Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Een compleet vernieuwde website, in één avond, met dank aan Werner Mostert.
De studies, geschreven en gesproken, zullen zo spoedig mogelijk weer beschikbaar zijn.
Voor oudere ‘woord vandaag’ stukjes klikt u helemaal onderaan deze pagina links
op ‘older entries’ en u gaat terug in de tijd.

Woord vandaag:

‘Heel fijn, dat wij dat woord hebben dat ons verlicht, licht geeft.’
We zouden er veel meer gebruik van kunnen maken.
Veel mensen zoeken naar een oplossing voor hun problemen, en dat Woord geeft daar antwoord op.
Als mensen ziek zijn, zoeken zij genezing. Gelovigen zoeken het weleens in genezingsdiensten.
Als je ziek bent wil je beter worden.
In de praktijk blijkt vaak, dat mensen in zo’n dienst niet genezen worden. Dat kan geloofsvragen oproepen en zelfs tot een geloofscrisis leiden.

‘Je leest toch in de bijbel, dat Jezus mensen genas?’

Ja, en Paulus ook. In beide levens zie je een verloop. In het begin van de bediening van onze Heer in het kader van het koninkrijk genas Hij allen die bij Hem kwamen. Later lees je dat niet meer.
Een sterk voorbeeld is, dat de Heer aan de man die al 38(!) ziek was en in Bethesda lag, de vraag stelde of hij genezen wilde worden!
Ook in andere situaties genas Hij beslist niet langer allen die bij Hem kwamen; men verwierp de Koning en Hij was op weg naar Golgotha.
Bij Paulus zie je ook zo’n beweging. In Handelingen lees je dat Paulus velen genas.
Later schrijft hij, dat Timotheüs wat wijn moest nemen voor zijn lichamelijke zwakheden.
Hij liet Trofimus ziek achter in Milete. Ook een ommekeer.
Heeft met hetzelfde verschijnsel te maken: het volk Israël wees als volk de prediking van het koninkrijk (dat met wonderen en tekenen gebeurde, Hebreeën 2:4) af.
Het lijden is iets, dat veel mensen maar niet van God kunnen accepteren.
Lichamelijk lijden wordt ook door gelovigen soms niet aanvaard.
Paulus zocht geen pijn en lijden, het overkwam hem voortdurend, en hij zag het lijden als: genade van God!

‘Zo daar zeg je wat. Daar moet ik eens diep over nadenken.’

Jozefs laatste woorden

‘Mooi eigenlijk, dat deze tijd van genade afgesloten wordt met zo’n enorm genade-moment, de weggrissing van de gemeente.’
Ja, dat is het zeker. Voor gelovigen die sterven voordat de bazuin van God gaat kun je zeggen dat zij direct na hun leven bij de Heer zijn, omdat zij in de tussentijd van niets weten. Dood is geen bewustzijn hebben en je ervaart dan als mens dat je direct na het sluiten van je ogen
de bazuin hoort. Het is: allemaal tegelijk, samen weggegrist worden om de Heer in de lucht te ontmoeten. En ons leven als gelovige wordt direct bij de bema bekeken. Laatst haalde iemand aan dat wij allen bij die gebeurtenis van God lof zullen ontvangen. Ook dat is weer anders
dan je denkt, want we weten dat Hij alles in ons bewerkt heeft. Toch ontvangen wij dan als het ware applaus van Hem! Het is een en al genade.
Op weg daar naartoe geeft God ons allemaal zo onze weg die wij gaan, met allerlei goede en slechte ervaringen. Wij gaan die weg aan de hand van Hem en vinden in het evangelie meer
dan genoeg om erdoor te komen, in het besef dat écht niets ons kan scheiden van Zijn liefde!
‘Geweldig, dat wij met zo’n grote God die weg gaan. In feite kan er niets mis gaan. Hij doet
alles en werkt het uit naar Zijn plan. Bijna te mooi om waar te zijn, denk ik weleens.’
Ja, soms hebben gelovigen het er moeilijk mee, omdat het zo anders is dan het eigen menselijke denken. Zeker als men in de wereld van de ene crisis naar de andere gaat.
Het dagelijkse nieuws staat vaak bol van negatieve berichten. De ene keer het klimaat, de andere keer de economie, dan weer een epi- of pandemie. Het houdt maar niet op.
De mens laat zich maar al te snel leiden door ‘de waan van de dag’. Dat leidt nergens toe
en brengt dan wel houdt de mens in duisternis.
Opmerkelijk is wel, dat op CNN Money.com op 29 januari 2010 de officiële aankondiging werd gedaan door een bedrijf, dat zij fondsen gaan werven om in nauwe samenwerking met Rabbi Richman van het Tempel instituut de 3^e Joodse Tempel te gaan herbouwen!
Het licht van het profetische woord schijnt, waar anders dan in de duisternis? Het verdrijft de duisternis en de zekerheid en vastheid van dat woord van die ene, liefdevolle God doet je
zien op Hem van wie wij terecht álles verwachten!

