Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Nou, wat gebeurde in Mattheüs 27:49? Lijkt mij over hetzelfde te gaan als in
Johannes 19:34.’

In Mattheüs 27:46 staat de uitroep waarin de Heer Psalm 22 citeert: Mijn God,
Mijn God, waartoe U Mij verlaten hebt! Hij riep dat met luide stem: Eli, Eli,
lama sabachtani! En dan staat er, dat sommigen van hen die daar stonden zei-
den toen zij hoorden: Hij roept Elia. Dit groepje moeten welhaast Joodse men-
sen zijn geweest, anders zouden zij niet zo gespitst geweest zijn op Elia. Er wordt
binnen het Jodendom geloofd, dat eerst Elia moet komen en daarna de Messias.

‘Ja, en dan komt er eentje die met de spons met zure wijn Hem te drinken gaf.’

Er staat, dat onmiddellijk een uit hen rende en een spons nam, die met zure
wijn (vorm van azijn) vulde en Hem drinken gaf. We lezen elders dat Hij riep:
Mij dorst. Waar het ook om gaat, is dat één uit dat groepje Joodse mensen bij
het kruis Hem te drinken gaf. En dan in vers 49a wordt weer uit dat groepje ge-
reageerd:

de rest zei echter: houd op, laten wij zien of Elia komt om Hem te verlossen!

En dan komt het omstreden gedeelte:

een ander echter, een lansspits nemend, doorsteekt Zijn zijde en er kwam
water en bloed uit

‘Als ik doorga in hoe we met elkaar spreken, zou ik moeten zeggen, dat
iemand uit dat groepje Joodse mensen dit deed.’

En hier komen we uit de verwarring. Men denkt meestal, met Johannes 19:34 in gedachten, dat er een soldaat kwam en met een lansspits Hem doorstak. Maar
dat staat hier juist niet. Zelfs de Duitse concordante vertalers dachten dit en
voegden –weliswaar in dundruk- het woord Krieger toe. Dat geldt voor de 5e
druk, die in 1980 uitkwam, met veel wijzigingen ten opzichte van de vorige
drukken. Dit is er een van. In de Engelse concordante vertaling, die regelmatig nauwkeuriger is dan de Duitse, ontbreekt het woord soldaat.

‘Nou, dat is een andere kijk op Mattheüs 27:49b.’

Ja, en zo komt het naar voren als je de tekst nauwkeurig volgt. Het gaat ken-
nelijk om een ander gebeuren dan in Johannes 19:34. En, dat die ‘ander’ een
lansspits neemt. In Johannes 19:34 ontbreekt het woord nemen. Kennelijk nam
een van dat Joodse groepje een lans van een van de soldaten en stak in Hem.
Mogelijk door onervarenheid met een lans stak deze niet zodanig diep dat het
onmiddellijk leidde tot groot bloedverlies. Want het woord onmiddellijk ontbreekt
hier, wat wel in Johannes 19:34 staat. Morgen verder!

‘Nou, het is nogal wat. Ik heb er moeilijk van kunnen slapen.
Hoe zit het?’

Het gaat om nauwkeurig lezen wat er precies staat. Als we kijken
in Johannes 19:34 dan lezen we dat de soldaten moesten kijken
of Hij al gestorven was. De Joden waren fanatiek geweest om Hem
te kunnen doden. Nu waren zij opnieuw fanatiek in hun wetticisme,
dat de lichamen niet op de grote jaarsjabbat aan het kruis zouden
hangen (Joahnnes 19:31). Pilatus gaf opdracht aan de soldaten dat
de lichamen van het kruis gehaald moesten worden. Als de gehan-
genen nog zouden leven, zouden de soldaten de benen breken om
het doodsproces te versnellen. De gekruisigden konden zich dan niet
meer omhoog drukken om de ademnood tegen te gaan.

‘Zo’n kruis was dus een gruwelijk martelwerktuig.’

