Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Best wonderlijk, hoe dat hele proces tegen de Heer Jezus is verlopen en
wat er allemaal omheen gebeurde.’

Wat in de Schrift staat, moet er staan en heeft allemaal betekenis. Ook de
voor ons nutteloos lijkende details; daar zouden wij op letten. Toen de
Heer gevangen genomen werd, was dat een uiting van een al veel langer
bestaand plan, dat in Johannes 11 vermeld wordt. En de hogepriester van
dat jaar, Kajafas, profeteerde zelfs (zonder het zelf te beseffen) over Hem:

‘en u overweegt niet dat het nuttig voor ons is dat één mens sterft voor
het volk, en niet heel het volk verloren gaat’.

Dit zei hij echter niet uit zichzelf, maar als hogepriester van dat jaar
profeteerde hij dat Jezus sterven zou voor het volk,
en niet alleen voor het volk, maar ook om de kinderen van God,
overal verspreid, bijeen te brengen.
Vanaf die dag dan waren zij vastbesloten om Hem te doden.

De hogepriester van dat jaar was Kajafas. Hij profeteerde tegen wil en
dank van de dood van de Heer Jezus. Hij zou sterven voor het volk en
om de kinderen van God -overal verspreid- bijeen te brengen. Dat laat-
ste is het commentaar van Johannes, wat hij – door God geïnspireerd –
toevoegde. Degenen die Hem zouden ontvangen en aannemen, hun
gaf Hij volmacht kinderen van God te worden. Dat gebeurde.

‘Zo moet je ook terugdenken aan Bileam, die zegende terwijl hij het volk
wilde vervloeken.’

Zo zien we ook gebeuren wat we al hebben gelezen in Spreuken 16:1 :

een mens heeft overleggingen in het hart,
maar het antwoord van de tong komt van Jahweh

En Kajafas profeteerde -niet uit zichzelf- dat Jezus zou sterven voor het
volk. Dat zou later gebeuren, en hier zien we één kant van de later door
Paulus onthulde grotere waarheid, dat Hij stierf voor alle mensen en dat
zelfs alle mensen gerechtvaardigd worden tot leven (Romeinen 5:12-21)!

‘Eigenlijk was het hele proces over de Heer een schijnproces. Men vond
niets tegen Hem en toch werd Hij veroordeeld.’

Niet alleen de Joodse leiders, maar vooral de tegenwerker was erop uit, Hem
uit te schakelen. Tijdens Zijn leven op aarde bleek, dat de geestelijke machten
heel erg goed wisten dat Hij de Zoon van God is. ‘Bent U gekomen om ons voor
de tijd te pijnigen?’ vroegen ze Hem (Mattheüs 8:29). Ook in andere Schrift-
plaatsen bleek, dat de geesten, de demonen heel goed weten dat Hij de Zoon
van God is. Dan wist de tegenwerker dat helemaal. En het lukte hem ook nog
de Zoon veroordeeld te krijgen door het Sanhedrin.

‘Dat is de Joodse raad, die uit 70 mannen bestaat?’

Ja, en vandaag is die er ook. De macht van dat Sanhedrin strekte zich uit over
alle Joden, waar ook ter wereld. Er zaten overpriesters en schriftgeleerden in.
Zij wisten dat zij met de Messias van doen hadden. Maar omdat Hij een bedrei-
ging vormde voor hun positie, moest Hij uit de weg geruimd worden. Zo gaat
dat in politieke kringen.

‘Maar dat is toch ook in het christendom zo? Daar vecht men toch ook om de
macht over mensen?’