‘Als het gaat om de terugkeer van Jezus Christus, dan worden mensen óf bang, óf men reageert zo van: ‘ja, het kan nog wel 100 jaar duren, ze hebben het uitgerekend en het is nooit uitgekomen’.
Als je kijkt in Mattheüs 24, dan wordt alleen gezegd van het vergaan van hemelen en aarde dat van die dag en die uur niemand weet, alleen de Vader weet het, vers 35,36. De andere tijden zouden dus wel te berekenen zijn. In elk geval valt bij de 70 zevens van Daniël 9 op, dat het begin van de laatste zeven duidelijk gemarkeerd wordt door het sluiten van een verbond, een overeenkomst. Dan moeten de Joden gaan tellen. De helft van de zeven wordt ook duidelijk in Daniël 9 aangegeven: het stopzetten van het voortdurende (ritueel).
Vanaf de wijziging van de situatie voor Israël als gevolg van hun ongeloof zijn het volgens Hosea 6:1-3 twee dagen (van 1000 jaar, zegt Petrus). Die twee dagen zijn nagenoeg om.
Dat blijkt ook uit het feit, dat al de bijbelse landen er weer zijn: Israël, Egypte, Jordanië, Irak, Iran, Libanon en zo voorts. De wetteloze zal leider van groep van 17 landen rond Israël zijn.
Die mens van de wetteloosheid speelt dan bij het sluiten van het verbond de hoofdrol. En, we zouden in onze dagen, nu dus, deze mens kunnen identificeren!
Daaruit blijkt, dat het alles heel dichtbij is. Het hele decor als het ware, is opgesteld in de afgelopen 130 jaar. De Zionistische beweging heeft in ongeloof geleid tot een Joodse staat, waarvan de profeet Ezechiël in hoofdstuk 37 spreekt. De geest van God is er nog niet uitgestort.
Dat is het aas, waarbij de arenden (beeld van de vijandige geestelijke machten en dito volkeren) zich zullen verzamelen.

En voordat God direct met Israël gaat handelen, wordt het lichaam van Christus weggegrist.
Dat is als einde van de periode (beheer) van genade een groots genade-moment!

‘Die terugkeer van Jezus Christus, daar is al veel over geschreven en gesproken, het komt mij voor dat er veel verwarring over bestaat.’
Ja, Mattheüs 24 is een voorbeeld. Men verwart dat bijvoorbeeld met de weggrissing (opname) van de gemeente. Het is uiterst belangrijk de lijnen van Israël en de gemeente uit elkaar te houden. Men heeft dat in het verleden onvoldoende gedaan en dat leidde tot de vervangings-theologie, dat de gemeente (of de kerk) in de plaats van Israël gekomen zou zijn. Daar hoor je nu nog maar heel weinig over. Deze theologie bevatte elementen die mede bijdroegen aan de Holocaust. Mede door deze gedachte is men gekomen tot artikel 37 van de geloofsbelijdenis, alles op één hoop geschoven. Pas als je de lijnen nauwkeurig en consequent uit elkaar houdt, kom je eruit.
‘He ik lees in Mattheüs 24 zoiets van : Dan zullen er twee in het veld zijn, één zal aangenomen worden en één achtergelaten worden;  twee vrouwen zullen aan het malen zijn met de molen, één zal aangenomen worden, en één achtergelaten worden.
Men zegt soms dat dit gaat over de weggrissing van de gemeente. Is dat zo?’
Helaas lopen we hier tegen een vertaling aan, die iets suggereert. Door het woord ‘aannemen’ te gebruiken wordt de indruk gewekt, dat dat de gelovigen zijn, die weggegrist worden.
De anderen worden dan hier op aarde achtergelaten. Die indruk krijg je als lezer.

Het is precies andersom. Het woord ‘aannemen’ is letterlijk ‘langsbij-nemen’ in de zin van ‘wegnemen’; het woord ‘achterlaten’ is letterlijk ‘van(af)-laten’. Het gaat er dan om, dat zij die ‘gelaten worden’ (op de aarde, en in het land) het koninkrijk van de hemelen binnengaan en zij die ‘weggenomen’ worden geen deel hebben aan dat koninkrijk!
In 1 Thess.4:13-18 gaat het juist om het lichaam van Christus, dat als eenheid tegelijk wordt weggegrist. Dat er heel erg veel mensen op de aarde blijven is duidelijk, maar daar gaat het bij de weggrissing niet om. De nadruk ligt daar in feite op het hemelse aspect van het lichaam van Christus; wij ontmoeten Hem boven, in de lucht, en we zijn weg van de aarde.
‘Oke, als je het scherp naast elkaar zet, is dat precies het tegenovergestelde.’
Ja, in Mattheüs 24 gaat het in het verlengde van Mattheüs 13 om de aarde en wat daarop gebeurt en Hij komt op de wolken en daalt neer; in Thessalonicenzen gaat het om in de lucht, in wolken, ontmoeting daar met Hem, wij weg van de aarde, naar de hemel!