Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘We zijn gezegend, dat wij de boodschap van de genade van God
zo mogen kennen met ons hart.’

Paulus gebruikt regelmatig het ‘wij weten nu’; dat is geen verstande-
lijke kennis, maar het geloof dat je de geestelijke waarheden van het
evangelie van Paulus met je hele bestaan omarmt en ermee en erdoor
en eruit leeft. Dát is het weten waar Paulus het over heeft.
En hij maakt duidelijk, dat wij weten dat voor hen die God liefhebben,
God alle dingen doet samenwerken tot het goede.

‘Dus ook het kwaad!’

Er staat duidelijk: ‘alle dingen’, dus ook de verdrukkingen en het lijden,
het kwaad dat Paulus overkwam. Hij zegt dan ook tegen Timotheüs :
‘lijd kwaad met het evangelie in overeenstemming met de kracht van
God’ (2 Timotheüs 1:8). Hier zegt hij Timotheüs aan, kwaad te lijden!
De apostel wist er alles van. Hij kreeg letterlijke en geestelijke stenen
naar zijn hoofd. Juist van broeders kwamen de pijnlijkste.

‘Ja ook dat is een vorm van kwaad, je kunt het niet ‘goed’ noemen
als je door eigen broeders verworpen wordt.’

Ja dat overkwam Paulus en waarschijnlijk Timotheüs ook. Alle reden
om te stoppen, maar dat deden zij niet. We weten niet precies hoe hun
loopbaan eindigde, maar zij waren geen populaire verkondigers. Men
had toen al liever een boodschap van werken en allerlei andere in-
spanningen in plaats van de genade van God, die op de troon zit.
Dat blijft bovenaan staan als een van dé kenmerken van het pauli-
nische evangelie: de genade van God, zonder voorwaarden!

‘Het kwaad blijkt een noodzakelijk iets te zijn in Gods plan. God
heeft een groot plan.’

Mensen kijken vaak niet verder dan hun eigen kleine wereldje. Zij
beperken zich tot hun eigen hoogte- en dieptepunten. Ook veel gelo-
vigen doen dat. Komt het tot beantwoording op de vraag van het kwaad,
dan reageren zij veelal meer uit hun gevoelens en emoties dan dat de
Schrift hun denken bepaalt. Het is daarom zo moeilijk helder en even-
wichtig dit onderwerp te bespreken waarbij alleen de Schrift maat-
gevend is.

‘Mensen kunnen verschrikkingen als de holocaust niet begrijpen in het
kader van Gods plan.’

Dan heb je ook de periode van Stalin in de Sovjet Unie en de periode van
Mao in China waar in beide gevallen vele miljoenen stierven door de
honger en allerlei ontberingen die voortkwamen uit de communistische
regeermethode. Die kenden geen barmhartigheid. Waarom God dat alle-
maal heeft laten gebeuren? Eén reden is, dat wij nu in de dag van de mens
leven, waarin God de mens het bestuur in handen heeft gegeven. We zien
dus wat daarvan terecht komt.

‘We zien waar het vlees van de mens allemaal toe in staat is, als de mens
onder de zonde leeft.’

Juist door crisisperiodes gaat een mens verlangen naar een verlosser.
Straks zal men de wetteloze omarmen als de redder in nood, de oplosser
van alle problemen. En men zal onder een werelddictatuur komen die
zijn weerga niet kent en waarvan Hitlers derde rijk een blauwdruk was.
Daar zal wet met ijzeren hand onverbiddelijk regeren: ieder die niet buigt
voor het beeld van het beest en voor het beest zelf zal gedood worden.

‘Het is huiveringwekkend. Hitler, Pol Pot, Stalin en Mao verbleken daarbij!’

Het zal een tijd zijn, waarin men de dood zal zoeken, maar die zal van hen
wegvluchten. Dat staat in Openbaring. Wat bijzonder als je je gered weet
door Hem, die ons onuitsprekelijk liefheeft. Het is louter genade. Vele an-
deren zullen onbekommerd in de val en de fuik terechtkomen. Daarom is
het nu nog genadetijd en we horen die boodschap die ons hart verblijdt:
Gods genade voor de zondaar en voor de gelovige. Leef daaruit en daarin,
ook vandaag!