Jawel, in kerkenraden en zo, daar heb je ook dat haantjesgedrag. Dan blijken
er ineens hele andere belangen. Zo ook bij het Sanhedrin, want als de Heer in
Johannes 11 Lazarus, Zijn vriend, uit de doden opgewekt heeft, zeggen de lei-
ders in ‘de raad’ tegen elkaar:

Wat doen we? Want deze Mens doet vele tekenen.
Als wij Hem zo laten begaan, zullen allen in Hem geloven, en de Romeinen
zullen komen en onze plaats en onze natie van ons wegnemen. (11:47,48)

Let erop, dat het eerst gaat om ‘onze plaats’ en pas daarna om ‘onze natie’.
Zo typisch menselijk, eerst aan eigenbelang denken en daarna komen de
anderen aan bod. Terwijl zij besloten Hem om te brengen, die alleen de
eer en verheerlijking van Zijn Vader op het oog had, Hij, die lijdend dien-
de en gekomen was om te dienen. Dat deed Hij voor Zijn God en Vader en
voor de hele wereld!

‘We leven nu weer richting Pasen, het gaat ineens weer snel.’

De opstanding van Christus uit de doden en uit de dood is evangelie.
Zonder Zijn opwekking uit de doden heb je geen evangelie. Het is zo
bijzonder dat dat gebeurd is en alle schrijvers van de Griekse Schrift
schreven met die vreugde in het hart. Het volkomen nieuwe, heerlijke
van de ochtend van de opstanding klinkt door in al wat daarna geschre-
ven is. Het was voor de discipelen verbijsterend, zij konden het in eer-
ste instantie nauwelijks geloven (Thomas).

‘Toch was het duidelijk voorzegd in de Schriften.’

Het lijkt voor ons zo eenvoudig, maar als je de Tenach erop na slaat,
is dat lastiger dan je denkt. De Heer voorzegde het wel toen Hij op aarde
rondging. Dat de Zoon van Adam moest lijden en sterven en na drie
dagen opgewekt zou worden door de Vader. Hij deed zeker vier keer
een duidelijke aankondiging van Zijn lijden en sterven en drie keer
staat in Mattheüs, dat Hij ook vertelde dat Hij opgewekt zou worden
(Mattheüs 16:21; 17:23; 20:19).

‘Achteraf merkwaardig, dat Zijn discipelen daarmee niet rekenden,
en kennelijk alleen bedroefd werden over Zijn melding van het lijden.’

Als mens hoor je soms aan dingen voorbij. Het wordt wel gezegd, maar
het dringt niet door. Dat komt door de eigen gedachten van de mens.
Je leest wel in de verslagen van Zijn opstanding dat Zijn discipelen zich
herinnerden wat Hij gezegd had. Toen Hij het zei, drong het niet door,
pas toen Hij hun ogen geopend had, zagen zij het. Hij nam de bedekking
weg en daarna waren zij vol vreugde en niet meer te houden. De aposte-
len getuigden van de opstanding van Christus en waren zich door de geest
van God bewust, waar dat allemaal in de Schriften staat!

‘Dat komt heel vaak voor ja, in de Psalmen, zoals Petrus zegt uit Psalm 16.’

Maar ook in de profeten en in de Thora. In talloze typen, beelden en pro-
fetie wordt melding gemaakt van de opstanding van Christus.
Petrus citeerde uit Psalm 16 en zegt daarbij dat David getuigde van de
levendmaking van de Heer: ‘U maakt Mij het pad van het leven bekend’
is niets minder dan de vreugde uitroep van de Heer Jezus zelf nadat Hij
was opgewekt door de Vader! De dood is daarmee overwonnen!

‘Nu zijn we bij het laatste vers van Spreuken 16, ook weer een aparte.’

Dat kun je wel zo zeggen ja. We kunnen daarvan weer een prachtige illustratie
vinden in de Schrift.

het lot wordt in de schoot geworpen,
maar elke beslissing daardoor komt van Jahweh

Bij loting denken wij aan toeval. Maar in de Schrift is dat zeker niet het geval.
Het woord ‘schoot’ verwijst naar de borstlap van de efod waarin de stenen
werden ‘geworpen’, en de uitkomst ervan was bepalend en kon hele grote ge-
volgen hebben.  Het land waar het volk Israël ging wonen, werd door loting
aan de stammen verdeeld. Lees Jozua er maar op na, in de Thora stond de be-
paling dat dat zo moest gebeuren (Numeri 26:56 en 33:54).