Voor het lichaam was het een vreselijke marteling. Er staat vervolgens,
dat de soldaten bij de eerste en tweede gekruisigden kwamen en braken
hun benen omdat zij nog niet dood waren. Vervolgens kwamen zij bij de
Heer en zij braken Zijn benen niet (Hij moest een vlekkeloos Lam zijn!),
want ze zagen dat Hij al gestorven was. Eén van de soldaten stak met
een lansspits in Zijn zijde en meteen (onmiddellijk) kwam er bloed en water
uit. Even later citeert Johannes de tekst uit Zacharia 12:10.

‘En dat geeft aan, dat Hij zelf Zijn ziel neerlegde voor de schapen en die
ook weer terug kon nemen, zoals Johannes 10:15-18 zegt.’

We hebben ook gelezen in Lucas 23:46, dat Hij Zelf riep en zei dat Hij
Zijn geest in de handen van Vader overgaf. Dat was Zijn sterven, Hij deed
dat heel bewust en pas daarna werd dat bevestigd toen de soldaat kwam
en de lansspits in Zijn zijde stak en bloed en water uit Hem kwam. Dus Hij
gaf eerst de geest terug aan Vader en daarna kwam het bloed eruit. Dat is
dus anders dan bij de geslachte dieren van de tabernakel- en tempeldienst
in Israël, waar het dier geslacht werd en eerst het bloed vloeide en het dier
daardoor stierf. Morgen kijken we wat aan de hand is in Mattheüs 27:49!

‘Over die steek in Zijn zijde gesproken. Daar is nogal wat over te doen. Een tekst
in Matteüs 27 is omstreden.’

Lange tijd is er onenigheid geweest –en nog- of de woorden van Mattheüs 27:49b
wel of niet bij de oorspronkelijke tekst hoorden. Echter, in de twee grote hand-
schriften, de Sinaïticus en de Vaticanus staan de woorden wel en in de Alexandri-
nus niet. Dat leidde ertoe, de zwaarte van 2 van de 3 grote meest complete hand-
schriften, dat de tekst van Mattheüs 29:49b wel opgenomen is in de tekst van de
concordante vertalingen in Engels en Duits.

‘Maar dan lijkt dat tegenstrijdig te zijn aan Johannes 19:34, waar staat dat de sol-
daat de lansspits in Zijn zijde stak nadat Hij gestorven was.’

Het gaat dus om Mattheüs 27:49,50 waar de complete tekst zegt:

Maar anderen zeiden: Houd op, laten wij zien of Elia komt om Hem te verlossen.
Een ander echter neemt een lansspits, doorsteekt Zijn zijde en er kwam water en
bloed uit. Jezus riep nogmaals met luide stem en gaf de geest.

In Johannes 19:33,34 staat:

…maar toen zij bij Jezus kwamen en zagen dat Hij al gestorven was, braken zij Zijn
benen niet….
maar een van de soldaten stak in Zijn zijde met een lansspits en onmiddellijk kwam
er bloed en water uit..

Dit levert een tegenstelling op. Wanneer werd nu precies die lansspits in Zijn zijde
gestoken? Voor of na Zijn dood? En als het voor Zijn stervensmoment was, was die
steek de doodssteek waardoor Hij direct stierf? Maar Hij heeft toch Zelf bewust de
laatste adem uitgeblazen op het juiste moment? Terwijl Hij nog verder had kunnen
leven, zagen wij gisteren?

‘Ja, dat bedoel ik. Heel wat vragen komen dan open te staan, als je aanvaardt, dat
Mattheüs 27:49b er wel staat.’

Zo zien we, dat er nog wel goed naar gekeken moet worden, voordat we juist zicht
hebben op wat de teksten nu precies zeggen. In Gods woord zitten geen tegenstrij-
digheden. Gods woord spreekt zichzelf niet tegen, dan zouden we God van iets be-
schuldigen wat Hij niet kan: liegen. Dat is onmogelijk en er moet ergens een oplos-
sing op deze vragen volgen. We kijken morgen verder, denk er over na!   

‘Zeg, het was toch zo, dat de Heer zelf Zijn geest teruggaf aan Vader?’