‘Een Job erkende en geloofde dat het kwaad van Alueim (Elohim),
van God kwam.’

Men denkt, dat Job een oude Oosterse vorst was, die leefde in de oude
tijden van Genesis. Dat hij geloofde dat het kwaad in zijn leven van God
kwam, laat zien dat men destijds wel degelijk wist dat alles van God
kwam. Dat er later allerlei filosofieën ontwikkeld werden over het
kwaad en de oorsprong ervan, dat is zo. Dat gebeurde over meer dingen.

‘Men probeert steeds God te vrijwaren van verantwoordelijkheid voor
het bestaan van het kwaad.’

Maar de Schrift leert in alle delen, dat alles uit God is, hoewel er best
gebeurtenissen zijn, die door Gods hand bewerkt worden en die nood-
zakelijk zijn in Zijn plan. Gods hart blijft niettemin liefde, want het
blijft voor alles zo, wat de Schrift verklaart, namelijk dat God liefde
is en dat Hij alles doet samenwerken tot het goede!

‘Kijk, dat zijn de antwoorden die mensen nodig hebben. Geen gedraai
of geredeneer, gewoon de Schrift zelf aan het woord laten.’

Je merkt vaak bij mensen een emotionele reactie op de aanwezigheid
van (allerlei vormen van) het kwaad in de wereld. Vooral als hen zelf
het nodige is overkomen, wordt hun emotie een sterke factor die kleur
geeft aan hun visie op het kwaad. De Heer Jezus zelf onderging het
kwaad in geloof en bad ‘Vader, vergeef het hun want zij weten niet wat
zij doen.’ En voorafgaand aan dat alles bad Hij: ‘Vader, verheerlijk Uw
naam!’ En als antwoord op dat alles kwam er een stem uit de hemel
die zei dat Hij die (naam) zou verheerlijken. (Johannes 12:27,28)!

‘Dus de Heer bad niet om verlossing van dat kwaad wat Hem zou
overkomen, maar om de verheerlijking van de naam van Vader?’

Exact ja. Het lijden van de zondeloze Zoon was een noodzakelijk
kwaad in Gods plan. Essentieel om tot Zijn doel te komen. Het moest
door de diepte van Golgotha heen. Daardoor werd Gods liefde zicht-
baar, dat Hij de mensen niet verdelgde omdat zij dat Hem aandeden,
maar zelfs toen zij Zijn geliefde Zoon kruisigden, bleef Hij de mens
liefhebben! Zo werkt God. Tegen de donkere achtergrond van zonde,
kwaad en lijden wordt Zijn weergaloze liefde des te sterker zichtbaar!

‘Het kwaad in de wereld blijft voor velen een onoplosbaar raadsel.’

Helaas voor veel christenen ook. Als erop doorgevraagd wordt, komt men
er niet uit. Of er wordt gezegd dat de satan de schepper van het kwaad is,
maar dat staat nergens in de Schrift. Men zegt meestal, dat de satan
ooit een goede engel of zoiets was en later in zonde viel. De zonde van de
hoogmoed. Als ‘bewijs’ worden daarvoor Jesaja 14 en Ezechiël 28 in stelling
gebracht.

‘Dat wordt aan bijbelscholen en theologische scholen onderwezen ja.’

En als men goed leest, loopt men op de context vast. Want in Jesaja 14 gaat
het over de koning van Babel en in Ezechiël 28 over de vorst van Tyrus. In
Mattheüs 4 spreekt de Heer niet tegen, dat alle koninkrijken van de aarde
onder het beslag van de tegenstander staan. Niet alleen Babel en Tyrus.
Verder staat in Jesaja 14, dat de koning van Babel een man is en dus geen
geestelijke macht. De vorst van Tyrus kan eventueel een geestelijke macht
zijn, maar regeert slechts over Tyrus.

