Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Wat denk jij eigenlijk van al die berichten die je overal leest?
Over de economische crisis, de situatie in het Midden-Oosten
en dergelijke?’

Het profetische woord van God is uitermate belangrijk.Vooral
lees je daarin, dat Gód het is, die alles werkelijk in handen heeft.
Er bestaan veel meningen -ook hierover- en de mensen weten het
soms niet meer.

‘Is het dan niet beter maar af te wachten en te zien hoe het gaat?’

Het woord is niet voor niets uitgebreid als het gaat om de eindfase
van deze boze eon. Openbaring gaat grotendeels over een korte periode
en beschrijft de gebeurtenissen die vooral Israël en de volkeren aan-
gaan. Als we zien hoe de Heer zelf emotioneel is als Hij op de Olijfberg
is en naar Jeruzalem wil afdalen. Hij weent, huilt. Waarom? Omdat
Zijn volk in het land destijds niet de tijd van hun bezoeking onderkende.
Daarom was het verborgen voor hun ogen.

‘Maar voor ons als lichaam van Christus zijn er toch geen specifieke tekenen
die aangeven dat het bijna bazuintijd is?’

Paulus heeft het in 1 Thessalonicenzen 5:8-10 wel over slapen en waken.
Hij had tegen hen veel gesproken over de profetieën want zij wisten heel
goed dat de dag van de Heer zou komen als een dief in de nacht.
Zó onverwacht zal het zijn!

En dan schrijft hij:’Maar júllie, broeders, zijn niet in duisternis zodat jullie die
dag als een dief zou overvallen’.
Kennelijk is het de bedoeling, dat wij weten wanneer Hij terugkeert.
De tijd onderkennen en meer van dat.

‘Jij denkt echt dat we er dicht bij zitten he?’

Zeker! We hebben de 2 dagen (van 1000 jaar) uit Hosea 6:1-3 gehad. Het wordt hoog
tijd voor de opstanding en levendmaking van hen, die in Christus ontslapen zijn!

‘Het is een feit, dat er allerlei meningen over diverse onderwerpen
zijn. Denk bijvoorbeeld aan de profetieën over de laatste dingen.’

Zo is er een hele serie onderwerpen te noemen waar verschillend
over gedacht wordt. Zoals de redding. Is die voor allen of niet?
Genezingen. Genade en wet of regels. Noem maar op.

‘Maar de Bijbel geeft er toch wel een antwoord op?’

Natuurlijk wel. Een uitermate belangrijk principe dat bij het bestuderen
van de Schrift gebruikt moet worden is: kijken wie het schreef, aan wie
het geschreven werd en wanneer (onder welke omstandigheden).

‘Dat heb ik inmiddels ook ontdekt ja. Israël kreeg de 10 woorden op Sinaï.’

Precies. Die 10 woorden werden daar alleen op het volk Israël gelegd. Zij zeiden
dat zij die konden houden. We weten allemaal hoe dat gegaan is. Mozes was nog
niet beneden of men danste al om het gouden kalf. Overtreding van het eerste
woord, dat zij alleen hun Jahweh, hun God moesten aanbidden en geen beeld
maken.

Er gebeurde iets typisch menselijks: men vond het te lang duren en  keek naar
wat men in Egypte aan goden had gezien. Het kalf was er een van en dat maakte
men. Een God die je niet kunt zien is lastig voor zielse mensen.

‘Die hele wetgeving op Sinaï was echt alleen voor dat volk he.’

Het hele woord van God is tot lering en zo voorts gegeven. Er zitten heel veel
verborgen aanduidingen (typen) van Christus en Zijn werk in de Torah.

Het is aan de leraar van vandaag die te ontdekken en zo de heerlijkheid van
Christus aan het lichaam van Christus bekend te maken. Want het is uiteindelijk
automatisch óók de heerlijkheid van het lichaam zelf!

‘He, wat jij gister zei zoals Paulus bezig was he. Dat vind je niet zo heel
veel meer terug in kerk en kring. Men spreekt vaak naar tradities en
vast ingesleten dogma’s en leringen. Weinig verrassende nieuwe dingen.’

