‘Toch weer bijzonder, hoe we nu nadenken over het kruis.’
Zeker. Het kruis eindigt menselijke pretenties en trots. Het eindigt de
oude mensheid. Die ging mee het graf zin. Daarna is er sprake van een
nieuwe mensheid waarvan Christus Jezus het verheerlijkte Hoofd is.
Geen enkele apostel heeft zo’n boodschap gebracht, dan alleen Paulus.
Hij was daarvoor uitgekozen. Als we nog even kijken naar de lelijke
trekken van de oude mens, dan zien we dat aanmatiging en jaloezie de
gevolgen, uitwerkingen van trots zijn.
‘Het kruis beëindigt die dingen toch?’
Nou en of! Alleen voordat gelovigen erkennen hoe trots zij nog zijn in
het licht van het kruis, duurt soms lang. Het is God die daarvoor de
ogen moet openen. Zeker in kringen waarin zelfheiliging een grote rol
speelt, komt het vaak voor. Nooit uitgesproken, maar wel in het hart
en merkbaar in de houding die men heeft tegenover andere gelovigen
die ‘nog niet zo ver zijn’ als zijzelf.
‘Ja, alleen al die gedachte: ‘die nog niet zo ver zijn’ : uiting van trots.’
We leren onszelf kennen in het licht van het kruis. Liefde is het gevolg
van de werking van het kruis in ons leven. Golgotha was de plaats waar
schande en oneer was, maar waar ook het vlees aan de kant gezet werd.
Dat schept ruimte voor dankbaarheid, niet voor roemen. Zo hebben wij
de kans om ons heen te kijken –nu we door het kruis verlost zijn- met
liefde en begrip voor anderen, waarvoor Christus óók stierf.