Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Heel fijn, dat wij God voor 200% kunnen vertrouwen, dat wat Hij beloofd
heeft ook zal vervullen.’

Zo wandelen wij, net als Abram, die vertrouwde op Jahweh, en zijn vertrouw-
en en geduld werd wel op de proef gesteld, maar uiteindelijk niet beschaamd.
Intussen probeerde hij vanuit zijn vlees (eigen ik) Jahweh een handje te hel-
pen: Ismaël. Dat was een uiting van het ongeduld van het vlees. Als hij volko-
men geduld had gehad (vrucht van de geest), dan zou Ismaël nooit geboren
zijn en had Galaten 4 er heel anders uitgezien.

En God zal onze verwachtingen, die inmiddels hooggespannen zijn, niet beschaamd
maken, maar Hij zal doen wat Hij beloofde: opstanding, opwekking en levendmaking
voor hen die tot het lichaam van Christus behoorden, als eersten na de Zoon zelf.
Eigenlijk vieren we elke dag Zijn opstanding, en we realiseren ons, dat elke dag ons
dichter bij onze levendmaking brengt. Dat is nog eens echt evangelie. De verwachting
strekt zich uit naar heel de mensheid, ook al is die vandaag de dag in diepe duisternis.
Die ligt als een sluier over de volkeren, zegt Jesaja, maar ook Jesaja getuigt van de ver-
wachting van de opstanding, lang niet zo duidelijk en in detail als Paulus later, maar
toch. We zien ook vandaag uit naar Hem, en er zijn geen wolken, de zon van Zijn
genade schijnt weer volop!

…’De vernietiging van Zijn eigen geliefde Zoon aan het kruis was het
grootst mogelijke kwaad wat God Hem kon aandoen, en toch bracht
het oneindige zegen voor Jezus zelf, en door Hem voor heel de schep-
ping.
Maar, zal iemand zeggen, “Zeg jij dat God Zijn eigen Zoon kwaad aan-
deed? Het waren vast en zeker de Joden, samen met hun Romeinse
overheersers, die Jezus kruisigden”.
Maar wat zei Petrus zelf op de Pinksterdag?

“Israëlitische mannen, luister naar deze woorden: Jezus de Nazarener,
een Man die u van Godswege aangewezen is door krachten, wonderen
en tekenen, die God in uw midden door Hem gedaan heeft, zoals u ook
zelf weet, deze Jezus, die overeenkomstig het vastgestelde raadsbesluit
en de voorkennis van God overgegeven is, hebt u gevangengenomen en
door de handen van onrechtvaardigen aan het kruis gespijkerd en gedood“.
(Handelingen 2:22,23, hSV).

De onderstreepte woorden zijn zo belangrijk, dat wij ze zo letterlijk mogelijk
citeren opdat ieder ervan overtuigd is en niet de indruk hebben dat wij de
Schriften verdraaien om ons punt te kunnen maken.
Gods handen waren niet slecht. Nochtans werd Jezus overgeleverd door het
bepaalde of specifieke raadsbesluit en voorkennis van God in de handen van
hen die slecht genoeg waren om Hem te kruisigen.
Geen wonder dat Jezus in Zijn  pijnlijke lijden uitriep: “Mijn God, mijn God,
waarom hebt U Mij verlaten?”  Toch was God bij machte om door het bloed
van het kruis van Christus universele vrede te bewerken en al wat in de
hemelen en op de aarde is wederzijds met Zichzelf te verzoenen, zoals wij
in Paulus’ brief aan de Kolossenzen (1:19,20) lezen.’………

Uit: ‘The problem of evil’ – J.H. Essex, blz.5

‘Zo dat was wel bijzonder gisteren. Een vol evangelie, dat wij mogen kennen.
Het is geweldig.’

Zo’n woord hebben wij nodig. Het is allemaal zo anders gepredikt in de loop
der eeuwen kerkgeschiedenis die wij achter ons hebben. Vanaf de 4e , 5e eeuw
ging het mis, men ging de eeuwige verlorenheid prediken, die niet in het woord
terug te vinden is. Daarmee heeft men Gods naam te grabbel gegooid en onteerd.
Zo’n God als door het christendom eeuwenlang gepredikt heeft, is onbekend in
de Schrift.

Dat zegt de catechismus ja. Daar gaan we weer: dat is de catechismus. En ook die
moet je toetsen aan de Schrift zelf, onze enige norm. Als je de Schriften leest, kom
je tot de ontdekking, dat God liefde is, en dat Zijn rechtvaardig handelen ook uit
Zijn liefde voortkomt. Dat is de oorsprong van alles: Gods liefde. In Zijn plan werkt
Hij met tegenstellingen. Zelfs het kwaad en de zonde moeten daarin hun functie
vervullen. Tegen die donkere achtergrond is Gods liefde pas echt goed te zien.

Het mooie is, dat het antwoorden geeft aan mensen, die worstelen met vragen
over het lijden in de wereld, hun overleden ongelovige familieleden, dat wat hen
aangedaan is, eigenlijk antwoord op de grote vragen in het leven. Zodra een mens
dat woord van God ontdekt en die diepe dingen gaat zien, wil hij nooit meer iets
anders. Het is de waarheid, ook al mag je dat in deze tijd eigenlijk niet meer zeggen.
We zien, dat velen geen liefde voor de waarheid hebben. Wij zijn er blij mee, dat
dragen wij in ons hart, die zekerheid, dat God exact doet wat Hij beloofde!

‘Mooi dat we zo’n evangelie hebben, dat ons in de volle vrijheid van
Christus Jezus zet.’

Het is dan ook zeer aan te bevelen om het te leren kennen en daarbij te
blijven. Dan verandert je leven en je krijgt uitzicht op Hem, die liefde is
en nooit zal laten varen wat Zijn hand begon. Hij laat je niet los en zal je
door alles heen blijven liefhebben. Bij Hem hoef je niet je best te doen
om in Zijn gunst te komen. Nee, je bént al geliefd door de Vader van vóór
de nederwerping van de wereld.

‘Toch wel bijzonder he, dat wij zo’n uniek evangelie mogen kennen.’

Dat ‘kennen’ is het Hebreeuwse woord ‘da-ath’; wat inhoudt dat je met hart
en ziel en verstand kent. Het gaat veel verder dan zoals je in onderwijs van
talen woordjes uit je hoofd moet kennen. Het gaat om kennen met heel je
mens-zijn. Hém te kennen en de kracht van Zijn opstanding, dát was de
grote passie van Paulus.

‘Dat is geweldig he, dat wij Christus Jezus, de Opgestane en Verheerlijkte
mogen kennen en ernaar jagen Hem te kennen.’

Dat was de tragiek in het leven van de apostel aan de ene kant en aan de an-
dere verheugde hij zich niettemin te allen tijde, omdat Hij wist dat niets bui-
ten Vader omging en dat Hij alles bewerkt in overeenstemming met de raad
van Zijn wil. En dat uiteraard tot het goede! Zijn genade was genoeg. Het was
toereikend in zijn leven, én in het onze. Verheug je daarin, vandaag!