Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

André Piet plaatste op zijn www.goedbericht.nl een
bijzonder dagstukje over soms moeilijk te begrijpen
teksten in de Schrift. Hoeveel mensen van Israël trok-
ken uit Egypte? Klik hier voor dit boeiende artikel!

‘De Spreuk van vandaag (4:8) gaat door op de voorgaande.’

Dat kunnen we wel zeggen, als we hem lezen:

houd haar hoog en zij zal je verheffen.
zij zal jou vereren, als je haar omhelst

In het ‘hoog houden’ zit iets van: op elkaar stapelen. Wat je zou
doen, is de wijsheid (‘vrouwe wijsheid’ – Spreuken 31) verzame-
len en opstapelen. Mensen in deze tijd doen dat met allerlei lera-
ren. Zij verzamelen zich leraren omdat hun gehoor gestreeld is,
en zij stapelen die op. Daar luisteren zij naar. Meestal gaat het
om leraren, die ernaast leren. Als je naast (wat er werkelijk ge-
schreven staat) leert, kom je op ander spoor, en ben je jaren later
heel ver van de waarheid afgedwaald.

‘Wij blijven dus bij de bron van alle ware wijsheid: Gods woord?’

Dat is wat deze Spreuk in feite leert. We zouden de wijsheid van
Zijn woord vasthouden, verzamelen en daar diep over nadenken,
in ons hart sluiten zodat het onze wandel vast maakt. Want de wijs-
heid zorgt voor een vaste, op God gerichte levenswandel. We zijn
bevoorrecht, dat we zelfs de wijsheid die eonen lang verborgen was,
hebben leren kennen in het evangelie van Paulus.

‘Dan is dat “zij zal je verheffen” wel heel passend hier!’

Absoluut, het woord heeft te maken met ‘hoog’ of: ‘hoge plaats’ of:
‘verheven zijn’. Die wijsheid van God brengt je op een hogere
plaats, zeker als we het evangelie van Paulus nagaan: in het hemelse
bereik. En het brengt je leven nu al op een hoger plan, dat is onder-
schikking, de weg die de Heer zelf ging, in verachting, vernedering,
bespotting door Zijn tijdgenoten, Zijn broeders (naar het vlees).

‘We zijn bevoorrecht, dat we de wijsheid in Christus Jezus door Paulus
mogen kennen.’

Het geeft ons leven de juiste richting: naar Hem toe, op Hem gericht
leven. Het is de heerlijkheid van Christus, die het beeld van God is, die
ons hart en leven verlicht, verwachting geeft. Daardoor is het leven
op het hoogste niveau, al gaat het door lijden en verdrukkingen.
Paulus had vreugde in zijn hart bij alles wat hem overkwam, omdat
hij wandelde ‘als ziende de Onzienlijke’, hij kende het geheim, dat Gods
hand achter alles zat wat in zijn leven gebeurde. Die zal het doen samen-
werken tot het goede!

‘Vandaag ook weer kijken naar het belang van wijsheid.’

Ja de wijsheid heeft als beginsel die te verwerven. In Spreuken
wordt de wijsheid van grotere waarde gezien dan goud en zilver.

het beginsel van wijsheid is: verwerf wijsheid,
en bij alles wat je verwerft: verwerf inzicht!         Spreuken 4:7

Opnieuw en zeer nadrukkelijk: Salomo stelt hier, dat het beginsel
(rasjit, eerste woord van de Schrift) van de wijsheid is: verwerf die.
Dat zouden we horen en ermee rekenen. Mensen doen soms hele
gekke dingen om iets van waarde te verwerven, een mooi huis of
een mooie nieuwe auto. Niks mis mee, alleen zie je dat gelovigen
heel wat minder doen om de wijsheid te verwerven.

‘Tsja, terwijl het zó waardevol is. Zonder de wijsheid begin je niet
veel in je geloofsleven.’

Het kan je bewaren voor grote misstappen. Of voor een opgezette
val. Vaak zie je dat het mis gaat omdat men niet eerst zorgvuldig het
woord van God raadpleegt; men handelt eerder naar eigen inzicht
dan dat men Zijn woord volgt. Dat zie in persoonlijke levens van
mensen en in het functioneren van de plaatselijke ekklesia. Hoe
ver is men vandaag verwijderd van het schriftuurlijke, paulinische
beeld!

‘De aan Paulus gegeven wijsheid heeft te maken met de hemelse
bediening en de hoge plaats van het lichaam van Christus.’

Ja, en dat heeft zijn invloed op hoe we als plaatselijke ekklesia met
diepe wijsheid van God kunnen optrekken en functioneren. Alle
leden zijn immers rechtstreeks verbonden met het hoofd, Christus.
Dat heeft weer zijn weerslag op hoe bijvoorbeeld oudsten en opzien-
ers functioneren. Zij zouden toezien en zich dienend opstellen,
waarbij we Paulus als apostel tegen de Corinthiërs horen zeggen:
wij heersen niet over jullie geloof, maar zijn medewerkers
aan jullie vreugde!  (2 Corinthiërs 1:24).

