Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Wat een verschil, als je anders leert kijken naar de dingen!’

Het is leven door de geest, vanuit de opstanding. Dan wordt alles anders.
Je leest de Schrift met blijdschap, omdat je ziet dat het geen religieus hand-
boek is met allerlei verboden of een strijdtoneel voor allerlei nutteloze strijd
en twist. Wij gaan zien, dat wij vanuit het volbrachte werk van Christus leven
en dat wij niets meer hoeven te verdienen. Wij leven uit genade van God.
Dat geeft ons de juiste kracht om te zijn wie we zijn: geroepen heiligen en
geliefden, met het besef dat Hij zelf de gemeente –u en ik dus- heiligt/reinigt!

‘Dat is een heel ander gezichtspunt inderdaad.’

We hoeven niets te doen om iets voor wie of wat dan ook te verdienen. Als
ons leven en werken werkelijk waarde wil hebben, dan is vanuit het diepe besef,
dat Christus onze wijsheid, rechtvaardiging, heiliging en vrijkoping is. Het is on-
zinnig, dwaas en nutteloos om te proberen iets te bereiken van wat God ons al
gegeven heeft. We kunnen de valstrik van het kruis roemen en erkennen wat
Hij al volbracht heeft. Dan zullen we met echte vreugde vrucht dragen voor Hem!

‘Ja, zo is het evangelie. Geen dwang tot iets verdienen, maar genade.’

Dat geeft werkelijk ruimte van binnen. Hij is de Opgewekte, die met grote vreugde
alle leden voedt en koestert en liefheeft. Zijn woord van genade spreekt Hij in ons
leven. Dan is het geen vroom moeten meer, maar dankbaar leven tot Zijn eer en
verheerlijking. Allen die Hij van tevoren gekozen heeft, die roept Hij ook. Het is een
enorme vreugde, in die ontspanning te leven!

‘Gisteren eindigde het stukje mooi: we kunnen om ons heen kijken.’

Ja we hebben des te meer liefde en begrip voor anderen, omdat wij in
onszelf (in het licht van het kruis) niet beter zijn dan zij. En zo kan in de
vruchtbare bodem van ons hart Gods liefde wortelen en die vrucht gaan
groeien die te zien is in vreugde (genade!), vrede, geduld, goedgunstig-
heid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid en onthouding.

‘Het doet er dus wel toe wat wij doen?’

Juist het diepe besef, dat wij niet kunnen toevoegen aan het werk van
Christus aan het kruis geeft ons nieuwe ruimte. Het maakt een einde
aan de oude mens en wij doen de nieuwe aan, die God schept in ons.
Zo hebben wij als nieuwe mensen de ruimte om dat te doen wat is tot
opbouw van het lichaam van Christus, dat is nuttig.

‘Het einde vormt dus ook een begin?’

Daar waar de oude mens eindigt (aan het kruis, het graf in), daar begint
de nieuwe, die met Christus opgewekt is uit de doden. De opstanding
van Christus veroorzaakt, dat ieder die geroepen wordt, een nieuw leven
heeft ontvangen in Hem. Dat uitleven en de vrucht van de geest wordt
zichtbaar. Waneer wij de ander liefhebben omdat het moet, omdat wij
gered willen worden, dan zal dat geen echte liefde zijn. Omdat de reden
ervoor op onszelf gericht is. Liefhebben vanuit Zijn volbrachte werk zal
echt Gods liefde zijn! 

‘Toch weer bijzonder, hoe we nu nadenken over het kruis.’

Zeker. Het kruis eindigt menselijke pretenties en trots. Het eindigt de
oude mensheid. Die ging mee het graf zin. Daarna is er sprake van een
nieuwe mensheid waarvan Christus Jezus het verheerlijkte Hoofd is.
Geen enkele apostel heeft zo’n boodschap gebracht, dan alleen Paulus.
Hij was daarvoor uitgekozen. Als we nog even kijken naar de lelijke
trekken van de oude mens, dan zien we dat aanmatiging en jaloezie de
gevolgen, uitwerkingen van trots zijn.

‘Het kruis beëindigt die dingen toch?’

Nou en of! Alleen voordat gelovigen erkennen hoe trots zij nog zijn in
het licht van het kruis, duurt soms lang. Het is God die daarvoor de
ogen moet openen. Zeker in kringen waarin zelfheiliging een grote rol
speelt, komt het vaak voor. Nooit uitgesproken, maar wel in het hart
en merkbaar in de houding die men heeft tegenover andere gelovigen
die ‘nog niet zo ver zijn’ als zijzelf.

‘Ja, alleen al die gedachte: ‘die nog niet zo ver zijn’ : uiting van trots.’

We leren onszelf kennen in het licht van het kruis. Liefde is het gevolg
van de werking van het kruis in ons leven. Golgotha was de plaats waar
schande en oneer was, maar waar ook het vlees aan de kant gezet werd.
Dat schept ruimte voor dankbaarheid, niet voor roemen. Zo hebben wij
de kans om ons heen te kijken –nu we door het kruis verlost zijn- met
liefde en begrip voor anderen, waarvoor Christus óók stierf.

‘Het woord van het kruis is wel iets waar kracht van uitgaat.’

Het evangelie is Gods kracht tot redding. De valstrik van het kruis daarin
is, dat het geen menselijke inbreng toestaat. Als onze gerechtigheid door
onze eigen werken is, dan is Christus niet nuttig voor ons. Het draait dan
om onze inspanningen en ons geloof in plaats van Zijn volbrachte werk.
Daarom kan het ontwikkelen van de vrucht van de geest in ons leven
alleen komen als resultaat van de boodschap van het kruis.

‘Ja de vrucht van liefde en alles is van de geest.’

Nou en of! En als onze gerechtigheid gebaseerd is op het bloed van
Christus in plaats van op onze eigen werken en/of geloof, en wij er-
kennen dat, dan pas verdwijnt die hinderlijke trots uit ons leven.
En zo worden wij niet aanmatigend. En dagen wij elkaar niet uit en
benijden elkaar niet. En wat wel naar voren komt, is liefde, vreugde,
vrede, zachtmoedigheid, geduld, goedheid!

‘Als we van Christus Jezus zijn, kruisigen wij het vlees toch?’

Dat zegt Galaten 5:24, ja. Het staat daar als een feit. Dus niet aan
tijd gebonden of iets dergelijks. Wij rekenen met Golgotha. Daar werd
de oude mensheid gezamenlijk met Christus gekruisigd. Daar rekenen
wij mee en vervolgens negeren wij het vlees. Hoe langer wij dat doen
(en dat kunnen wij alleen in de kracht van de geest van God!), hoe
minder ons vlees de overhand heeft in ons leven. Dát is de werking
van het kruis!