en voor de hele wereld. De soldaten bespotten Hem
en deden Hem een scharlakenrode mantel om. Die kleur spreekt van weelde
en rijkdom, het heeft iets koninklijks. Rood is de kleur van bloed, van de
aarde, van Adam, en verwijst o.a. naar de rijkdom die Zijn vergoten bloed,
Zijn leven dat uitgegoten werd, zou brengen aan uiteindelijk de hele  schep-
ping. Zijn  kleed werd onder de soldaten verdeeld. In 4 stukken, zegt Johan-
nes. Dat spreekt uiteraard van deze wereld, die op Golgotha vertegenwoor-
digd was.

‘Er stonden toch met Zijn kruis nog vier kruizen?’

Ja. Als je de verslagen naast elkaar legt, dan ontdek je dat er met Hem twee
rovers en twee misdadigers gekruisigd werden. De wereld, de hele mens-
heid werd daar met Hem meegekruisigd (Romeinen 6:6), de vier samen met
die ene, totaal vijf en dan wordt het genade van God, dat kan niet anders.
Doordat Hij daar gekruisigd werd en later opgewekt uit de doden, bleek die
hele mensheid mee te gaan! Dat schrijft Paulus later in zijn brieven.

‘Een enorme vernedering, tot in de diepste diepte. Terwijl Hij in feite de
grote rechthebber op de troon was en is.’

Dat Hij die -weliswaar met hoon en spot gedaan- mantel omgehangen kreeg
was dus typologisch volkomen juist. Hij was en is de Koning van de koningen
en de Heer van de heren. Daarbij kreeg Hij ook een doornenkroon op Zijn
hoofd gedrukt. Doorns zijn een beeld van de vloek van de wet (en de spreek-
woordelijke distels spreken van de zorgen van deze eon), al waarin de mens
zich religieus inspant. Dat alles werd van de mensheid afgenomen, Hij droeg
dat voor ons! Laten we Hem daarvoor danken!

‘De soldaten solden met Hem vlak voordat Hij gekruisigd ging worden.
Zij wisten ook niet wat ze deden.’

Dat moet een akelige vertoning geweest zijn, zo vol onrecht. Hij was de
onschuldige, Pilatus wilde Hem vrijlaten, en zijn vrouw had in een trance
(ander woord dan het gebruikelijke woord voor droom in het Grieks) die
dag veel om Hem geleden (Mattheüs 27:19). Politicus Pilatus moest met
alle partijen rekening houden, voelde de druk van zijn eigen vrouw, en
moest intussen zijn eigen positie veilig stellen. Dus hij moest naar de fa-
natieke Joden van het Sanhedrin luisteren.

‘Zij wezen Jezus af en kregen Barabbas, die iemand doodsloeg, ervoor terug.’

Ja, Pilatus aarzelde, hij voelde wel aan dat hier een volstrekt Onschuldige
een onterecht vonnis zou krijgen. Zij schreeuwden: ‘kruisigt Hem!’ en hij
vroeg: ‘Welk kwaad deed Hij?’ Men gaf geen antwoord op de vraag en men
schreeuwde bijna hysterisch :’kruisigt Hem!’. Daarna zag hij wel in, dat het
nutteloos zou zijn nog langer te aarzelen, want dan zou zijn eigen positie
snel in gevaar komen. Het was daarom belangrijker de Joden hun zin te ge-
ven en Hem te laten kruisigen.  Daarmee was de positie van het Sanhedrin
en die van Pilatus zelf veilig gesteld. Ook al moest er onschuldig bloed voor
vloeien.

‘De menigte schreeuwde dat Zijn bloed over hen en hun kinderen zou komen
en wist dus ook niet wat ze riepen.’

Inderdaad, men was uitzinnig, hysterisch, op geld belust (Judas), bang (disci-
pelen), onder grote druk bezweken (Petrus), politiek sluw (Pilatus), op eer van
mensen uit (Sanhedrin). Dat alles rondom Degene die onschuldig gekruisigd
zou worden, Degene die koninklijk zweeg en Vader wilde eren,  Degene die wil-
de dat de Schriften vervuld zouden worden en mede daarom Psalmen aan het
kruis bad. ‘Vader, vergeef het hun want ze weten niet wat ze doen’, dat was 100%
waar en vol liefde gebeden. Het past ons te zwijgen en dankbaar op te zien naar
de Gekruisigde, die dat alles leed voor ons, voor allen!

‘Geweldig he, dat we dit achteraf allemaal zo mogen weten, zoveel van Gods
plan kennen door Paulus.’

Ja, de unieke apostel van de natiën had een uniek evangelie, dat je nergens anders
kunt lezen. Alleen bij hem. God gaf hem bijzondere onthullingen, die bij de apos-
telen van de besnijdenis niet te vinden zijn. Genade, zegeningen ontvangen om
niet, door geloof. Ongekend! Er was in het verleden iets van dat principe aanwezig
bij de beloften aan Abraham, Izaäk en Jakob, die ook onvoorwaardelijk waren,
maar bij Paulus krijgen de zegeningen een geestelijk, hemels karakter en wat nog
meer bijzonder is: een hemelse bestemming en dito toekomst!

‘En daarin speelt het werk van Christus een essentiële rol, toch?’