‘Men loopt dus vast en dan is er geen bewijs voor een val van de satan?’

Precies. Dan moet je dus concluderen, dat de duivel als tegenstander ge-
schapen is en daarom altijd dat werk van tegenstaan doet en in feite niet
anders kan. Daarmee heeft God niet gezondigd toen Hij dit wezen schiep,
want deze doet exact wat van hem verwacht wordt. Hij kan niet meer
doen dan hem toegestaan wordt, zo lezen wij in Job. Job erkende dat het
kwaad van Ieue (Jahweh) kwam:

Maar hij zei tegen haar: Je spreekt zoals één van de dwaze vrouwen spreekt.
Zouden wij het goede wel van God ontvangen en zouden we het kwade niet
ontvangen? In dit alles zondigde Job met zijn lippen niet.

Job erkende dat het kwaad van God komt. Hij zegt dat tegen zijn vrouw,
die verbitterd reageert op de enorme rampspoed die hen overkwam. Zij
wilde dat Job God zou vervloeken of verwensen en dan sterven. Job laat
in zijn reactie duidelijk geloof zien.

‘Duidelijk gisteren. De uitkomst van Gods plan is dat al het kwaad
voor altijd zal verdwijnen.’

Romeinen 8 zegt, dat God alles doet meewerken tot het goede. Dat wordt
daar op het leven van de gelovige toegepast, maar geldt op alle niveaus
in de loop van de eonen. Daaronder valt dus ook het kwaad. Voor veel
christenen geldt, dat zij denken in de termen van de Zoroaster religie, de
oude Perzische gedachten, dat er een goede en kwade macht met elkaar
strijden (licht tegen duisternis) en dat de uitkomst daarvan hoogst on-
zeker is.

‘We werden grootgebracht met dat soort gedachten, ja.’

In dat denken zitten ook elementen van de Manicheïsme. Augustinus was
jarenlang toehoorder bij deze club, die een totale tegenstelling leert van
goed en kwaad, licht en duisternis, ziel en stof et cetera. Nadat Augustinus
zich bekeerd had tot het christendom werd hij een fel bestrijder ervan.
Maar elementen van dit denken vind je ook bij Augustinus terug en deze
‘kerkvader’ heeft nog zeer grote invloed op veel kerkelijke theologen van
vandaag.

‘Er wordt meestal geleerd, dat de meerderheid van de mensen voor eeuwig
verloren gaat omdat zij niet uitverkoren zijn of niet hebben gekozen voor
Jezus tijdens hun aardse leven.’

Dat is dan een grote overwinning voor de satan, het kwaad en al wat daar-
mee verbonden is. God verliest in die visie namelijk de meerderheid van
Zijn mensen in de klauwen van de satan. Het licht verliest het van de duis-
ternis. En daarom zijn veel christenen aan het strijden tegen de duisternis
of tegen het kwaad. Wat een karikatuur van wat de Schrift zelf leert! Daar-
in wordt wel van die tegenstellingen gesproken, maar uiteindelijk is alles
uit God. Dat schrijft de apostel van de natiën in Romeinen 11:36,
1 Corinthiërs 8:4-7 en 2 Corinthiërs 5:17-19.

‘En in Jesaja 45 staat ook duidelijk, dat Ieue (Jahweh) de schepper van het
kwaad is.’

In Jesaja 54:16 staat dat Ieue (Jahweh) de verwoester heeft geschapen om
te vernielen. Uit vers 10 en 17 (en de andere verzen) blijkt daar, dat Ieue
die uitspraak doet. Natuurlijk slaat dat ook op volkeren die als gericht op
Israël afgestuurd worden als Israël niet Ieue, maar de afgoden diende,
maar heeft ook een toepassing op geestelijke machten. Dat God uiteinde-
lijk verantwoordelijk is voor het kwaad, blijkt ook hier weer. En dat kan Hij
zijn omdat Hij de enige ware God is en alles in Zijn hand heeft!