Ja, we lezen in Lucas 23:46:

En Jezus riep met luide stem en zei: Vader, in Uw handen beveel Ik Mijn geest
En toen Hij dat gezegd had, gaf Hij de geest

We lezen hier het sterven van de Heer. Hij ademde dus Zelf heel bewust de laatste
adem uit. Hij gaf Zijn geest terug aan de Vader. Hij had verder kunnen leven, maar
het juiste moment was aangebroken. De duisternis was voorbij, al wat de Schriften
voorzegd hadden, had Hij vervuld. Nu kon Hij sterven. Het was volbracht!

‘Er waren veel meer gebeurtenissen, die beschreven staan rond Zijn dood.’

Het is opmerkelijk hoeveel aandacht de 4 schrijvers besteden aan Zijn lijden en
sterven. Zijn hele leven was gericht geweest op de uren die Hij aan het kruis gena-
geld was. Hij vertrouwde (geloofde) Vader volkomen. Die zou Hem uit de dood en
uit de doden opwekken. Het hele gebeuren op Golgotha was immens. Het was
beslissend in Gods plan van de tijdperken (eonen).

‘Ja, het was wonderlijk. Soms denk ik na over wie Hem nu eigenlijk doorstoken
hebben. De Joden? Of de Romeinen?’

In Zacharia 12:10 staan de bekende woorden:

Maar over het huis van David en over de inwoners van Jeruzalem zal Ik de geest
van de genade en van de gebeden uitgieten. Zij zullen Mij aanschouwen, Die zij
doorstoken hebben. Zij zullen over Hem rouw bedrijven als de rouwklacht over
een enig kind; en zij zullen over Hem bitter klagen, zoals men bitter klaagt over
een eerstgeborene

Bijzondere woorden van de profeet, waarover je best heel wat zou kunnen op-
merken. Als je deze leest, kom je tot de conclusie, dat het volk, Zijn volk, Israël,
de Joden, Hem doorstoken hebben. Terwijl de 4 schrijvers aangeven, dat een
Romeinse soldaat een lansspits in Zijn zijde stak waarop bloed en water eruit
kwamen. We moeten Schrift met Schrift vergelijken en kijken wat er nu precies
staat. En natuurlijk willen we alles weten over de omstandigheden rond Zijn
dood, die zo beslissend was in Gods plan!

‘Dienstwerk heeft waarde als het kruis erdoor tot zijn recht komt en geen ei-
gen eer voor de mens zoekt?’

Ja. Door velen wordt het kruis niet als echt overwinnend gezien. Zij denken in hun
wijsheid, dat de redding door het kruis alleen voor een kleine minderheid is.
De uitverkorenen. Anderen menen, dat men iets van eigen werk moet inbrengen
om deel te krijgen aan de redding door het kruis. Men moet ‘een keuze maken’
of ‘zich bekeren’ of ‘de toegeworpen reddingsboei aanpakken’.

‘Ja, dit is alles bekend, zulke uitspraken worden gebruikt in evangelisatie.’

Al dit denken onteert het kruis van Christus op twee manieren:

1. Het voegt iets van de mens toe aan het volbrachte werk, óf
2. Het beperkt het volle effect van het kruis.

Evangelisatie zonder werkelijke kracht van het kruis zal resultaten opleveren, die
de mens altijd in onzekerheid houden, want het predikt niet de volle genade. 
Wanneer het kruis als uiting van de liefde van God en de grote genade die eruit
voortvloeit echt verkondigd wordt, zal het mensen bevrijden en verlossen van
angst en onzekerheid in hun leven.

‘Ja. Zo is het. Gods liefde zit erachter en dat is genoeg.’

Gods liefde neemt geen genoegen met een paar procent geredden van de mensheid.
Het is Zijn eer te na;  het kruis sorteert werkelijk effect: allen worden gered door het
kostbare bloed van Christus. Hij deed geen half werk op Golgotha! Het is een volko-
men werk, waaraan geen mensenhand te pas komt. Niets kunnen wij toevoegen aan
dit: ‘het is volbracht’!