God voert Zijn plannen uit door Zijn Zoon. Hij heeft in de Zoon van Zijn liefde het
al geschapen. En dat laat Hij nooit los. Door die Zoon werkte Hij, ook als het gaat
om de hele gang naar Golgotha en daarna. Daarin leidde God de omstandigheden
die moesten leiden tot de dood en opstanding van Zijn geliefde Zoon.
De afschuwelijke dood van Judas, die de Zoon overleverde voor geld (30 zilver-
lingen) is een type van Juda (het Joodse volk), dat het getuigenis van de geest van
God afwees en daarmee geen leven ontving. Het moest leiden tot de figuurlijke
dood van Juda, dat verstrooid werd onder de volkeren, zonder Leven van de geest.

‘Ja. Zij zullen na twee dagen herleven, zegt Hosea 6:1-3 toch?’

Dan zal de ware wedergeboorte van Israël plaatsvinden: leven uit de doden. God
zal hen uit hun graven doen opkomen. De dorre doodsbeenderen: er zal leven
in komen door de geest van God! Hij zal de geest van genade en gebeden over hen
uitstorten, dat is nu nog toekomstmuziek. Dan zullen zij aan het hoofd van de
volkeren staan, zij zullen gezegend worden door God, die hen zal brengen in het
nieuwe verbond onder hun Messias Jezus.

‘God heeft veel geopenbaard in Zijn woord dat we in ons hart mogen sluiten.’

Zeker, en als we de indrukwekkende gang van onze Heer naar het kruis bekijken
dan willen we niets missen van wat God ons daarin bekendmaakt. Het Sanhedrin
leverde Hem over aan Pilatus, die geen schuld in Hem kon ontdekken. Terecht.
Hij waste zijn handen in onschuld en vroeg zich af: wat is waarheid? Logisch,
want als je de Heer Jezus Christus niet kent en Zijn woord niet gelooft, mis je de
waarheid en blijf je zoekend. Wij hebben de genade van God ontvangen dat wij de
waarheid hebben leren kennen. En als je die kent, wil je niets anders meer, want
al het andere valt dan in het niet.
Alle eer aan de God en Vader van onze Heer Jezus Christus!

Op 02-04-2012 werd aan de
hand van Romeinen 15:9 tot en met 12 nagedacht
over de situatie van de heidenen onder de unieke
bediening van Paulus. Eerste deel kunt u hier en
het tweede deel hier downloaden. Voor de presen-
tatie klikt u hier.

‘Wat een bijzondere beelden zitten toch verborgen in de Schriften! Als je de hele
lijdensgeschiedenis nagaat, alle gebeurtenissen die beschreven staan.’

Het blijft bijzonder, en de Schrift laat steeds weer en meer dingen zien waar je nor-
maal gesproken overheen leest. Juda(s) leverde Hem over om gekruisigd te worden.
Ook dat was voorzegd in de Schrift en moest dus gebeuren. De vorst van de duister-
nis wilde maar al te graag de Zoon van God het zwijgen opleggen. Dat leek hem te
lukken. De overpriesters, het hele Sanhedrin, Pilatus en de Edomiet Herodes zouden
nooit meegewerkt hebben als zij geweten zouden hebben van de verborgen wijsheid
van God, van voor de eonen, die te maken heeft met onze heerlijkheid.

‘Zo, ja, dat schrijft Paulus he, in Corinthiërs.’

En dat geldt helemaal voor de geestelijke overheden, de machten van de duisternis,
en hun baas. Als die allemaal geweten hadden van de verborgen wijsheid van God,
dan zouden zij de Heer van de heerlijkheid nooit gekruisigd hebben (1 Corinthiërs 2:
7-9). Want wat hun grootste overwinning leek, de eliminering van de Zoon van
Adam, bleek op de dag van de opstanding hun grootste nederlaag! Het waren letter-
lijk schokkende gebeurtenissen, want zowel bij de kruisiging (Mattheüs 27:51) als
bij de opstanding (Mattheüs 28:2) was er een aardbeving.

‘Ja passend bij de wereldschokkende omvang van dit lijden en sterven en deze
opstanding: aardbevingen!’

Daarmee werd de hele mensheid (vertegenwoordigd in het Sanhedrin -Gods volk-
en Pilatus -de heidenen-) en de hele onzichtbare wereld van de machten van de
duisternis te kijk gezet! God wekte Zijn Zoon op uit de doden en daarmee was de
dood eens en voor altijd overwonnen. Het werk was gedaan, daarna werden de
sluizen van Gods genade wijd open gezet en de gemeente die het lichaam van
Christus is kon geroepen gaan worden. Dat kon pas ná de opstanding van Christus,
omdat   daarmee de nieuwe schepping geschapen kon worden in Christus Jezus.

‘Grote gebeurtenissen en de afgelopen 2000 jaar hebben in feite relatief weinig
uitwerking daarvan te zien gegeven.’

Dat is wel een juiste constatering, lijkt mij. Het christendom als geheel heeft
uiteindelijk niet zoveel genade gebracht. De genade van Christus wordt wel
door Paulus verkondigd, maar deze wordt in het grote geheel van de christenheid
nauwelijks gehoord. Meestal komt direct een wettische prediking naar voren als
mensen zich gered weten in genade, men tracht dan evangelie en wet met elkaar
te harmoniëren, maar dat kan niet, zegt Paulus in Galaten.  Paulus verkondigt
genade alleen, geen toevoeging van eigen werken, die staan op gespannen voet met
elkaar. Laten we daarom in dat besef leven vandaag: een strakblauwe lucht, zonder
ook maar één klein wolkje wet! Heerlijk, sta en wandel in die vrijheid!