‘Ja je moet wel weten dat het met de efod te maken heeft, anders denk je mis-
schien wel aan een voetballoting.’

Maar niet alleen het land, maar ook voor specifieke mensen was het heel bepa-
lend en ging het niet altijd om de efod. Denk bijvoorbeeld aan Jona in Jona 1:7
en bij Haman in de geschiedenis van koningin Esther. En later ook bij de 11
apostelen van de besnijdenis, als er geloot wordt wie de opengevallen plaats
zou gaan innemen. Daardoor komt Matthias in beeld, wellicht niet de keuze
die anderen zouden hebben gedaan, maar door het lot besliste Jahweh!

‘In de tweede regel staat het zo duidelijk he:’elke beslissing daarvan is van Jahweh.’

Daar wordt het Hebreeuwse ‘misjpat’ gebruikt, dat te maken heeft met gericht, een
zekere beslissing. Daardoor werd richting gegeven aan een situatie. Als we denken
aan de genoemde voorbeelden uit de Schrift zien we het grote belang van het erken-
nen, dat alles in Gods hand is. Hij leidt ook het lot! Hij leidt ons leven, en er kan niets
fout gaan, want bij Hem valt alles op de juiste plaats, Hij beschikt, terwijl de mens
allerlei gedachten kan hebben. Gelukkig is de uitkomst helemaal in Zijn hand.

‘Het is nu bijna voorbij, dat 16e hoofdstuk van Spreuken, veel van
opgestoken, het loont de moeite!’

Dat is altijd zo, Gods woord is nooit saai, als je ogen ervoor geopend zijn,
en dat was ook het gebed van de Psalmist: ‘Open mijn ogen opdat ik aan-
schouw de wonderen van Uw onderwijzing’ (Psalm 119:18). Dit oprechte
gebed wordt verhoord! Laten we dan kijken naar Spreuken 16:32.

een geduldig man is beter dan een dappere held,
en wie zijn geest beheerst, is beter dan wie een stad inneemt

Het ‘geduldig man’ is in Hebreeuws: ‘hij, die langzaam tot woede komt’.
Daarin zit geduld aangegeven, maar niet geduld in het algemeen. Het
gaat hier om boos, woedend worden. Iemand die beheerst is, zal niet
snel ontstemd raken, maar wandelt in vrede. Volgens Paulus kan dat
alleen door de geest van God, want de vrucht van de geest is onder an-
dere geduld en zelfbeheersing (inhouding).

‘Als het spannend is onder gelovigen, heb je al snel woede-uitbarsting-
en.’

Met name in twisten en strijd merk je dat, ja. Dan komen mensen soms
ineens heel anders naar voren, in het bijzonder als zij gekoesterde zaken
moeten inleveren. Het woord van God werkt dan als een tweesnijdend
scherp zwaard. Daarom is ook het tweede gedeelte van deze Spreuk zo
klemmend waar. Het is zo, dat als je je langzaam tot woede komt, je
beter bent dan een meesterlijk man (Hebreeuws: gibbur).

‘Je zou willen, dat de gelovigen in twisten niet zo heftig zouden zijn.’

Het bestaan van twisten (ruzies) onder gelovigen is sowieso al zeer be-
denkelijk, maar het vervolg van de Spreuk laat er geen misverstand over
bestaan: ‘wie zijn geest beheerst (Hebreeuws: masjal, zelfde woord wordt
in Spreuken 1:1 met ‘spreuken’ vertaald), dan wie een stad inneemt’.
Het innemen van een stad vergt heel veel kracht en wijsheid, maar als je
dus je geest kunt beheersen heb je meer dan dat! Opnieuw zien we, dat
dat alleen door de geest van God kan. En die hebben wij ontvangen!