‘Mooi, hoe we gisteren ineens de wijsheid van het Woord in de
praktijk zagen.’

De Spreuken zijn praktisch gericht, naast de diepere lagen die er
ook in zitten. Vandaag kijken we naar vers 6 van Spreuken 4:

verlaat de wijsheid niet en zij zal je bewaren,
heb haar lief en zij zal je beschermen.

Ligt in het verlengde van vers 5. Het niet vergeten, niet afwijken
van het woord van God wordt nu vervolgd met: verlaat de wijsheid
niet. Het woord ‘bewaren’ is het Hebreeuwse woord ‘sjamar’, dat een
nog sterkere betekenis heeft: bewaken. De naam van de stad Samaria
is ervan afgeleid. De wijsheid zal je bewaken, als je haar niet verlaat.

‘Dicht bij de wijsheid van God blijven, dus. Die bewaart en bewaakt je.’

Ja, dé wijsheid en  de kracht van God (1 Corinthiërs 1:30,31) is Christus.
Wij zouden ons ernaar uitstrekken (jagen) Hém te kennen en de kracht
van Zijn opstanding. Zoals Paulus in Filippenzen 3 schrijft. Hij is het, in
wie al Gods volheid woont en wij hebben Hém nodig. Niet de filosofie van
mensen. Daarbij blijven is voor ons noodzakelijk. We leven gericht op de
grote toekomst de Hij gaat geven.

‘In de tweede regel wordt het positief gesteld: heb haar lief en zij zal je
beschermen.’

Het is het Hebreeuwse ‘ahavah’, dat ‘liefhebben’ betekent. Aardig is, dat
dit woord de getalswaarde (gematria) 13 heeft, net als het woord ‘een-
heid’ in het Hebreeuws (èchad)! Liefde bewerkt eenheid en 13 staat ook
voor een nieuw begin in de schrift. We zijn bijzonder bevoorrecht, die
wijsheid van Gods woord tot ons te nemen en te zien, hoe Hij Zijn plan
vervult, in wijsheid!

‘Dat betekent ook heel praktisch: Gods woorden toepassen!’

Ja, vrede is het grote sleutelwoord voor de praktijk van ons leven. Ons
leven is per definitie geloofsleven. We leven door geloof (Hebreeën 11),
we wandelen door geloof (2 Corinthiërs 5:7). Dat is wat we zouden doen,
met de wijsheid die God geeft. We houden, voor zover het van ons afhangt,
vrede met alle mensen, inzonderheid de geloofsgenoten, en dat laatste is
soms al lastig genoeg!

‘We kijken weer naar een vers (5) uit Spreuken 4, en ik ben
er blij mee.’

verwerf wijsheid, verwerf inzicht,
vergeet niet een van de woorden van mijn mond en wijk er
niet van af.

Twee keer het woord ‘verwerven’ in deze zin; het Hebreeuwse
woord ‘qanah’ betekent ‘verwerven’ of ‘door inspanning in bezit
krijgen’; heeft te maken met: ‘het proces van verzamelen van al-
lerlei takjes voor een nest’.  Wijsheid en inzicht komen de mens
niet aanwaaien. Wijsheid (Hebreeuws: chokmah) en inzicht kun
je deels door levenservaring opdoen. Voor het overgrote deel
komen deze echter door de inwerking van het woord van God in
je hart over een reeks van jaren.

‘Ja, dat blijkt uit de tweede regel van deze Spreuk.’

De woorden van een wijze vader tot zijn zoon gesproken. De vader
is wijs geworden en probeert zijn zoon wijsheid en inzicht mee te
geven. Hoeveel sterker geldt dat voor ons als zonen van God! Dat
woord, dat kostelijke, vooral via Paulus zouden we niet vergeten
en er niet van afwijken. Beide processen gebeuren maar al te snel
in het leven van gelovigen.

‘Beide liggen in elkaars verlengde; van het een komt het ander.’

Meestal wordt eerst het woord van Paulus vergeten, of raakt op de
achtergrond. Daarna duurt het niet lang meer of men wijkt van Paulus
af. Daarmee van de woorden van de verheerlijkte Christus Jezus.
Ook dat wat gezegd wordt van hoe de ekklesia’s (gemeentes) zouden
functioneren.
Dat is wezenlijk anders dan bij Petrus en Johannes in de koninkrijks-
gemeente. Bij Paulus lees je bijvoorbeeld niets over 1 voorganger die
de plaatselijke ekklesia leidt. Het gaat steeds om gezamenlijk optrek-
ken van de opzieners en de oudsten.