Als je het mij vraagt, komt dat door het steeds niet het woord zelf aan het
woord laten, maar over het woord spreken. Daarom staat bijvoorbeeld de
Romeinenbrief bomvol citaten uit de Tenach (Oude Testament). Wat daar-
mee vastgesteld kan worden, is dat de apostel de Schriften zelf aan het woord
laat komen. Als we hem willen navolgen, dan gaat dat op die manier.

‘Maar je merkt, dat mensen zelf willen praten en aan het woord willen zijn.’

Maar het een sluit het ander toch niet uit? Als je een bijbelkring hebt bezocht
kun je daarna er met elkaar over spreken. Een vraag stellen kan altijd. Daar kun
je dan  de bijbelstudieleider over benaderen. En die kan in de kring de vraag be-
antwoorden. Daarbij legt de Schrift zichzelf uit.

‘Soms hoor je ook, dat mensen met elkaar over onderwerpen willen spreken.
Hoe kijk jij daar dan tegenaan? Denk je dat je samen verder kan komen in de
Schrift?’

Dat laatste zeer zeker. Het lijkt mij, dat leraren er zijn om de heiligen toe
te rusten en voeding te geven. Deze voeding komt uiteindelijk uit het hoofd,
onze Heer, zelf naar de leden van het lichaam.

‘Betekent dat een meer eenrichtingsverkeer in de bijbelstudie?’

‘Het is naar mijn stellige overtuiging nodig, dat iemand goed voorbereid en
in en naar de Schrift spreekt. Daar kunnen mensen op reageren en vragen
over stellen. Maar de Schrift zelf geeft het antwoord.’

‘Loop je dan geen kans, dat het alleen de opinie van de betreffende leraar is?’

De leraar zal zijn opinie achterwege laten ten gunste van de Schrift zelf, als
het goed is. De Heer Jezus Christus is dé leraar waar de leraar naar zal luisteren
en doorgeven wat hij ontvangt.

Paulus ontving zijn woorden in zijn brieven van Christus Jezus, de verheerlijkte
Heer. Die woorden zijn er om door te geven en waar nodig is, toe te lichten.

Romeinen 9:6-13 06-04-2010  Presentatie

‘Weet je wat ik jammer vind?’

Nou?

‘Dat er zóveel verschillende meningen en visies zijn. Verdeeldheid.
In kerken en groepen is dat alom aanwezig.’

Welk onderwerp heb je dan in gedachten?

‘Eigenlijk maakt dat niet zoveel uit. Over veel onderwerpen bestaan
veel meningen.’

Daar moet toch wel uit te komen zijn?

‘Soms bekruipt me het gevoel, dat men er helemaal niet meer uit kán
komen. En ik heb weleens de indruk, dat men -óók in evangelische kringen-
als wijs wordt beschouwd als men aangeeft ‘het niet te weten’.’

Dat laatste lijkt mij niet uit Gods woord te komen. Dat is volgens mij wel
helder. Paulus is glashelder, die laat geen onduidelijkheid bestaan over
dingen.  Twijfel bemerk je bij Paulus niet. Hij spreekt wel over sommige
dingen van de praktijk en laat dan diverse kanten zien. Bijvoorbeeld bij
zaken rond het huwelijk en bijvoorbeeld eten van vlees, het houden van
dagen en dat soort dingen.

‘Je merkt, dat men allerlei visies heeft. De ene visie volgt de ander in hoog
tempo op. De gelovigen wordt de ene keer dit en de andere keer dat voor-
gehouden.’

Maar hoe houdt men dan bijbelkringen?

‘Men heeft gespreksgroepen. Dan bespreekt men allerlei onderwerpen.
Zoals abortus en euthanasie en dat soort dingen.’

En? Komt men daar verder mee?

‘Wat ik er van weet, is dat iedereen een eigen mening heeft en die naar
voren brengt. Er komt geen vaste, duidelijke lijn uit naar voren.’

In feite geen echte bijbelse onderwerpen, meer ethiek dus. Uit de Schrift
komt wel iets anders naar voren. Paulus hield -soms lange- spreekbeurten
en gaf dan aan wat de Schriften zeggen. Uit de toespraken in Handelingen
kun je opmaken, dat Paulus voortdurend Schriftplaatsen aanhaalde en de
betekenis ervan liet zien. Dit is hoe we ook bijbelstudie zouden doen.